Έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, ιστορικό στέλεχος της Ν.Δ. – Είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990-1992 – Ήταν ο στόχος της τρομοκρατικής επίθεσης της 17Ν με ρουκέτα στην οποία σκοτώθηκε ο Θάνος Αξαρλιάν
Με καταγωγή από την Άνδρο ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς γεννήθηκε στην Αθήνα , φοίτησε στη Βαρβάκειο Σχολή και συνέχισε τις σπουδές του στο φημισμένο London School of Economiscs. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό και ανέλαβε το πρώτο του πολιτικό πόστο το 1977, ως Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού. Στα έδρανα της Βουλής βρέθηκε για πρώτη φορά το 1981 , επιτυχία που επανέλαβε και στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1985, του 1989 και του 2004.
Κορυφαία στιγμή στην πολιτική του σταδιοδρομία ήταν η ανάληψη του Υπουργείου Οικονομικών την περίοδο 1990-1992 στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από τη θέση αυτή πέτυχε την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε πρωτογενή πλεονάσματα, με σημαντική αύξηση των δημοσίων εσόδων.
Ως Επίτροπος της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1994 προειδοποίησε για τον κίνδυνο χρεωκοπίας: “Η χρεωκοπία του ελληνικού Δημοσίου επιταχύνεται και η χώρα οδηγείται σε πτώχευση «οπότε για να αποφύγουμε έστω την ύστατη στιγμή ή και να βγούμε από την πτώχευση όταν αυτή επέλθει, θα αναγκαστούμε να συρθούμε σε σκληρότερα μέτρα, όπως όχι μόνο το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο αλλά ακόμη και απολύσεις υπαλλήλων με αλόγιστες κοινωνικές συνέπειες. Το κυριότερο και σοβαρότερο ίσως είναι πως οι οικονομικές εξελίξεις αναπόφευκτα υπονομεύουν το μέλλον της χώρας μας στην Ενωμένη Ευρώπη”.
Τον Ιούλιο του 1992 μπήκε στο στόχαστρο της 17Ν. Ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητό του με τη σύζυγό του και την έφηβη ανιψιά του δέχθηκε επίθεση με ρουκέτα. Έχασε τη ζωή του ο Θάνος Αξαρλιάν, ο οποίος περνούσε τυχαία από το σημείο ενώ ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς βγήκε από την τρομοκρατική επίθεση με εγκαύματα στο πρόσωπο και στα χέρια.
Διαβάστε το αναλυτικό βιογραφικό του Ιωάννη Παλαιοκρασσά:
Γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1934 , διετέλεσε βουλευτής, υπουργός, Επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πρόεδρος της ΔΕΗ. Γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από την Άνδρο, αποφοίτησε από την Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και σπούδασε στο London School of Economics (έλαβε 2 πτυχία, στα διεθνή οικονομικά και στα οικονομικά των μεταφορών). Εργάστηκε σε νεαρή ηλικία ως ναυτόπαις και δόκιμος πλοίαρχος στο Εμπορικό Ναυτικό. Υπηρέτησε το 1958-59 στο Πολεμικό Ναυτικό.
Έχει διατελέσει:
Τμηματάρχης Μακροχρονίων Προγραμμάτων Υπουργείου Συντονισμού (1959-1963)
Προϊστάμενος του Κλάδου Προγραμματισμού του Γραφείου Δοξιάδη στην Αθήνα. Διευθυντής του Γραφείου Δοξιάδη στο Ντιτρόιτ (1963-1968)
Γενικός Διευθυντής της Windward Shipping Co Ltd., Λονδίνο (1968-1970)
Διευθύνων Σύμβουλος της Εταιρείας Προγραμματισμού και Αναπτύξεως (1972-1974)
Assistant Vice-President της American Express International Banking Corp. Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Εργασίας Α.Ε. (1974-1977)
Επισκέπτης Καθηγητής στο Brasenose College, Oxford University (1995-1996)
Πρόεδρος της SPECTRUM Financial Services S.A. (2000-2004)
Πρόεδρος Δ.Σ. ΔΕΗ Α.Ε. (2004-2005)
Μέλος Δ.Σ. WIND-TELLAS A.E. (2006- )
Πρόεδρος του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη (2007- )
Αντιπρόεδρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (2007- )
Έχει γράψει πολλές εργασίες και βιβλία για τη ναυτιλία, τις μεταφορές, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τους ανθρώπινους πόρους, τη χωροταξία, την περιφερειακή ανάπτυξη, το χρηματοδοτικό σύστημα, την Ευρωπαϊκή σύγκλιση, το περιβάλλον και την αειφορία.
Γνώριζε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και λίγα ιταλικά.
Πολιτική Σταδιοδρομία:
Υφυπουργός, αναπληρωτής υπουργός και υπουργός Συντονισμού (1977-1981)
Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας (δεκαετία 1980).
Υπουργός Οικονομικών (Απρίλιος 1990 – Αύγουστος 1992)
Υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας (Αύγουστος 1992 – Δεκέμβριος 1992)
Επίτροπος Περιβάλλοντος και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ιανουάριος 1993 – Ιανουάριος 1995). (Διαδέχθηκε τη Βάσω Παπανδρέου και τον διαδέχθηκε ο Χρήστος Παπουτσής).
