Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ και δις MVP αγόρασε το 2021 δύο από τις βίλες στη νέα γειτονιά των Rolling Greens, στην Costa Navarino – Κάνει διακοπές εκεί και τις απολαμβάνει γιατί τα παιδιά του περνούν ωραία και με ασφάλεια – «Δεν ξέρω κολύμπι, αλλά μου αρέσει η θάλασσα»
Μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στο νέο blog του προορισμού «Costa Navarino Stories».
Εθνικός ήρωας πια στα 27 χρόνια του, ο περυσινός πρωταθλητής και MVP του ΝΒΑ είναι ένας άνθρωπος που κουβαλά μια ιστορία, το σενάριο της οποίας μπορείς να βρεις μόνο στις ταινίες ή τα παραμύθια.
Ο ίδιος προσπαθεί και μέχρι τώρα καταφέρνει να είναι σεμνός και ταπεινός, ακριβώς όπως είχε ανατραφεί από την οικογένειά του πολύ πριν μπει στο αεροπλάνο για να διασχίσει τον Ατλαντικό και να δημιουργήσει το μύθο του.
Υπενθυμίζεται ότι ο Ελληνας σούπερ σταρ των Μιλγουόκι Μπακς αγόρασε το 2021 δύο από τις βίλες στη νέα γειτονιά των Rolling Greens, στην Costa Navarino. Αυτές οι δύο βίλες στη Μεσσηνία ήταν ουσιαστικά και οι πρώτες επενδύσεις του «Greek Freak» σε ακίνητα στην Ελλάδα, και μάλιστα αν κρίνει κανείς από την απόφασή του για τη συγκεκριμένη αγορά, είναι παραπάνω από επιλεκτικός.
Η «Costa Navarino» έχει αλλάξει από το 2009, οπότε και πρωτολειτούργησε, μέχρι σήμερα τα δεδομένα για τη Μεσσηνία, δεδομένου ότι, πέραν των αυστηρών προτύπων βιωσιμότητας και αειφορίας που ακολουθούνται, ο οικονομικός αντίκτυπος του project που οραματίστηκε κάποιες δεκαετίες πριν ο αείμνηστος καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος διαχέεται σε πολλαπλούς τομείς στην περιοχή, από τις μεταφορές και το αεροδρόμιο της Καλαμάτας μέχρι την αγροδιατροφή για τις προμήθειες του συγκροτήματος.
Η συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο:
- -Μόλις κανονίστηκαν οι τελικές λεπτομέρειες για την αγορά δύο Navarino Residences που κάνατε με τον αδελφό σας Θανάση. Τι σου αρέσει τόσο πολύ όταν είσαι εδώ;
«Όταν πρωτοήρθα εδώ το 2018, μου άρεσε που μπορούσαμε να είμαστε όλοι μαζί. Περπατούσαμε στην παραλία, πηγαίναμε στην Αγορά, στα εστιατόρια και παίζαμε θαλάσσια σπορ. Υπάρχουν τόσα πολλά να κάνουμε εδώ και είναι ένα ασφαλές περιβάλλον. Όταν φτάσετε εδώ, ξέρετε ότι θα υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω, αλλά είναι καλό που τα παιδιά μου μπορούν να μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να πάνε στην παραλία, να οδηγήσουν τα ποδήλατά τους ή να παίξουν στις νεροτσουλήθρες, όλα αυτά χωρίς να ανησυχώ πολύ. Σκέφτομαι επίσης 10 με 15 χρόνια στο μέλλον, όταν θα μεγαλώσουν…».
- -Είναι η αγορά ενός σπιτιού εδώ μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου; Είναι επένδυση στην ευτυχία και τα καλοκαίρια που έρχονται;
«Ναι. Ξέρετε, στην πραγματικότητα δεν έχω σπίτι στην Αθήνα. Αντίθετα, θα έχω ένα σπίτι εδώ. Μου αρέσει να είμαι εδώ – περνάω καλά και η οικογένειά μου είναι χαρούμενη εδώ. Μου αρέσει να βλέπω τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους χαρούμενους: τη μητέρα μου να περπατάει στην παραλία, να βγάζει φωτογραφίες…».
