«Τιμωρός ή δολοφόνος;» είναι το ερώτημα που διχάζει ακόμα και μέχρι σήμερα τις ΗΠΑ ακούγοντας την ιστορία του 40χρονου εικονολήπτη Γκάρι Πλοσέ που εκτέλεσε με μία σφαίρα στον κεφάλι τον Τζεφ Ντουσέ, τον δάσκαλο καράτε που είχε απαγάγει και κακοποιήσει σεξουαλικά τον 11χρονο γιο του, Τζόντι.
Το σοκ που έζησαν όσοι βρίσκονταν στο αεροδρόμιο του Μπατόν Ρουζ στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ το πρωινό της 16ης Μαρτίου 1984 αλλά και όσοι έβλεπαν ειδήσεις στην τηλεόραση, δεν είχε προηγούμενο.
Ο Τζεφ Ντουσέ επέστρεψε στη Λουιζιάνα τον Μάρτιο του 1984, χωρίς να γνωρίζει τη φρικτή μοίρα που τον περίμενε.
Τη στιγμή που ο 40χρονος εικονολήπτης Γκάρι Πλοσέ σήκωσε το όπλο του, οι κάμερες των τοπικών καναλιών και των φωτογράφων ήταν εκεί για να καταγράψουν τη στιγμή της μεταγωγής του υπόδικου βιαστή Τζεφ Ντούσε. Κανείς στις ΗΠΑ δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σοκαριστική πράξη του, φορώντας ένα καπέλο τύπου τζόκεϊ και σκούρα γυαλιά, είχε σταθεί μπροστά από ένα τηλεφωνικό θάλαμο μέσα στο αεροδρόμιο και είχε τηλεφωνήσει στον καλύτερό του φίλο:
Περιμένοντάς τον για να τον «καλωσορίσει» με έναν πυροβολισμό, βρισκόταν ο Γκάρι Πλοσέ, πατέρας τριών παιδιών.
«Είμαι στο αεροδρόμιο. Θα το κάνω. Έρχεται. Θα ακούσεις έναν πυροβολισμό», του είχε ανακοινώσει.
Και το έκανε.
Την ώρα που το θύμα σωριαζόταν αιμόφυρτο, ένας αστυνομικός που αναγνώρισε τον πατέρα-τιμωρό του είπε: «Γιατί Γκάρι, γιατί το έκανες;» Η απάντηση που έλαβε ήταν αποστομωτική: «Αν κάποιος το έκανε στο δικό σου παιδί θα έκανες το ίδιο». Η φράση τους αυτή βρήκε πολλούς σύμφωνους, αλλά όχι έναν και πολύ σημαντικό, τον ίδιο του τον γιο.
Ο Πλοσέ έγινε κάτι σαν λαϊκός ήρωας. Ωστόσο, ανάμεσα σε χιλιάδες κοσμου που τον είδαν ζωντανά να εκτελεί έναν άντρα στο αεροδρόμιο, ήταν και ο 11χρονος – τότε- γιος του, Τζόντι Πλοσέ, ο οποίος ήταν για αρκετά χρόνια θυμωμένος με τον πατέρα του για το γεγονός ότι κατέφυγε σε μια τέτοια βία.
«Δεν ήθελα να πεθάνει ο Τζεφ», παραδέχτηκε ο Τζόντι, ο οποίος είναι τώρα 52 ετών, στη Daily Mail. «Απλώς ήθελα να σταματήσει».
Η ιστορία του 40χρονου πατέρα που αποφάσισε να πάρει τον νόμο στα χέρια του, συγκλόνισε την Αμερική και έθεσε ένα σκληρό ερώτημα περί αυτοδικίας που συζητιέται ακόμα: ο Γκάρι Πλοσέ ήταν τελικά τιμωρός ή δολοφόνος;
Δείτε το βίντεο:
Αμέσως συνελήφθη. Αρχικά του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φόνο β’ βαθμού. Το δικαστήριο αποδέχθηκε την εκτίμηση των ψυχολόγων ότι τη στιγμή της εκτέλεσης ο Πλοσέ δεν ήταν σε θέση να διακρίνει το σωστό από το λάθος, λόγω της συναισθηματικής του φόρτισης.