Εκλέχθηκε:
Βουλευτής Επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία το 1978 (αντικατέστησε τον Σόλωνα Γκίκα μετά τον θάνατό του).
Βουλευτής Κυκλάδων το 1981, 1985, 1989 (Ιούνιο και Νοέμβριο) και 2004, υπηρετώντας έως τις 26 Μαρτίου 2004, οπότε παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από την Αριάδνη Μανούσου – Μπινοπούλου.
Υπουργός Οικονομικών (1990 – 1992)
Ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς μόλις ανέλαβε υπουργός Οικονομικών τον Απρίλιο του 1990, αντελήφθη αμέσως ότι η χώρα κινδυνεύει να οδηγηθεί σε χρεωκοπία λόγω της αλόγιστης σπατάλης χρημάτων επί ΠΑΣΟΚ και αποφάσισε να μαζέψει τα οικονομικά, συγκρουόμενος με κατεστημένα συμφέροντα ετών. Παρόλα αυτά μέσα σε δύο χρόνια το διάστημα 1990-92 κατάφερε να μετατρέψει το πρωτογενές έλλειμμα σε πρωτογενές πλεόνασμα, επιτυγχάνοντας παράλληλα διπλασιασμό των δημοσίων εσόδων –κάτι που είχε να συμβεί περίπου μία 20ετία- και συγκρατώντας τις δαπάνες.
Το 1992 δήλωνε στην Βουλή με αφορμή την κατάθεση του προϋπολογισμού: «Ναι, ο προϋπολογισμός που καταθέτουμε είναι προϋπολογισμός λιτότητας» ενώ άφηνε να εννοηθεί ότι το κάθε σπίτι θα πλήρωνε 55.000 δραχμές το μήνα για τις αλόγιστες δαπάνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η πλέον τολμηρή πρόταση Παλαιοκρασσά είναι η φορολόγηση των τόκων από τις καταθέσεις, πρόταση που ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων. Οι γελοιογράφοι με το πενάκι τους καταγράφουν γλαφυρά τον Παλαιοκρασσά να κυνηγά τους φοροφυγάδες και να επιχειρεί να μαζέψει χρήματα.
Αυτό πάντως που δεν μπορούσε να πει ευθέως ως υπουργός Οικονομικών ο Γιάννης Παιοκρασσάς, το είπε ως Ευρωπαίος Επίτροπος σε συνέντευξη του στον Ελεύθερο Τύπο στις 19 Ιουνίου 1994: Η χρεωκοπία του ελληνικού Δημοσίου επιταχύνεται και η χώρα οδηγείται σε πτώχευση «οπότε για να αποφύγουμε έστω την ύστατη στιγμή ή και να βγούμε από την πτώχευση όταν αυτή επέλθει, θα αναγκαστούμε να συρθούμε σε σκληρότερα μέτρα, όπως όχι μόνο το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο αλλά ακόμη και απολύσεις υπαλλήλων με αλόγιστες κοινωνικές συνέπειες. Το κυριότερο και σοβαρότερο ίσως είναι πως οι οικονομικές εξελίξεις αναπόφευκτα υπονομεύουν το μέλλον της χώρας μας στην Ενωμένη Ευρώπη».
Τιμητικές διακρίσεις
Τιμήθηκε με τα παράσημα του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας και του Μεγαλόσταυρου Λεοπόλδου του Β΄ του Βελγίου.
Προσωπική ζωή
Ήταν νυμφευμένος με την Ναταλία Παλαιοκρασσά και είχε τρία παιδιά και επτά εγγόνια.
Απόπειρες δολοφονίας
Στις 14 Ιουλίου 1992 το αυτοκίνητο του Γιάννη Παλαιοκρασσά στο οποίο βρισκόταν ο ίδιος, η γυναίκα του και η 14χρονη ανιψιά του έγινε στόχος τρομοκρατικής επίθεσης με ρουκέτες από τη 17 Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας. Από την επίθεση σκοτώθηκε ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν.
Ο τότε υπουργός Οικονομικών σώθηκε από τύχη με μικρά εγκαύματα στο πρόσωπο και στο χέρι. Αργότερα τον επισκέφθηκε ο υπουργείο Οικονομικών ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η ρουκέτα πέρασε από πάνω του. Ήταν ρουκέτα η οποία εξαπελύθη από τον πρώτο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας. Πέρασε ευτυχώς πάνω από το αυτοκίνητό τους, κτύπησε ένα άδειο αυτοκίνητο το οποίο κάηκε.
Η 17 Ν αργότερα σε προκήρυξή της ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο τότε υπουργός Παλαιοκρασσάς έγινε στόχος γιατί εξέφραζε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς είχε επιζήσει για δεύτερη φορά από θαύμα από δολοφονική επίθεση. Η πρώτη απόπειρα είχε γίνει το 1984 στο Διδυμότειχο στο ξενοδοχείο Πλωτίνι όπου η Νέα Δημοκρατία είχε συγκέντρωση. Ολόκληρο το ξενοδοχείο είχε παγιδευτεί με 4 ωρολογιακές βόμβες, ενώ τρεις από αυτές εξερράγησαν αμέσως μετά το τέλος της συγκέντρωσης, προκαλώντας πολλές ζημιές στο χώρο.