- -Στην ηλικία των 27 ετών, η ζωή σου φαίνεται να έχει ήδη τρία κεφάλαια – ένα αφορά τον αγώνα για επιβίωση, ένα με σκληρή δουλειά και μια μεγάλη ευκαιρία στο NBA και το τρίτο τώρα, τη ζωή ενός πρωταθλητή και μιας οικογένειας. Είναι δύσκολη αυτή η νέα φάση για εσένα;
«Η ζωή είναι δύσκολη. Προσπαθούμε να το κάνουμε εύκολο. Δεν πρέπει να κάνουμε τη ζωή μας περίπλοκη. Πρέπει να καταλάβεις ποιος είσαι και να βρεις έναν τρόπο να είσαι εντάξει με αυτό. Μπορεί να είναι δύσκολο να το δεχτούν αυτό για πολλούς, γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να είναι περισσότεροι ή θέλουν πάντα κάτι περισσότερο. Τελικά, δεν είναι ευχαριστημένοι. Η οικογένειά μου κι εγώ, όταν δεν είχαμε τίποτα, μάθαμε να επιβιώνουμε στους δρόμους.
Μετά προσαρμοστήκαμε όταν πήγαμε στο ΝΒΑ και τώρα προσαρμοζόμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Προσαρμόζουμε, αλλά οι αρχές μας παραμένουν οι ίδιες. Σίγουρα, υπάρχουν κάποιες κορυφαίες στιγμές όλων των εποχών, καθώς και κάποιες χαμηλές στιγμές. Όταν ήμουν νέος και πηγαίναμε από πόλη σε πόλη πουλώντας πράγματα, αυτό για μένα ήταν κορυφαίο όλων των εποχών γιατί ήμουν με τα αδέρφια μου, σε ένα αυτοκίνητο, παίζοντας, γελούσαμε, διασκέδαζα.
Δεν το νιώσαμε τότε, αλλά τώρα που ο ένας από τους αδελφούς μου είναι στη Γαλλία και ο άλλος στην Αθήνα, το καταλαβαίνω. Αυτό έχει επηρεάσει τα πάντα – σχετικά με το ποιος είμαι, πώς μεγαλώνω τα παιδιά μου, πώς θέλω να γίνω ως παίκτης, ως επιχειρηματίας, τα πάντα. Ήρθα εδώ στην Costa Navarino για έναν λόγο – γιατί ξέρω ότι μπορώ να φέρω την οικογένειά μου. Παντού υπάρχουν όμορφα μέρη, διάσημα ξενοδοχεία, αλλά τίποτα από αυτά δεν με ενδιαφέρει. Αυτό είναι ένα μέρος στο οποίο έχω πάει στο παρελθόν, ο πατέρας και η μητέρα μου ήταν εδώ, όπως και τα αδέρφια μου.
Ήρθα πριν λίγα χρόνια και πέρασα υπέροχα. Αυτό είναι ένα μέρος που μπορεί να μου προσφέρει αυτό που ένιωθα ως παιδί. Μπορεί να μην είχαμε λεφτά, αλλά ήμασταν μαζί. Και είμαστε μαζί τώρα: ο Κώστας, ο Θανάσης, ο Άλεξ, ο Φραγκίσκος, η μητέρα μου, τα παιδιά μας. Όλοι μαζί – αυτό μου αρέσει. Δεν ήμουν ποτέ μόνος στη ζωή μου. Πάντα είχα τα αδέρφια μου, την οικογένειά μου και θέλω αυτό να συνεχιστεί».
