Υπάρχει άραγε μόνο ένας τρόπος για να κάνεις τα πράγματα; Ο «σωστός»; Και κάθε διαφορετική εκτέλεση θεωρείται πάντα λάθος; Αυτό ήταν ένα από τα πολλά ερωτήματα που έπρεπε να απαντήσει στον εαυτό της η Ρενέ Στυλιαρά, για την έκδοση του νέου της βιβλίου «ήσουν ο άνθρωπός μου». Ένα βιβλίο που, όπως εξήγησε στο Athensmagazine, αποτέλεσε «τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής μου».
Συνέντευξη στη Νότα Μουστάκα
Η αλήθεια είναι πως τη Ρενέ την έχω συναντήσει πάμπολλες φορές στα γραφεία της Grow Agency, η οποία αποτελεί στενό συνεργάτη της. Πότε μόνη, πότε με την αξιολάτρευτη σκυλίτσα της, τη Λέξη, έρχεται προσφέροντας χαρά και χρώμα στον χώρο. Ένα «ουράνιο τόξο» αυθορμητισμού, ζωής, φρεσκάδας, αλλά και αθεράπευτα ρομαντικής διάθεσης.
Αυτά τα στοιχεία της άλλωστε είναι και εκείνα που κέρδισαν το κοινό και απέκτησε σύντομα αρκετούς χιλιάδες πιστούς ακολούθους στα Social Media, αλλά και αναγνώστες του best seller βιβλίου της, «Μια φορά κι ένα μπορώ».
«Η έμπνευση έρχεται μόνη της κι εκφράζεται όπου εκείνη θέλει»
Τα Social Media, η συγγραφή βιβλίων, αλλά και η στιχουργική. Τρεις διαφορετικοί τρόποι έκφρασης, μα και αλληλένδετοι από τη φύση τους, όπως επισημαίνει η Ρενέ: «Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες. Οπότε θα σου πω πως κάθε ένα από τα τρία αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης ανάλογα με την έμπνευση. Γιατί την έμπνευση δεν την προαποφασίζεις. Έρχεται μόνη της και αποφασίζει να εκφραστεί όπου εκείνη το επιθυμεί. Σίγουρα η συγγραφική μου πλευρά, τόσο μέσω των βιβλίων μου, όσο και μέσω του Instagram, είναι πιο έντονη».
Κι αν θεωρούμε πως στα 26 της χρόνια θεωρεί πως πλέον έχει βρει τη θέση της, μέσα από τις λέξεις της και μέσω των βιβλίων της, εκείνη βλέπει με λογικό και συνάμα ταπεινό τρόπο τον εαυτό της: «Κάποιος ο οποίος δεν βρίσκεται στη θέση του, συνήθως δεν το γνωρίζει κιόλας. Οπότε η εύκολη απάντηση είναι να πει πως έχει βρει τη θέση του. Εγώ αυτό που θα πω είναι πως προσπαθώ πάρα πολύ να βρω το κέντρο μου, να περιστρέφομαι γύρω από τους βασικούς άξονες που δημιουργούν ένα σταθερό κέντρο, όπως είναι η οικογένεια, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου. Και μέσω της ψυχοθεραπείας, την οποία και θεωρώ πολύ βασική σε αυτή τη διαδρομή, να νιώσω με βεβαιότητα το ποια είμαι και να βρεθώ τελικά κάποια στιγμή με σιγουριά στη σωστή θέση».
«Το νέο μου βιβλίο, η μεγαλύτερη πρόκληση που είχα ποτέ»
Αν και ρομαντική και ευάλωτη, είναι συνάμα και πολύ αυθόρμητη και διεκδικητική και δεν φοβάται να βάλει νέους στόχους και να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση που παρουσιάζεται. Ένας τέτοιος νέος στόχος, αλλά και η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ήταν και το νέο της βιβλίο, το «ήσουν ο άνθρωπός μου», όπως υπογραμμίζει:
«Η συγγραφή του νέου μου βιβλίου ήταν μια πολύ δύσκολη διαδικασία που σε καμία περίπτωση δεν είχα ξαναζήσει. Ήταν η πρώτη φορά που έγραφα μυθιστόρημα και ήδη είχα θέσει μόνη μου τον πήχη πολύ ψηλά, καθώς έκανα μαθήματα λογοτεχνίας πάρα πολύ καιρό. Ήθελα να παρουσιάσω κάτι ανανεωμένο στο κοινό και να εξελιχθώ και εγώ η ίδια και να γίνω καλύτερη! Αρχίζοντας, λοιπόν, τη διαδικασία διαπίστωσα πως η συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολύ χρόνο και πλήρη απομόνωση από τον κόσμο! Για περίπου έναν χρόνο αυτή ήταν η πραγματικότητά μου. Βέβαια, νιώθω πολύ όμορφα για αυτό γιατί όλο αυτό με ανέπτυξε ως συγγραφέα, αλλά και ως άνθρωπο».
