Οι μεγαλύτεροι, σίγουρα θα θυμούνται το άτακτο ξωτικό που μεγάλωσε γενιές και γενιές με τις σκανταλιές του! Ο χαρακτήρας του Φρου Φρου (πρωτότυπο Πούμουκλ – Pumuckl) δημιουργήθηκε το 1961 από τη Γερμανίδα συγγραφέα παιδικών βιβλίων Ellis Kaut και πρωτοεμφανίσθηκε στο βαυαρικό ραδιόφωνο το 1962. Το τελευταίο επεισόδιο ακούστηκε το 1973.
Πρόκειται για έναν χαρακτήρα καρτούν με φουντωτά κόκκινα μαλλιά που μιλά ακατάπαυστα και κάνει αδιάκοπα σκανταλιές. Εκφράζει συνεχώς απορίες και δημιουργεί συχνούς μπελάδες στον γεράκο επιπλοποιό Eder, στου οποίου το σπίτι κατοικεί. Είναι από φύση εγωιστής, αισθάνεται όμως τύψεις όταν προκαλεί τη στενοχώρια του επιπλοποιού. Εμφανίζεται πάντα ξυπόλυτος με μουσταρδί μπλουζάκι και πράσινο παντελονάκι και δεν είναι γνωστή η ηλικία του.
Η μεγάλη του ραδιοφωνική επιτυχία τον οδήγησε στην τηλεόραση. Η σειρά ήταν αυστροουγγαρέζικης παραγωγής και προβαλλόταν στη γερμανική τηλεόραση έως και το 2003. Ο πρώτος κύκλος επεισοδίων προβλήθηκε στην τηλεοπτική σεζόν 1982 – 1983 (26 επεισόδια) ενώ ο δεύτερος 1988 – 1989 (52 επεισόδια) με εικοσιπεντάλεπτη διάρκεια το καθένα. Στην Ελλάδα προβλήθηκε το 1987 από την ΕΡΤ1 μεταγλωττισμένος με τη φωνή της Κλεοπάτρας Ροντήρη.
Φρου Φρου: Η υπόθεση
Ο Φρου Φρου ήταν ένα ξωτικό που λάτρευε ότι είχε σχέση με τη θάλασσα και ιδιαίτερα τα ιστιοφόρα. Χάθηκε στη Βαυαρία και βρήκε καταφύγιο στο ξυλουργείο του Eder, του παππούλη όπως τον αποκαλεί ο Φρου Φρου.
Είναι αόρατος για τους ανθρώπους και γίνεται ορατός μόλις ακουμπά κάτι φτιαγμένο από ανθρώπινο χέρι. Καθώς τρυπώνει στο ξυλουργείο πατά σε χυμένη κόλλα και έτσι χάνει το προνόμιό του να είναι αόρατος. Γίνεται στο εξής ορατός αλλά μόνο στον άνθρωπο που τον είδε, δηλαδή τον ηλικιωμένο ξυλουργό.
Με την έμφυτη ξεροκεφαλιά του συχνά παρακούει τον παππούλη του και είτε βγαίνει στον κόσμο των ανθρώπων και τους δημιουργεί προβλήματα, με τις σκανταλιές του ή μπλέκει σε μπελάδες τον ίδιο και τον ξυλουργό όταν κάποιος άνθρωπος ή πελάτης επισκεφθεί το ξυλουργείο.
