Εριέττα Κούρκουλου Λάτση: Η διαμάχη με Ισραηλινούς στο Φισκάρδο
«Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι πολλοί Εβραίοι καταδικάζουν τη Γενοκτονία της Γάζας» έγραψε η ίδια
Ένα ατυχές περιστατικό με οικογένεια από το Ισραήλ που έκανε διακοπές στην Κεφαλονιά, περιγράφει σε ανάρτησή της η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση. Πρόκειται για μια αντιπαράθεση που τη στιγμάτισε κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο Φισκάρδο.
Η ίδια γράφει πως όλα ξεκίνησαν από ένα νεροπίστολο και κάποιες γάτες, που στάθηκαν αφορμή για μια έκρηξη θυμού που την οδήγησε σε μια δήλωση που, όπως παραδέχεται, τη στεναχώρησε εκ των υστέρων.
Το περιστατικό, που συνέβη πριν από περίπου ένα μήνα, έλαβε χώρα σε ένα εστιατόριο στο λιμάνι, όπου η Ερριέττα καθόταν με τον σύζυγό της, τους κουμπάρους και τα παιδιά τους.
Η αντιπαράθεση ξεκίνησε όταν ένας κύριος από διπλανό τραπέζι, προσπαθώντας να βρέξει γάτες με ένα νεροπίστολο, έβρεξε κατά λάθος την ίδια. Η διευκρίνισή του όμως, ότι δεν στόχευε την ίδια αλλά τις γάτες, παρά λίγο να φέρει την κατάσταση εκτός ελέγχου.
«Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ». Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δύο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!» διευκρινίζει πάντως.
Δείτε την ανάρτηση της:
View this post on Instagram
Αναλυτικά όλα όσα έγραψε:
«Πηγαίντε πίσω στην χώρα σας!»
Πριν από έναν μήνα καθίσαμε να φάμε στο λιμάνι του Φισκάρδου στην Κεφαλονιά, ο Βύρων εγώ οι κουμπάροι μας και τα παιδιά μας 4 στο σύνολο.
Εγώ ήμουν όρθια προσπαθώντας να κοιμίσω τον Λέοντα στον μάρσιπο. Ξαφνικά ένοιωσα κάτι να με βρέχει στα πόδια και γύρισα να δω από πού ερχόταν το νερό. Γυρνώντας, είδα έναν κύριο 60 περίπου χρονών στο πίσω τραπέζι να κρατάει ένα νεροπίστολο. Καθόταν και εκείνος με τέσσερα πέντε παιδάκια – τα εγγόνια του υποθέτω και την υπόλοιπη οικογένεια.
«Συγγνώμη!», μου είπε αμέσως και πριν προλάβω να του πω ότι δεν πειράζει, συνέχισε «προσπαθούσα να βρέξω τις γάτες, όχι εσάς».
Και κάπου εκεί άρχισε το γλέντι. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρέχει τις γάτες και ότι θα έπρεπε να ντρέπεται που δίνει αυτό το παράδειγμα στα παιδιά που βρίσκονται στο τραπέζι του. Εκείνος αμέσως έγινε επιθετικός και χωρίς κανέναν σεβασμό στο μωρό που είχα στην αγκαλιά μου, άρχισε να υψώνει την φωνή του.
Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ». Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δυο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους.
Έτρεμα από τον θυμό μου! «Δεν τους θέλω εδώ» έλεγα και ξανά έλεγα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σωστό! Σίγουρα δεν ήθελα και δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με την καταγωγή τους.
Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και οτί πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!
Μίσος, ένα συναίσθημα που έχω αισθανθεί πολύ λίγες φορές και ενώ ξεκίνησε από τις γάτες στην προκειμένη περίπτωση, αφορούσε κάτι πολύ βαθύτερο.
