Η παράδοση είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό, η ίδια μας η κληρονομιά κι αυτό που έκανε ο εγγονός για την υπερήλικη γιαγιά του ήταν τόσο υπέροχο, που μας «τσάκισε» την καρδιά.
Ο λόγος για τον Ash Ruiz από το Sun Pointe Drive του Παλμ Μπιτς που εύχεται χρόνια πολλά στην 98χρονη αγαπημένη γιαγιά του με ένα τραγούδι που εκείνη λατρεύει.
Πρόκειται για το τραγούδι «Unforgettable» του Νατ Κινγκ Κόουλ που σύμφωνα με όσα αναφέρει στην Daily Mail «η γιαγιά Jean μου το έμαθε από τότε που ήταν 8 χρονών και από εκείνη τη στιγμή το τραγούδαγα μαζί της κάθε φορά που είχε γενέθλια, και έτσι έγινε παράδοση».
Σύμφωνα με εγγονό της, η γιαγιά σταμάτησε να τραγουδά όταν έγινε 80 ετών και εκείνος φρόντισε, σε όποιο μέρος και αν βρισκόταν, να της εύχεται με το αγαπημένο της τραγούδι, ακόμα και μέσω τηλεφώνου ή Skype, με την ιστορία μιας 50χρονης γιαγιάς επίσης να συγκλονίζει.
«Αυτή η χρονιά ήταν διαφορετική. Γινόταν 98 και ήθελα να κάνω τα πάντα για να την εκπλήξω και αυτό αποτυπώθηκε στο βίντεο. Όταν το είδα ξανά δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς κρατήθηκα και δεν έκλαψα… Τα έχασα λίγο στο τέλος. Αυτό που δεν βλέπετε είναι τα δάκρυα και τα “σ’αγαπώ” μας» είπε.
Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα χτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια γριούλα και ζητούσε…
Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα χτύπησαν την πόρτα… Ήταν μια γριούλα και ζητούσε να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Ο Ιερέας ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.
Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον Ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να, ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει. Φύγε από εδώ!
Ποιός σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω. Ο παπάς τα έχασε. Μα δεν ήλθα από μόνος μου! με κάλεσε η γριά! Ποιά γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά! Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα που τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο. Να αυτή! Ποιά αυτή; Ξέρεις, τι λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα! Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος.
Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε. Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει το δρόμο της σωτηρίας.