Καταδικάστηκε σε επτά χρόνια με αναστολή και τελικά, ο Γκάρι Πλοσέ πέρασε στη φυλακή μόνο ένα Σαββατοκύριακο.
Στη διαμάχη για το αν ήταν τιμωρός ή δολοφόνος, ο Πλοσέ είχε απέναντί του τον ίδιο του τον γιο.
Σε συνέντευξή του πολλά χρόνια αργότερα, ο Πλοσέ είχε πει ότι θα ξαναέκανε ακριβώς το ίδιο και ότι δεν είχε μετανιώσει. «Θα τον σκότωνα και πάλι» είχε πει το 2011, σε ηλικία 67 ετών. Ο Τζόντι Πλοσέ όμως έλεγε ότι διαφωνούσε με την πράξη αυτοδικίας του πατέρα του. «Ένιωθα ότι το να μπει στη φυλακή θα ήταν αρκετό» υποστηρίζει έκτοτε.Σαράντα και πλέον χρόνια μετά, και έχοντας γράψει το βιβλίο με τίτλο «Γιατί Γκάρι;» ο 52χρονος, σήμερα, Τζόντι μίλησε στη Daily Mail για την οργή που είχε μέσα του επί πάρα πολλά χρόνια επειδή ο πατέρας του είχε καταφύγει σε τόσο ακραία βία.Παραδέχεται ότι «μετά την εκτέλεση ήμουν πολύ αναστατωμένος με αυτό που έκανε πατέρας μου. Ο Τζεφ έκανε φρικτά πράγματα αλλά δεν ήθελα να δολοφονηθεί. Ένιωθα ότι το να μπει στη φυλακή θα ήταν αρκετό. Δεν είναι σωστό να αφαιρείς τη ζωή κάποιου αλλά όταν αυτό το άτομο είναι κακό καταλαβαίνω ότι μακροπρόθεσμα δεν σε ενοχλεί. Καταλαβαίνω γιατί ο πατέρας μου έκανε αυτό που έκανε. Είναι όμως πιο σημαντικό εκείνες τις στιγμές για τον γονιό να είναι εκεί και να υποστηρίζει το παιδί από το να μπει σε μια δικαστική διαδικασία και να κατηγορείται για φόνο».Το 2014, ο Γκάρι Πλοσέ υπέστη εγκεφαλικό και έφυγε από τη ζωή έναν μήνα πριν συμπληρώσει τα 69 του χρόνια.
Μια μοιραία συνάντηση
Ο Τζόντι – μαθητής τότε της πέμπτης τάξης – συναντήθηκε τυχαία με τον Ντουσέ το 1983.Το νεαρό αγόρι ζούσε με την οικογένειά του στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα. Καλός αθλητής, ο Τζόντι ήταν ήδη εγγεγραμμένος σε πολλές αθλητικές ομάδες, αλλά συμφώνησε να συνοδεύσει τον μικρότερο αδελφό του στα μαθήματα καράτε.Όταν ο δάσκαλος δεν εμφανίστηκε μια μέρα, τα αδέρφια Πλοσέ πήγαν στην τάξη του Ντουσέ. Ο Τζόντι θυμάται ότι εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό και χαρισματικό δάσκαλό του, έναν πρώην πεζοναύτη, τον οποίο σύντομα θεώρησε ως τον καλύτερό του φίλο.Στην πραγματικότητα, όλη η οικογένεια Πλοσέ τον συμπαθούσε. Οι γονείς πίστευαν ότι έβαλε τους γιους τους σε φόρμα και μάλιστα τον προσκαλούσαν τακτικά σε οικογενειακές βραδιές παιχνιδιών αλλά και να δειπνήσουν μαζί.
Αλλά κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ο Ντουσέ είχε αρχίσει να δείχνει ιδιαίτερα προσοχή στον Τζόντι, πιστεύοντας ότι μπορούσε να φτάσει πολύ μακριά.
«Ο τρόπος που δούλευε με μένα ήταν ότι με βοηθούσε να τεντωθώ και μετά άρχιζε να αγγίζει το εσωτερικό των μηρών μου…» περιγράφει ο Τζόντι.
Η πιο τρομακτική στιγμή ήρθε μια μέρα όταν ο Ντουσέ ρώτησε τον τότε 10χρονο αν θα ήθελε να μάθει να οδηγεί αυτοκίνητο. Ο Ντουσέ οδηγούσε ένα Datsun 280ZX, και ο νεαρός Τζόντι άρπαξε την ευκαιρία να βρεθεί πίσω από το τιμόνι.
