Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Πλάτωνα, ο οποίος έζησε στην Άγκυρα τον 3ο αιώνα, και Ρωμανού, που έζησε στην Αντιόχεια τον 4ο αιώνα.
Ο Πλάτων διακήρυττε με θάρρος την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Τον οδήγησαν ενώπιον του Αγριππίνου, ο οποίος, εντυπωσιασμένος από τη δύναμή του και γνωρίζοντας την μεγάλη περιουσία του, προσπάθησε να τον κερδίσει με κολακείες. Ωστόσο, ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε κατηγορηματικά, συνεχίζοντας να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν αληθινό Θεό.
Όταν ο ηγεμόνας αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να τον μεταπείσει, τον απείλησε με βασανιστήρια. Παρόλα αυτά, ο Πλάτων παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, με αποτέλεσμα να διαταχθεί ο αποκεφαλισμός του το 306 μ.Χ.
Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του νεομάρτυρα Αναστασίου από την Παραμυθιά της Ηπείρου, ο οποίος θυσιάστηκε το 1750.
Λόγω της αποτελεσματικής του αντίστασης στους Τούρκους, που είχαν επιτεθεί με ανήθικες προθέσεις σε Χριστιανές νέες του χωριού του, συνελήφθη και οδηγήθηκε στον πασά της περιοχής με την ψευδή κατηγορία ότι υποσχέθηκε να ασπασθεί το Ισλάμ.
Ο Αναστάσιος υπέστη πολυάριθμα βασανιστήρια με στόχο να αλλαξοπιστήσει, αλλά επέδειξε απερίγραπτη υπομονή. Τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό.
Οι δύο παράλληλες διηγήσεις αποδεικνύουν ότι η Χριστιανική Πίστη δεν ανέδειξε μεγαλεία μόνο στους πρώτους μ.Χ. αιώνες, αλλά συνεχίζει να το κάνει σε κάθε εποχή. Το Ευαγγέλιο εξακολουθεί να εμπνέει και να δημιουργεί Αγίους, οι οποίοι με την ζωή και το μαρτύριό τους για την αγάπη του Χριστού, γίνονται οδηγοί για τη νεολαία που αντιστέκεται, καθώς και για κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται.
Η διάκριση μεταξύ Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων είναι λεπτή. Το βασικό κριτήριο είναι η φύση της θυσίας: από τη μία πλευρά, η πίστη και το έργο του Ευαγγελίου, και από την άλλη, η εμπειρία του μαρτυρίου λόγω της έντονης αγάπης για τη σωτηρία της πατρίδας. Περιλαμβάνει επίσης τις πράξεις και τους αγώνες των κληρικών και των λαϊκών πατριωτών ενάντια στην τουρκική τυραννία.
