Τη Μεγάλη εβδομάδα και ιδιαίτερα την Μεγάλη Παρασκευή ο καιρός συνήθως είναι μουντός ή βρέχει.
Η «σύγκριση» αυτή του καιρού με το Θείο Δράμα είναι ευρύτερα διαδεδομένη ανάμεσα στους Χριστιανούς.
Πρόκειται όμως για ένα «κλάμα» του συμπάσχοντος ουρανού ή για μια απλή «σύμπτωση» καιρικών φαινομένων;
Ενώ ο Χριστιανισμός κλείνει προς την πρώτη εκτίμηση, η επιστήμη στηρίζει την δεύτερη.
Το Πάσχα πρόκειται για μια κινητή εορτή της οποίας ο ορισμός εξαρτάται άμεσα από την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία η οποία γίνεται είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε τον Απρίλιο.
Η συσχέτιση δε των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό είναι μια παλιά ιστορία. Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα και μελέτες μετεωρολόγων οι βροχοπτώσεις συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη βδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.
Η Μεγάλη εβδομάδα «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο και έτσι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι γενικότερα μια βροχερή βδομάδα.
Μεγάλη Παρασκευή: «Σήμερα μαύρος ουρανός»
Είθισται ο λαός να λέει πως, τέτοια μέρα, υπάρχει συννεφιά, ψιλόβροχο και δεν βγαίνει ήλιος γιατί και ο ουρανός κλαίει.
Έτσι και σήμερα ο καιρός ακολουθεί την παράδοση στις περισσότερες περιοχές της χώρας.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρα απόλυτου πένθους για όλη την Χριστιανοσύνη, απόλυτης αργίας και νηστείας, (όλοι πρέπει να πιούμε τουλάχιστον μία κουταλιά ξύδι) είναι η μέρα που γίνεται η κορύφωση του Θείου Δράματος, κορυφώνονται τα Πάθη του Χριστού και γίνεται η σταύρωση του Χριστού.
Η ημέρα είναι αφιερωμένη στις τελευταίες ώρες πριν την σταύρωση. Ο Χριστός μετά την σύλληψή του από την προδοσία του Ιούδα, δικάστηκε από τους Αρχιερείς που είχαν πληρώσει τα 30 αργύρια και καταδικάστηκε.
Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας Πόντιο Πιλάτο.
Αυτός, αφού Τον ανέκρινε με πολλούς τρόπους και αφού ομολόγησε δυο φορές ότι ο Ιησούς είναι αθώος, έπειτα, για να ευχαριστηθούν οι Ιουδαίοι, τον καταδικάζει σε θάνατο και αφού τον μαστίγωσε σαν δραπέτη δούλο τον Δεσπότη των όλων, Τον παρέδωσε για να σταυρωθεί.
Από ’κει και πέρα ο Ιησούς, αφού παραδόθηκε στους στρατιώτες, γυμνώνεται, φοράει κόκκινη χλαμύδα, στεφανώνεται με ακάνθινο στεφάνι, κρατάει κάλαμο σα σκήπτρο, προσκυνείται χλευαστικά, φτύνεται και χτυπιέται στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς τον Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δυο ληστών, βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στον Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Για αυτό το λόγο, εκτός από την κατανάλωση ξυδιού σήμερα, σε πολλές περιοχές βράζουν σαλιγκάρια και πίνουν το ζουμί, τη χολή.
Οι εκκλησίες πλημμυρίζουν από κόσμο και οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα, μονότονα.
Μέχρι λίγο πριν τις 11:00 το πρωί τελείται η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών όπου οι γυναίκες μοιρολογούν και κλαίνε για τον Χριστό ενώ παράλληλα προσκυνούν και αποτείνουν φόρο τιμής στον σταυρωθέντα Χριστό.
Ο επιτάφιος έχει ήδη στολιστεί και τελείται ολονυχτία στις περισσότερες εκκλησίες της Ελλάδας.
Το μεσημέρι ο Χριστός αποκαθηλώνεται και τοποθετείται στον Επιτάφιο όπου θα γίνει η περιφορά του το βράδυ.
Αλλού, φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο είτε καίγεται είτε πυροβολείται.
Είθισται σήμερα πολλοί πιστοί επισκέπτονται τους τάφους συγγενών και φίλων ή και να πραγματοποιείται η εκταφή των νεκρών αν έχει περάσει το απαιτούμενο διάστημα.
Τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής
Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής, σε αντίθεση με τα λοιπά κάλαντα Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς, Θεοφανείων, Λαζάρου, έχουν θρηνητικό χαρακτήρα και αναφέρονται στη Σταύρωση του Χριστού.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι «Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας».
Σε πολλές περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε σε κάποιο τάφο. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής τείνουν σήμερα να εκλείψουν.
