Την προσωπική ιστορία της, που μοιάζει ανατριχιαστικά με την περίπτωση της μικρής Λυδίας, της κόρης της 20χρονης Καρολάιν, στα Γλυκά Νερά, περιγράφει μία 45χρονη γυναίκα. Μετά από 30 χρόνια, έμαθε πως ο πατέρας της, ευθύνεται -αν δεν το διέπραξε ο ίδιος- για τον θάνατο της μητέρας της. «Αν δεν είναι ο φυσικός, είναι ο ηθικός αυτουργός», λέει.
Μιλώντας στο Mega, η 45χρονη γυναίκα δηλώνει, πως από την πρώτη στιγμή ταυτίστηκε με τη μικρή Λυδία.
«Από την πρώτη στιγμή ταυτίστηκα με αυτό το κοριτσάκι. Σκεφτόμουν τον Γολγοθά, που θα τραβήξει αυτό το παιδί. Βλέπω μπροστά στα μάτια μου τώρα να εκτυλίσσεται αυτό το πράγμα που έζησα, όταν ήμουν εγώ στην ηλικία της».
Τη σκότωσαν και προσπάθησαν να το κάνουν να φανεί… αυτοκτονία
Η ιστορία ξεκινά στη δεκαετία του 1970 όταν η μητέρα της βρέθηκε βάναυσα κακοποιημένη, ενώ είχαν προσπαθήσει, μετά τη δολοφονία της, να την κρεμάσουν με ένα μαντήλι, ώστε να φανεί σαν αυτοκτονία.
«Κακοποιήθηκε σε βαθμό να πεθάνει, στραγγαλίστηκε, όπως και η Καρολάιν. Όπως η Καρολάιν που λέει ο ιατροδικαστής ότι η διαδικασία του θανάτου ήταν έξι λεπτά, πέντε με έξι λεπτά, κάτι τέτοιο πρέπει να έγινε και με τη δική μου τη μητέρα. Γιατί ο ιατροδικαστής είπε ότι όλα της τα ζωτικά όργανα ήταν χτυπημένα, δηλαδή το συκώτι, η σπλήνα, ήταν παντού χτυπημένα τα εσωτερικά της όργανα. Και αφού έγινε αυτό στο κρεβάτι της επάνω, τη μετέφεραν ή τη μετέφερε αυτός που το έκανε στην αποθήκη του σπιτιού στο πίσω μέρος έξω από το σπίτι», λέει.
«Το ίδιο βράδυ ο ιατροδικαστής με την πρώτη ματιά είπε ότι δεν είναι αυτοκτονία, οπότε κατευθείαν ενημέρωσε την αστυνομία και η αστυνομία πήγε και έπιασε κατευθείαν τους δύο ανθρώπους που την είδαν τελευταίοι. Ήταν ο πατέρας της και ο γαμπρός της».
Κατηγορήθηκε ο πατέρας του θύματος – Δεν ομολόγησε ποτέ κανείς
Για το έγκλημα, που δεν ομολόγησε ποτέ κανείς, κατηγορήθηκε ο πατέρας του θύματος. Ο ίδιος αρνούνταν κατηγορηματικά ότι είχε εμπλοκή, λέγοντας ότι αν ήθελε να σκοτώσει την κόρη του για λόγους τιμής, δεν θα την βασάνιζε.
«Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ο πατέρας μου μπορεί να μην είναι ο φυσικός αυτουργός, αλλά σίγουρα είναι ο ηθικός αυτουργός. Την κατηγορούσαν καιρό ότι έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Έλεγε δηλαδή ο πατέρας μου ότι: «η γυναίκα μου δεν είναι σωστή, κάτι κάνει, την υποψιάζομαι» και τέτοια. Αυτό γινόταν καιρό πριν, υπήρχε δηλαδή ένα κλίμα πολύ εχθρικό, ένα κλίμα που οι άνθρωποι έλεγαν ψέματα ο ένας στον άλλον και οι σχέσεις οι κακές μεταξύ τους οδήγησαν στη δολοφονία της μάνας μου», προσθέτει η 45χρονη.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε 30 χρόνια μετά
Από το μυαλό της 45χρονης δεν είχε περάσει, ότι μπορεί για τη δολοφονία της μητέρας της να ευθύνεται ο πατέρας της. Ώσπου, 30 χρόνια μετά, της μίλησε ένα συγγενικό της πρόσωπο.
