Ο Κατσάνης τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά ελεύθερου σκοπευτή γύρω στις 9:30 π.μ. της Κυριακής 21ης Ιουλίου
Σαν σήμερα, 21 Ιουλίου, τιμούμε τη μνήμη ενός αληθινού ήρωα, του Ταγματάρχη Καταδρομών Γιώργου Κατσάνη, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην Κύπρο, κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Η θυσία του στον Πενταδάκτυλο αποτελεί σύμβολο ανδρείας και αυτοθυσίας, και η ιστορία του παραμένει χαραγμένη στη συλλογική μας μνήμη.
Ο Γιώργος Κατσάνης γεννήθηκε στην Κάτω Μητρούση Σερρών το 1934. Ήταν ένας αθλητής με πλούσιες διακρίσεις στον στίβο, μέλος του Γυμναστικού Συλλόγου Σερρών “Ορφέα” και αργότερα του ΠΑΟΚ. Το 1953 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε το 1956 ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Αφού υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες, το 1960 εντάχθηκε στις Δυνάμεις Καταδρομών, μια επιλογή που χαρακτήρισε το υπόλοιπο της στρατιωτικής του καριέρας.
Η Μοίρα τον οδήγησε στην Κύπρο
Τον Ιούλιο του 1974, ο Γιώργος Κατσάνης, πλέον Ταγματάρχης, υπηρετούσε στην 21η Ταξιαρχία Πεζικού στην Κομοτηνή. Ωστόσο, η μοίρα τον κάλεσε σε άλλο καθήκον. Στις 19 Ιουλίου 1974, δύο ημέρες μετά την άφιξή του στην Κομοτηνή, δόθηκε η εντολή για την αναχώρηση της Α’ Μοίρας Καταδρομών για την Κύπρο. Ο Ταγματάρχης Κατσάνης, αν και δεν ανήκε οργανικά στη συγκεκριμένη Μοίρα, ζήτησε και πέτυχε να την ακολουθήσει, αναλαμβάνοντας de facto τη διοίκησή της.
Η μάχη του Πενταδάκτυλου και η θυσία
Φτάνοντας στην Κύπρο, ο Γιώργος Κατσάνης και οι άνδρες της Α’ Μοίρας Καταδρομών ενεπλάκησαν άμεσα στις μάχες για την υπεράσπιση του νησιού. Στις 21 Ιουλίου 1974, ο Κατσάνης βρισκόταν στην περιοχή του Πενταδάκτυλου, ηγούμενος των ανδρών του. Εκεί, κάτω από σφοδρά πυρά, επιχείρησε να ανακαταλάβει ζωτικής σημασίας θέσεις. Κατά τη διάρκεια της μάχης, πυροβολήθηκε και έπεσε νεκρός, ηγούμενος των στρατιωτών του.
Η αυτοθυσία του Γιώργου Κατσάνη, καθώς και πολλών άλλων Ελλήνων και Κύπριων, αποτελεί ένα κομμάτι της τραγικής ιστορίας της Κύπρου, αλλά και ένα φωτεινό παράδειγμα ηρωισμού. Η μνήμη του παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντας μας το βαρύ τίμημα της ελευθερίας και την ανιδιοτελή προσφορά στους αγώνες του Έθνους.