Με τη φωνή του να σπάει ο Κώστας Μπακαλάκης περιέγραψε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» το πώς έχασε τη σύζυγο του Δέσποινα, τον περασμένο Απρίλιο, όταν ήταν 7 μηνών έγκυος, από λάθος διάγνωση, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. «Η Δέσποινα σφάδαζε από τους πόνους. Ακουγόταν σε όλο τον διάδρομο. η κατάσταση της ήταν πολύ άσχημη. Ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα. Έσταζε. Ήταν κατάχλωμη και ήταν μέσα τρεις γιατροί. Ο ένας ως ειδικευόμενος και άλλες δυο έκαναν υπηρεσία πάλι ως ειδικευόμενοι», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σύζυγος της 37χρονης.
Και συνεχίζει λέγοντας: «Πονούσε. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει το κεφάλι της. Τους έλεγε πονάω στη κοιλιά από πάνω ως κάτω» «Όταν γύρισαν από τον υπέρηχο, μία γιατρός μου είπε “όλα καλά”.Παίρνοντας το χαρτί που της είχαν δώσει στον υπέρηχο, έγραφε ότι υπάρχει υγρό που έχει φύγει από την μήτρα και βρίσκεται στην εντερική περιοχή. Τι πιο αποδεδειγμένο ότι έχει ρήξη μήτρας. Δεν το κατάλαβαν. Ωστόσο, όταν μου είπαν ότι κατά πάσα πιθανότητα έχει ουρολοίμωξη. Τους είπα ότι είχε κάνει εξετάσεις ούρων και η καλλιέργεια ούρων ήταν αρνητική. Και έπρεπε να μπει εσπευσμένα στο χειρουργείο.»
«Ο θάλαμος ήταν στο τέλος του διαδρόμου που και να φώναζε δεν θα την άκουγε κανείς. Ρωτάω τη νοσηλεύτρια “πως θα επικοινωνήσει μαζί σας;” και μου λέει η Δέσποινα “μου έχουν δώσει έναν αριθμό τηλεφώνου να τους πάρω τηλέφωνο αν χρειαστώ κάτι”» «Η Δέσποινα δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Στις 2:30 η ώρα, έχω το τελευταίο. Μου είπε “δεν αντέχω άλλο”. Τη βρήκαν σε μυδρίαση. Γεγονός, που σημαίνει ότι είχε φύγει από ώρες. Την πήγαν στα χειρουργεία και βρήκαν το παιδί νεκρό. Ένα παιδί, που ήταν 2.200», αναφέρει για τις τελευταίες στιγμές της πριν “φύγει” από τη ζωή. Μόνη σε ένα απομονωμένο δωμάτιο του νοσοκομείου. Ξέραμε ότι ήταν αγόρι. Είχαμε κάνει όλες τις εξετάσεις.Ηταν υγιέστατο. Οταν αφαίρεσαν το μωρό από τη Δέσποινα, του έβαλαν ένα λευκό στεφανάκι στα μαλλιά. Και τους τοποθετήσαν μαζί αγκαλιά. Λέω ότι θα ήταν η πιο δύσκολη στιγμή όταν θα τους αντίκρυζα μαζί. Ηταν πανέμορφος. Εγώ εκείνη τη μέρα ένιωθα περηφάνια για ένα περίεργο λόγο, περιγράφει με πόνο, όταν αντίκρυσε τη νεκρή σύζυγο του με το αγέννητο νεκρό μωρό της αγκαλιά. «Δεν θέλω να τη πληρώσει κανένας αθώος, αλλά δεν θέλω και οι υπεύθυνοι να μείνουν ατιμώρητοι», τονίζει ο σύζυγος της, ζητώντας δικαίωση για τον χαμό της συζύγου του, που έφυγε από αιμορραγία.