«Tη μάνα σου τη χτυπούσε. Τη χτυπούσε όχι με μπάτσους αλλά με μπουνιές και με κλωτσιές. Η μάνα σου έκλαιγε, υπέφερε, είχε αδυνατίσει ήταν σκελετός. Τα τελευταία δυο χρόνια που ήταν μαζί του ούτε έτρωγε, ούτε γελούσε. Άρχισε να μου περιγράφει μια γυναίκα που ζει μια κατάσταση απόγνωσης σε ένα σπίτι που τη δέρνει και που δεν έχει που να στραφεί. Εγώ τότε έπαθα το σοκ της ζωής μου. Μέχρι τότε ήξερα «ο καημένος που έμεινε μόνος του ξαφνικά με δύο μωρά παιδιά…».
Η ίδια προσπάθησε στη συνέχεια, να μιλήσει με τον πατέρα της, αλλά εκείνος την απέφυγε.
«Όταν έμαθα τι έγινε και είχα αρχίσει να καταλαβαίνω, να μπαίνω στο νόημα, τον πήρα τηλέφωνο και του λέω «σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να μαζέψεις τα πραγματάκια σου μια μέρα και να έρθεις απλά να κάνουμε μια κουβέντα. Να μου εξηγήσεις τι έγινε, να μου πεις τα πράγματα από την δική σου σκοπιά. Κι αν έχεις κάνει λάθος δεν πειράζει» και μου λέει ‘Πω πω τι θυμάσαι τώρα’. Ευτυχώς που δεν το είχα μπροστά μου, όταν μου είπε αυτή την κουβέντα», λέει.
Τώρα, έστω και τόσα χρόνια μετά, ζητά να μάθει τι έγινε, για να αναπαυθεί η ψυχή της μητέρας της.
«Όταν μαθαίνεις ότι η μητέρα σου δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο, ενώ εκείνη απλά κοιμόταν, όπως κοιμόταν και η Καρολάιν… Και μάλιστα, όταν μαθαίνεις ότι ο δολοφόνος είναι πρόσωπο της οικογένειας, σκέφτεσαι ότι είσαι μόνος σου, ότι δεν έχεις κανέναν, ότι δεν σε σεβάστηκε, δεν σε σκέφτηκε ποτέ κανένας. Γιατί υποτίθεται ότι οι άνθρωποι που είναι εκεί, για να σε μεγαλώσουν, να σε προστατεύσουν, είναι αυτοί που σε καταστρέφουν», λέει.
«Εγώ ήξερα μία διαφορετική αφήγηση, ήξερα διαφορετικά πράγματα, χωρίς να έχω τη δύναμη για να εμβαθύνω και να τα ψάξω περισσότερο».
Μεγαλώνοντας κι αφού έκανε τη δική της οικογένεια και μπόρεσε να τα ψάξει καλύτερα κι όταν συγγενικό της πρόσωπο, της είπε πράγματα «ακραία», όπως τα χαρακτηρίζει η ίδια, άρχισε να υποψιάζεται ότι τα πράγματα είχαν γίνει αλλιώς.
«Η αλήθεια και σε δόσεις πρέπει να ειπωθεί»
«Η αλήθεια και σε δόσεις πρέπει να ειπωθεί, ανάλογα και με την ηλικία του παιδιού. Εμένα γκρεμίστηκαν τα πάντα γύρω μου, γιατί δεν ήταν ότι είχα χάσει μόνο τη μάνα μου. Όλοι οι γύρω μου χάθηκαν, όλοι», λέει η 45χρονη.
Ακόμη, παραδέχεται, ότι αν και δεν είχε βιώσει η ίδια σκηνές βίας μέσα στο σπίτι, η βία είχε αποτυπωθεί στο υποσυνείδητό της.
«Δεν αντέχω με τίποτα να δω σκηνή βίας στην τηλεόραση, που να ξεκινά από έναν άνδρα προς μία γυναίκα. Δεν άντεχα, πάθαινα πολύ μεγάλο σοκ, έτρεμα, μου ερχόταν να δω εμετό κι αυτό σε μεγάλες ηλικίες. Είχα αυτό που οι ψυχολόγοι λένε σύμπτωμα. Και πολύ αργότερα έμαθα, ότι ζούσα σε ένα σπίτι, όπου ο σύζυγος ασκούσε βία σε μία γυναίκα, τη μητέρα μου», καταλήγει, ευχόμενη η μικρή Λυδία να έχει στη ζωή της από εδώ και πέρα ανθρώπους που θα τη σέβονται.