- -Γνωρίζεις ότι ο άνθρωπος πίσω από το Costa Navarino, ο καπετάν Βασίλης, ήταν ένας οραματιστής που ήθελε να υποστηρίξει την περιοχή του δημιουργώντας δουλειά για τους ντόπιους με σεβασμό στη φύση. Σήμερα, οι τρεις γιοι του είναι όλοι μαζί εδώ, συνεχίζοντας αυτό το όραμα. Έχει απήχηση σε εσάς αυτή η ιστορία;
«Λοιπόν, όταν μίλησα με τον κ. Αχιλλέα (Κωνσταντακόπουλο), του είπα ότι είναι σαν οικογένεια πρότυπο για εμάς. Για τον Χρήστο, τον Κωστή και τον Αχιλλέα, όλα αυτά ξεκίνησαν από τον πατέρα τους. Είναι επίσης πολύ επιτυχημένοι σε αυτό που κάνουν και πολύ καλοί άνθρωποι. Θα κάτσουν μαζί σας, θα μιλήσουν μαζί σας, θα σας πουν μια ιστορία, θα σας βοηθήσουν με την εμπειρία τους στη ζωή και στις επιχειρήσεις. Για τον Θανάση, τον Κώστα, τον Άλεξ και εμένα, αυτό προσπαθούμε να γίνουμε – για τον πατέρα μας. Όλοι έχουμε αυτό το σύνθημα: ΄΄Είμαι η κληρονομιά του πατέρα μου΄΄. Θα το ξαναπώ: ο πατέρας μου δεν είχε τίποτα. Ξεκίνησε, όχι από το μηδέν, αλλά από το μείον μηδέν. Και εμείς, που πετύχαμε αυτά που πετύχαμε, δεν μπορούμε να είμαστε ηλίθιοι [και να σπαταλάμε αυτό το επίτευγμα]. Όπως και ο καπετάν Βασίλης που άφησε κάτι πίσω του, και οι γιοι του συνεχίζουν να χτίζουν πάνω σε αυτό, ελπίζω να μπορούμε να κάνουμε το ίδιο, για την επόμενη γενιά, για τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας».
- -Τώρα που όλοι θέλουν ένα μικρό «κομμάτι» από σένα, είσαι ακόμα σε θέση να παραμείνεις άθικτος;
«Πράγματι, πολλοί άνθρωποι που θέλουν κάτι από εσάς θα εμφανιστούν, αλλά πρέπει να παραμείνετε πιστοί στον εαυτό σας. Λένε συχνά ότι η φήμη και τα χρήματα αλλάζουν τους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Η διαφορά είναι ότι, πριν από μερικά χρόνια, όταν κανείς δεν σε ήξερε, ήσουν ήρεμος, και τώρα εκατομμύρια άνθρωποι περιμένουν κάτι, ζητώντας πράγματα. Και αν πεις όχι, επειδή δεν μπορείς πάντα να λες ναι, το παίρνουν άσχημα. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι πρέπει να συνεχίσεις να είσαι το ίδιο άτομο. Αν αρχίσεις να αλλάζεις, τότε μπορείς να το χάσεις»
- -Σε μια συνέντευξη μετά τον αγώνα κατά τη διάρκεια των τελικών του NBA, είπες ότι το να κοιτάς το χθες είναι εγωισμός, το αύριο είναι υπερηφάνεια και η ταπεινοφροσύνη μπορεί να βρεθεί μόνο στο τώρα. Φυσικά αναφερόσουν στο παιχνίδι, αλλά η ζωή εκτός γηπέδου είναι διαφορετική; Δεν πρέπει να κοιτάμε μπροστά;
«Θα έπρεπε. Αυτός είναι ο στόχος, ο στόχος. Θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν με τα παιδιά του Θανάση, αλλά υπάρχει μια διαδικασία για να πετύχεις αυτόν τον στόχο και για να λειτουργήσει αυτή η διαδικασία, πρέπει να είσαι στο παρόν. Είναι εύκολο να το πεις, αλλά δύσκολο να το κάνεις. Όταν κατακτάς την τεχνική, έχει πραγματικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής σου. Δεν χρειάζεστε χρήματα, ή οτιδήποτε άλλο, για να είστε καλά. Σου είπα νωρίτερα για τις δυνατότητες, ότι είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Ξεχάστε το μπάσκετ, δεν με νοιάζει το μπάσκετ. Όσο διασκεδάζεις, παίζεις. όταν σταματήσεις να διασκεδάζεις, φεύγεις. Είναι τόσο απλό. Ως άνθρωπος, για να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, πρέπει να είσαι ταπεινός».
- -Τελευταία ερώτηση. Βλέποντας τη θέα από αυτή τη μεσογειακή βίλα πρέπει να σε ρωτήσω, είσαι θαλασσινός;
«Δεν ξέρω κολύμπι, αλλά είμαι άνθρωπος της θάλασσας. Μου αρέσει να μπαίνω, αλλά μόνο όταν μπορώ να αγγίξω το κάτω μέρος…».
