O Νίκος Παπαγγελής είναι Παραολυμπιονίκης στην ποδηλασία και τις τελευταίες ημέρες το όνομά του ακούστηκε έντονα μετά από ένα απρεπές σχόλιο που δέχθηκε από αστυνομικό στις φωτιές στο Λαγονήσι.
Ο 24χρονος πρωταθλητής σε συνέντευξή του στη Σάσα Σταμάτη και στην εφημερίδα Secret των Παραπολιτικών μίλησε για το περαστικό με τον άνδρα της Αστυνομίας αλλά και τη χρονιά που άλλαξε ριζικά όλη του τη ζωή, αφού αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ακρωτηριασμό του ενός ποδιού.
«Ήμασταν απομακρυσμένοι ενάμισι χιλιόμετρο από το σπίτι μου και ξαφνικά ήρθε ένας αστυνομικός να ελέγξει αν έχει εκκενωθεί η περιοχή. Αφού έκανε τη δουλειά του, μέσα από το περιπολικό που κινείτο με χαμηλή ταχύτητα μου είπε: Να δω πώς θα τρέξεις εσύ αν έρθει από εδώ η φωτιά», περιγράφει ο Νίκος Παπαγγελής.
«Του είπα «Τι είναι αυτά που λες;» και στη συνέχεια βγήκε από το περιπολικό, γιατί κατάλαβε ότι έκανε χοντράδα, και μου είπε: Αδελφέ μου, για σένα το λέω, για το καλό σου», συμπληρώνει ο 24χρονος Παραολυμπιονίκης.
Τον έχεις συγχωρήσει;
«Εμένα δεν με αγγίζουν τέτοια σχόλια στη ζωή μου, γιατί τα έχω ακούσει πολλές φορές. Απλά, τέτοιες συμπεριφορές σε κάποια άτομα με αναπηρία μπορεί να έχουν αρνητική εξέλιξη στην ψυχολογία τους και είναι απαράδεκτο εν έτει 2023 να γίνονται τέτοια σχόλια»
Το 2014 άλλαξε όλη σου η ζωή. Τι ακριβώς συνέβη;
«Το 2013 ακρωτηριάστηκα από οστεοσάρκωμα, που είναι μια μορφή καρκίνου στα οστά. Ηταν η δεύτερη φορά που διαγνώστηκα, καθώς είχα έρθει ξανά αντιμέτωπος με τον καρκίνο την πρώτη φορά και συγκεκριμένα το 2012.
Το 2014 ουσιαστικά ξεκίνησε η δεύτερη ζωή μου, όπου έπρεπε να μάθω να ζω με την αναπηρία μου. Να μάθω να περπατάω ξανά με το πρόσθετο μέλος και να ξεκινήσω ξανά τον αθλητισμό, που ήταν από πριν η μεγάλη μου αγάπη»
Όταν σου ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι θα σου ακρωτηριάσουν το πόδι, πώς ένιωσες;
«Ηταν ένα μεγάλο σοκ για εμένα, ήμουν 14 χρόνων. Δεν γνώριζα αν θα μπορώ να κάνω πράγματα όπως έκανα πριν και αν θα είχα μια ζωή όπου θα μπορούσα να ήμουν άνετος και ευτυχισμένος. Ουσιαστικά, ο ακρωτηριασμός για μένα ήταν η μόνη λύση για να καταφέρω να σώσω τη ζωή μου.
Όταν έμαθα ότι θα ακρωτηριαστεί το πόδι μου, είχα μεγάλη στήριξη από τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά και από παιδιά που είχαν και αυτά ακρωτηριασμό και έρχονταν σπίτι μου. Πραγματικά, πήρα τεράστια δύναμη, γιατί είδα ότι έχουν μια φυσιολογική ζωή»
