Πριν κάτι μήνες ο γιος μου άργησε να ξυπνήσει για το σχολείο και αντί να βιαστεί να προλάβει, μπήκε στο μπάνιο και στρώθηκε με τις ώρες να φτιάξει μαλλί, άνετος και ωραίος. Καθώς πάλευε με το ζελέ να φτιάξει τη φράντζα, μου φώναξε μέσα από το μπάνιο να του ετοιμάσω κάτι να πάρει στο σχολείο μαζί του.
«Δεν θα μπορέσω αγόρι μου, λυπάμαι πολύ. Κάτσε νηστικός για να μάθεις». Πριν βιαστείτε να με πείτε κακιά μάνα και σκληρή, ξέρετε γιατί το έκανα; Γιατί την προηγούμενη μέρα τον κυνήγαγα όλο το βράδυ να το κάνει. Κάθε 10 λεπτά έμπαινα στο δωμάτιό του και του έλεγα: «Έλα να ετοιμάσεις κάτι να πάρεις μαζί σου στο σχολείο αύριο. Θα το ξεχάσεις μετά».
«Θα το κάνω το πρωί. Βαριέμαι τώρα», μου έλεγε.
«Το πρωί έχεις τόσα άλλα να κάνεις. Έχεις να σηκωθείς, να ντυθείς, να πλυθείς, να φας το πρωινό σου. Πιστεύεις θα προλάβεις να ετοιμάσεις και κάτι να πάρεις μαζί σου;», του είπα.
Αλλά και πάλι δεν το έκανε και εγώ από τη μεριά μου δεν του ξαναείπα τίποτα.
Πιστεύω ότι η πείνα είναι από τις ανάγκες που λειτουργούν καλύτερα από το ξύλο. Ξύλο τρως μία, τρως δύο, πονάς προς στιγμήν μετά από λίγο το ξεχνάς, ενώ το φαγητό είναι από εκείνες τις ανάγκες τις δυνατές, που αν σε πιάσει δεν μπορείς να την ξεχάσεις. Είναι πολύ ισχυρή και απαιτεί να ικανοποιηθεί άμεσα. Έτσι, όταν το επόμενο πρωί μου ζήτησε να του ετοιμάσω φαγητό για να πάρει μαζί του στο σχολείο φυσικά και αρνήθηκα. Ήταν ένα μάθημα που έπρεπε να πάρει: Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα έτοιμα στο χέρι.
Δεν μου ήταν εύκολο να του πω όχι, αλλά υπάρχουν κάποιοι κανόνες που αν δεν ακολουθήσει τότε δεν μπορώ να κάνω κάτι. Ο κανόνας δεν είναι ένα απλό παρακάλι, μια παράκληση, «έλα αγόρι μου να φτιάξεις το κολατσιό σου». Έχει επιτακτικό χαρακτήρα και πρέπει να ακολουθείται αυστηρά, γι΄ αυτό λοιπόν και δεν τον βοήθησα. Είναι πιο εύκολο να πάρει το μάθημά του τώρα που οι συνέπειες είναι λίγες.
Δεν ήταν το καλύτερό μου που τον έστειλα στο σχολείο μόνο με ένα φρούτο, τη στιγμή που θα μπορούσα να του είχα ετοιμάσει κάτι πολύ καλύτερο. Σαν μαμά που είμαι στεναχωρήθηκα αλλά ξέρετε κάτι; Δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αμέλησε να ετοιμάσει το κολατσιό του. Κάθε βράδυ μετά το φροντιστήριο κάθεται στην κουζίνα και ετοιμάζει το φαγητό του, αλλά πολλές φορές το αμελεί και επειδή λοιπόν οι κανόνες είναι κανόνες και πρέπει να εφαρμόζονται απ’ όλους μας πήραμε και οι δύο ένα μάθημα με κάπως σκληρό τρόπο.
Υπήρξε μία εποχή που ετοίμαζα εγώ το φαγητό και των τριών παιδιών μου, που έκανα τα πάντα για εκείνα, που γινόμουν χαλί να με πατήσουν, αλλά αυτές οι εποχές πέρασαν. Τώρα που μεγάλωσαν πρέπει και αυτά με τη σειρά τους να εκτιμήσουν κάποια πράγματα και να με βοηθήσουν.
Απορείτε αν θυμώνουν με μένα; Ναι, όλη την ώρα. Απορείτε αν νιώθω τύψεις; Πολλές. Απορείτε αν με εκτιμούν περισσότερο τώρα που ξέρουν ότι δεν θα είμαι πάντα εκεί να τους τα ετοιμάζω όλα; Σίγουρα ναι.
Πιστεύω ότι μου αξίζει παραπάνω εκτίμηση αλλά το γεγονός ότι δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από μένα να τα φροντίζω και πλέον κάνουν πολλά πράγματα μόνα τους με ικανοποιεί και με ξαλαφρώνει.
Κανείς δεν είναι τέλειος ούτε τα παιδιά μου ούτε εγώ. Όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας αλλά ξέρουν ότι αν δεν ακολουθήσουν τους κανόνες, αν δεν βοηθήσουν τους εαυτούς τους και δεν με αντιμετωπίσουν με σεβασμό, δεν θα είμαι και εγώ αντίστοιχα σωστή απέναντί τους και την επόμενη φορά που θα μου ζητήσουν κάτι καινούργιο που κυκλοφόρησε στην αγορά απλούστατα δεν θα τους το πάρω.
Είμαστε ομάδα γι’ αυτό και πρέπει να συνεργαστούμε. Θα τα βοηθήσω αν με βοηθήσουν. Το εκτιμούν όταν τα βγάζω από τη δύσκολη θέση αλλά αν θέλουν να συνεχίσω να το κάνω, τότε πρέπει να είναι και αυτά σωστά απέναντί μου και να δείχνουν ευγνωμοσύνη.
Εκτιμάμε περισσότερο τα πράγματα για τα οποία πασχίζουμε. Μόνο έτσι τα παιδιά αποκτούν αυτοπεποίθηση, όταν δηλαδή συνειδητοποιούν πόσο ικανά είναι. Είναι δύσκολο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και εσύ να πρέπει να αλλάζεις συνεχώς τακτικές προκειμένου να τα διδάξεις πώς πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσουν να κάνουν μερικά πράγματα μόνα τους. Αν θες τα παιδιά σου να γίνουν υπεύθυνα, πρέπει να δείξεις σκληρή αγάπη.
Δεν είμαι τέλεια σαν μάνα. Έχω κάνει και εγώ τα λάθη μου αλλά ποια μητέρα είναι τέλεια και τα κάνει όλα σωστά; Ευτυχώς φοβούνται τη γκρίνια μου και την πείνα που θα τα θερίσει αν δεν είναι συνεπή και προσπαθούν για το καλύτερο.
Να είστε πάντα δίπλα τους, να τα καθοδηγείτε και να τα μαλώνετε και λίγο όταν χρειάζεται. Μάθετέ τα ότι αν δεν βοηθήσουν τους εαυτούς τους, τότε κανείς άλλος δεν θα τα βοηθήσει.
Ας μου μείνει και εμένα επιτέλους λίγος ελεύθερος χρόνος τώρα που τα παιδιά με ξαλάφρωσαν λίγο και να μην ξεχνάτε. Δουλειά και εκτίμηση πάνε πακέτο. Θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον που θα σας ευγνωμονούν γι’ αυτό.
