Λένε πως οι σκύλοι καταλαβαίνουν πότε πλησιάζει το τέλος τους. Δεν φοβούνται — απλώς ψάχνουν το βλέμμα, τη φωνή και το χάδι του ανθρώπου τους.
Ένας κτηνίατρος αποκάλυψε πως το πιο δύσκολο δεν είναι η τελευταία ένεση, αλλά οι στιγμές πριν, όταν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες δεν αντέχουν να μείνουν. Κι όμως, τότε ο σκύλος κοιτά γύρω, ψάχνοντας εκείνον που αγαπά.
Δεν νιώθει πόνο, αλλά γαλήνη. Το μόνο που θέλει είναι να ξέρει πως είσαι καλά. Γι’ αυτό, όταν έρθει η ώρα, μείνε δίπλα του. Χάιδεψέ τον, πες του πόσο τον αγαπάς.
Γιατί δεν θα σου πει «αντίο» — θα σου πει: «Ευχαριστώ που μου έδωσες την πιο όμορφη ζωή.»
Αναλυτικά:
Λένε ότι οι σκύλοι ξέρουν πότε έχει φτάσει η στιγμή τους…
Αλλά αυτό που κάνουν στα τελευταία τους λεπτά είναι κάτι που ελάχιστοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αντέξουν.
Δεν είναι φόβος.
Δεν είναι πόνος.
Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ: μια σιωπηλή μορφή αγάπης, μια ευγνωμοσύνη που δεν χωρά σε λόγια.
Μια νεαρή γυναίκα, η Jessie Dittrich, ρώτησε τον κτηνίατρό της ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς του.
Η απάντησή του έκανε τον γύρο του κόσμου:
«Το πιο δύσκολο δεν είναι η τελική ένεση.
Είναι αυτό που συμβαίνει πριν.»
Γιατί, όπως είπε, το 90% των ιδιοκτητών δεν αντέχουν να μείνουν μέχρι το τέλος.
Φεύγουν από το δωμάτιο, ανίκανοι να δουν τον καλύτερό τους φίλο να κλείνει τα μάτια του για τελευταία φορά.
Κι εκείνη τη στιγμή, ο σκύλος, μπερδεμένος, κοιτά γύρω…
Ψάχνει τον άνθρωπό του.
Ψάχνει εκείνον που ήταν όλος του ο κόσμος.
Οι σκύλοι δεν φοβούνται τον θάνατο όπως εμείς.
Δεν σκέφτονται «πεθαίνω».
Σκέφτονται:
Είσαι καλά;
Ως την τελευταία τους ανάσα, ελπίζουν να ακούσουν τη φωνή σου,
να νιώσουν ένα χάδι,
ένα «όλα καλά».
Γιατί όλη τους η ζωή είχε έναν μόνο σκοπό:
να ξέρουν ότι εσύ ήσουν ευτυχισμένος.
Κι όταν το ποδαράκι τρέμει και η αναπνοή γίνεται αργή,
δεν είναι πόνος είναι γαλήνη.
Ο εγκέφαλός τους γεμίζει με την ίδια οξυτοκίνη,
εκείνη τη χημική ουσία της αγάπης που ένιωθαν κάθε φορά που σε έβλεπαν να επιστρέφεις στο σπίτι.
Γι’ αυτό, αν κάποτε έρθει εκείνη η στιγμή… μη φύγεις.
Μείνε.
Χάιδεψέ του το κεφάλι, κράτα του το ποδαράκι,
και πες του πόσο τον αγαπάς.
Πες του ότι ήταν καλό παιδί.
Το καλύτερο απ’ όλα.
Γιατί όταν κλείσει τα μάτια του, δεν θα σου πει «αντίο».
Θα σου πει:
«Ευχαριστώ που με αγάπησες.
Μου έδωσες τη πιο όμορφη ζωή που θα μπορούσα να έχω.»
Κι ακόμα κι αν το σώμα του πάψει να υπάρχει,
η ψυχή του θα συνεχίσει να σε ψάχνει,
να σε προσέχει,
σε κάθε γωνιά του σπιτιού όπου κάποτε ήσασταν ευτυχισμένοι.
Δείτε την ανάρτηση:
