Η σειρά – φαινόμενο του Mega οδεύει προς το τέλος της, καθώς την Παρασκευή 11/4 και την Κυριακή των Βαΐων 13/4 θα απολαύσουμε τα τελευταία συγκλονιστικά επεισόδια που θα κορυφωθούν με την κοίμηση του Αγίου Παΐσίου.
Τι θα δούμε στα τελευταία επεισόδια
Ο πατέρας Παΐσιος βρίσκεται πλέον στο κελί της Παναγούδας. Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά προκειμένου να λάβει την ευλογημένη συμβουλή του. Παρά την επιβαρυμένη υγεία του, με μεγάλη υπομονή και αγάπη αγκαλιάζει όλους τους πιστούς και τους ζητά να συνεχίσουν να προσεύχονται. Οι άνθρωποι που είναι γύρω του όμως καταλαβαίνουν πως δεν είναι καλά. Του ζητάνε να ξεκουραστεί, αλλά εκείνος τονίζει πως έχει μεγαλύτερη ανάγκη την επαφή με τους πιστούς.
Η υγεία του πατέρα Παΐσιου κλονίζεται. Αρχίζει να υποφέρει από ακατάσχετες αιμορραγίες. Οι γιατροί τον συμβουλεύουν να κάνει παραπάνω εξετάσεις και τα αποτελέσματα αυτών δείχνουν καρκίνο στο έντερο. Αναγκάζεται να οδηγηθεί σε εγχείρηση και χημειοθεραπείες. Ποτέ δεν δείχνει τον πόνο του, ούτε στενοχωριέται για το τέλος που νιώθει να πλησιάζει. Μένει στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή. Η γερόντισσα και οι μοναχές δεν φεύγουν από το πλευρό του. Με θάρρος και ακλόνητη πίστη γίνεται το φωτεινό παράδειγμα για όσους είναι κοντά του.
Η αντιμετώπιση της ασθένειάς του και η οσιακή του κοίμηση είναι το επιστέγασμα της πνευματικής του πορείας και άσκησης. Λίγο πριν το τέλος του έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί: «Εδώ τελείωσε η ζωή/ εδώ και η πνοή μου/ εδώ το σώμα θα θαφτεί/ θα χαίρει κι η ψυχή μου. Ο άγιος μου κατοικεί/ αυτό είναι τιμή μου. Πιστεύω αυτός θα λυπηθεί/ την άθλια ψυχή μου. Θα εύχεται στον Λυτρωτή/ να΄χω την Παναγιά μαζί μου», το οποίο και ζήτησε να χαραχτεί στο μνήμα του.
Αποκαλύψεις από τα γυρίσματα: «Βιώσαμε κάτι ανώτερο»
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς, σημειώθηκαν περιστατικά που πολλοί χαρακτήρισαν ως θαυμαστά. Ο ηθοποιός Πέτρος Ξεκούκης, μιλώντας στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και στη δημοσιογράφο Κατερίνα Νινιού, αποκάλυψε ότι υπήρξαν στιγμές έντονης πνευματικής φόρτισης και βαθιάς συγκίνησης. Ο ίδιος περιέγραψε αυτές τις στιγμές ως «πρωτόγνωρες εμπειρίες», δίνοντας έμφαση στο ιδιαίτερο βάρος και τη μοναδικότητα όσων έζησε.
«Ο ασκητής που υποδύθηκα στη σειρά για τον «Άγιο Παϊσιο» ζούσε επάνω σε έναν βράχο και προσευχόταν μέρα νύχτα με τα χέρια ψηλά. Εκεί που κάναμε τα γυρίσματα, 1600 – 1800 μέτρα υψόμετρο, φύσαγε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κρατηθώ όρθιος και έπεφτα. Με γύριζε ο αέρα μπρος πίσω και μου φώναζε ο σκηνοθέτης: Σε παρακαλώ Πέτρο, έστω για τρία λεπτά κρατήσου ακίνητος για να μπορέσω να κάνω το πλάνο».
«Του είπα και γω χαριτολογώντας: Κάτσε να κάνουμε αυτό που διαβάζουμε και στο σενάριο αλλά και που το έλεγε ο άγιος. Να πούμε, μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος».
«Λοιπόν θαυμαστά, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, σταμάτησε ο αέρας. Μπόρεσα εγώ και σήκωσα τα χέρια ψηλά και έκανα τη σκηνή χωρίς να κουνιέμαι» πρόσθεσε, εν συνεχεία, ο Πέτρος Ξεκούκης.
Η Μαρία Φιλίππου, με αφορμή τη συμμετοχή της στη σειρά, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “On Time Σαββατοκύριακο”, όπου αποκάλυψε λεπτομέρειες για όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη δική της περίπτωση.
«Είχαμε ένα πολύ έντονο γύρισμα, όπου γινόταν ένα πανηγύρι στο προαύλιο της μονής στην Κόνιτσα και παρόλο που ήταν κατακαλόκαιρο άνοιξαν οι ουρανοί, έγινε κατακλυσμός. Ήμασταν πολλά άτομα για το γύρισμα και για να ανέβουμε εκεί από ένα χωματόδρομο μας πήγαιναν με αγροτικά.
Δεν ήταν εύκολο με τι βροχή μέσα στις λάσπες, δίπλα στο ποτάμι που είχε φουσκώσει από το πολύ νερό και φοβούνταν για κατολισθήσεις. Δεν ήξεραν αν θα μπορέσει να γίνει το γύρισμα. Όμως, όταν είχαμε το γύρισμα, ο καιρός άλλαξε κι ο ουρανός ήταν καταγάλανος. Ούτε καν συννεφιά» είχε πει χαρακτηριστικά η Μαρία Φιλίππου.
Σε ερώτηση για το αν συνέδεσε αυτό το γεγονός με τη δύναμη του θείου η ίδια απάντησε:
«Επειδή πιστεύω στη δύναμη του Κυρίου και του Αγίου Παϊσίου, ήμουν σίγουρη ότι θα γίνει το γύρισμα. Και οι άνθρωποι που έλαβαν – αυτή είναι προσωπική μου γνώμη – με οποιονδήποτε τρόπο μέρος στη διαδικασία αυτής της δουλειάς είχαν ηρεμία. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία γιατί ήμασταν όλοι ήρεμοι και κυλούσε το γύρισμα χωρίς να το καταλάβουμε και δούλευαν τα πράγματα μαγικά. Γι’ αυτό λέω και το πιστεύω ότι υπήρχε το “θείο χέρι”».