Μόλις κάθισε στα γόνατα του Ντουσέ, ένιωσε τα χέρια του δασκάλου του στα γόνατά του.
Σύντομα, η ανάρμοστη συμπεριφορά του Ντουσέ έδωσε τη θέση της στην σεξουαλική κακοποίηση.
Ένα βράδυ, ο Ντουσέ είχε κλείσει επτά μαθητές σε ένα δωμάτιο μοτέλ με δύο μονά κρεβάτια. Τέσσερα παιδιά ήταν στο ένα κρεβάτι και ο Τζόντι και δύο άλλοι μαθητές ήταν με τον Ντουσέ στο άλλο.
Τη νύχτα, ο Τζόντι ξύπνησε με τον Ντουσέ να τον αγγίζει ανάρμοστα. Παραλυμένος από το φόβο, ξάπλωσε εκεί προσποιούμενος ότι κοιμόταν. Το επόμενο πρωι ο Ντουσέ τού ζήτησε να μην πει σε κανέναν για ό,τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ.
«Έκανα τον χαζό και τον ρώτησα: “Τι εννοείς; Τι έκανες χθες το βράδυ;” Και νομίζω ότι εκείνη ήταν η στιγμή που κατάλαβε: “Εντάξει, τον έχω. Δεν πρόκειται να πει τίποτα”. Τότε ήταν που η κακοποίηση εντάθηκε… με κακοποιούσε σχεδόν κάθε μέρα μέχρι που με απήγαγε στις 19 Φεβρουαρίου 1984».
Ο Τζόντι γνώριζε ότι αυτό που του έκανε ο Ντουσέ ήταν λάθος, αλλά φοβόταν πολύ για να μιλήσει.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, οι γονείς του είχαν αναγκάσει τον ίδιο και τον μεγαλύτερο αδελφό του να παρακολουθήσουν μια ταινία, η οποία εξιστορούσε πώς ένα νεαρό κορίτσι κακοποιούνταν από τον παιδόφιλο προπονητή της.
Η μητέρα του τού είπε ότι υπάρχουν κάποιοι ενήλικες εκεί έξω που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα παιδιά και ότι είναι σημαντικό να αναφέρει αμέσως οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά. Ο πατέρας του του υποσχέθηκε ότι αν κάποιος τον άγγιζε ποτέ, δεν θα δίσταζε να τον σκοτώσει.
Ο Τζόντι ήξερε ότι ο πατέρας του δεν αστειευόταν. Το να μαρτυρήσει τον Ντουσέ θα υπέγραφε σχεδόν σίγουρα τη θανατική του καταδίκη, γι’ αυτό αποφάσισε να μην πει κουβέντα.
«Ίσως αν τους το είχα πει από την αρχή, τότε ο μπαμπάς να μην είχε σκοτώσει τον Τζεφ» είπε ο Τζόντι.
«Αλλά δεν ήθελα να αναστατώσω τους γονείς μου, γι’ αυτό κράτησα το στόμα μου κλειστό, και γι’ αυτό τα περισσότερα παιδιά κρατούν το στόμα τους κλειστό».
Η αλήθεια όμως βγήκε στο φως…
Το 2019, έγραψε ένα βιβλίο, το «Why Gary Why?: The Jody Plauché Story», για την κακοποίηση που υπέστη και τον πυροβολισμό του Ντουσέ από τον πατέρα του. «Ήθελα να δώσω ελπίδα στα θύματα», δήλωσε για τη συγγραφή του βιβλίου.
«Κάποιος που διάβασε το βιβλίο με κατηγόρησε ότι καυχιέμαι» είπε. «Και βέβαια, καυχιέμαι. Αλλά προσπαθώ επίσης να ενημερώσω άλλους ανθρώπους ότι μπορούν να φτάσουν εκεί που βρίσκομαι εγώ τώρα, όπου μπορείς να νιώσεις ότι δεν είσαι θύμα ή ότι δεν σε καθορίζει αυτό που σου συνέβη.
Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως θύμα. Είμαι επιζών και ήθελα να πάρω αυτό που μου συνέβη και να το μετατρέψω σε κάτι θετικό».