Πέρα από τις προκλήσεις όσον αφορά στο προσωπικό κομμάτι, υπήρξαν πολλές και στο τεχνικό κομμάτι, καθώς θέλησε να κάνει κάτι διαφορετικό, μια νέα πρόταση στον συγγραφικό κόσμο: «Το ‘ήσουν ο άνθρωπός μου’ είναι ένα βιβλίο που από τη σελιδοποίησή του, μέχρι το είδος χαρτιών που έχουμε επιλέξει στο εξώφυλλο και στο εσωτερικό, αλλά και το ίδιο το εικαστικό είχε πάρα πολύ μεγάλο ρίσκο. Θα το καταλάβει και ο κόσμος δηλαδή, πως υπάρχουν πολλά τεχνικά στοιχεία στο βιβλίο που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε».
Βέβαια, αυτές τις νέες προτάσεις στο τεχνικό κομμάτι πιθανότατα να μην μπορούσε να τις κάνει αν το «ήσουν ο άνθρωπός μου» δεν αποτελούσε αυτοέκδοση, όπως άλλωστε αποτελεί και το «Μια φορά κι ένα μπορώ»: «Ουσιαστικά ύστερα από πάμπολλες απορρίψεις από… όλους τους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα, όταν προσπαθούσα να εκδώσω το δεύτερό μου βιβλίο, το ‘Μια φορά κι ένα μπορώ’, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τις Queens Publications. Έτσι, εκδίδουμε εμείς τα βιβλία, κάτι που μας δίνει μια μεγάλη ελευθερία να επιλέξουμε ακριβώς ό,τι θέλουμε. Σαφώς, με ό,τι ρίσκο μπορεί να εμπεριέχει αυτό».
Φυσικά, το επόμενο και τελικό πλέον στάδιο αυτής της διαδικασίας για τη Ρενέ, είναι να μάθει τη γνώμη και την αντίδραση του κοινού της, αφού πάρει το «ήσουν ο άνθρωπός μου» στα χέρια του: «Ειλικρινά σου μιλάω, περιμένω τη στιγμή που θα πάρει ο κόσμος το βιβλίο στα χέρια του και θα περάσει το χέρι του πάνω από το εξώφυλλο για να νιώσει την υφή του χαρτιού που έχουμε επιλέξει. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Δεν κυκλοφορούν πολλά βιβλία έτσι. Ταυτόχρονα, το χαρτί στο εσωτερικό του βιβλίου είναι σαγρέ. Υπάρχει λόγος που έκανα αυτές τις επιλογές και θα καταλάβει ο κόσμος γιατί τις έκανα. Το έχω ξαναπεί. Νιώθω ευλογημένη που όλες αυτές οι ψυχούλες με διαβάζουν και διαβάζουν τη δική μου ψυχή και είναι υποστηρικτικοί σε κάθε βήμα που έχω κάνει. Γιατί καταλαβαίνουν ότι το κάνω προσωπικά και πως βάζω τον δικό μου κόπο και το μεράκι ακόμη και για το τύλιγμα του βιβλίου και πασχίζω και εγώ και οι συνεργάτες μου για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Για αυτό, θεωρώ και ελπίζω πως και τώρα τα σχόλια θα είναι θετικά».
«Μια φορά κι ένα μπορώ… ήσουν ο άνθρωπός μου»
Αν και το είδος του «ήσουν ο άνθρωπός μου» δεν έχει καμία σχέση με το είδος του «Μια φορά κι ένα μπορώ…», η 26χρονη συγγραφέας παραδέχεται πως όχι μόνο συνδέονται τα δύο βιβλία, αλλά: «Η μία ιστορία με την άλλη είναι άμεσα εξαρτώμενες. Για αυτό και ο τίτλος του πρώτου βιβλίου έχει αποσιωπητικά και ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου αρχίζει με πεζό γράμμα. Ουσιαστικά, το ‘ήσουν το άνθρωπός μου’ είναι η ιστορία που περικλύει τους δύο πρωταγωνιστές, αλλά και άλλους ήρωες, ενώ το ‘Μια φορά κι ένα μπορώ…’ ήταν ένα ημερολόγιο του άντρα που απευθύνεται στη μούσα του».
Όσο για το τι θα δούμε στο νέο της βιβλίο, η Ρενέ δίνει ένα ακόμη στοιχείο: «Δεν θα πω πολλά. Μόνο ότι πολύ συχνά κάνουμε πολύ σημαντικές παραλείψεις που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Κάπως έτσι, κάτι λείπει από το ‘Μια φορά κι ένα μπορώ’ που δεν έχει παρατηρήσει σχεδόν κανένας. Αυτό είναι το στοιχείο πάνω στο οποίο βασίστηκε το νέο μου βιβλίο και η ιστορία γύρω από αυτό. Και το οποίο αποκαλύπτεται μέσα στο βιβλίο».
Τέλος, μόλις από την εισαγωγή του «ήσουν ο άνθρωπός μου», η 26χρονη συγγραφέας μάς εξηγεί για ποιον λόγο αποφάσισε να γράψει αυτό το νέο βιβλίο: «Γραφτό δεν είναι μόνο εκείνο που αποφάσισε για εμάς κάτι άγνωστο, αλλά και αυτό που γράφουμε εμείς αυτοπροσώπως. Και πρέπει να υπάρχει ένα τέλος ή ένα μαζί. Πρέπει κάπου να καταλήγει. Αυτό είναι που εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε. Γιατί διαμορφώνουμε την περαιτέρω πραγματικότητά μας».
ΠΗΓΗ : Athensmagazine.gr
