«Περνάν τα χρόνια Στάθη μου, αλλά υπάρχεις και θα υπάρχεις για όσο ζω, στην καρδιά μου», έγραψε η ηθοποιός
Ο Στάθης Ψάλτης έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από 5 χρόνια στα 66 του, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Με αφορμή την ιδιαίτερη αυτή ημέρα, η Καίτη Φίνου, που υπήρξε για χρόνια σύντροφός αλλά και συνεργάτιδά του. θέλησε να στείλει το δικό της μήνυμα.
Η ανάρτηση της Καίτης Φίνου
View this post on Instagram
Πιο συγκεκριμένα, η Καίτη Φίνου στην ανάρτησή της έκανε αναφορά και στις απώλειες που ακολούθησαν μετά τη δική του που ήταν οι δύο αδελφές της, έγραψε: «Περνάν τα χρόνια Στάθη μου, αλλά υπάρχεις και θα υπάρχεις για όσο ζω, στην καρδιά μου…. 2017 μας άφησες εσύ, 2018 η Μαίρη, 2019 η Γιάννα…. Καλή αντάμωση αγαπημένοι μου».
Ο αγαπητός ηθοποιός πριν πεθάνει, νοσηλευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Η πάλη με τον καρκίνο του πνεύμονα έγινε άνιση όταν εντοπίστηκαν μεταστάσεις.
Ο ηθοποιός γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω. Έχασε τη μητέρα του όταν εκείνη ήταν ακόμη νέα.
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως Καμικάζι αγάπη μου, Τροχονόμος Βαρβάρα, Τα καμάκια, Βασικά καλησπέρα σας, Και ο πρώτος ματάκιας, Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω, Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ, Μάντεψε τι κάνω τα βράδια. Έχει παίξει πολλούς ρόλους, κατά το πλείστον κωμικούς.
Ο Στάθης Ψάλτης σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά Οι έμποροι των εθνών τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε τραγούδησε σε πολλές ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.
Όπως είχε πει σε συνέντευξη του στο Popaganda το 2016, από τη στιγμή που εμφανίστηκε στη μήτρα της μητέρας του ήταν ηθοποιός: «Εγώ από τη στιγμή που εμφανίστηκα στη μήτρα της μητέρας μου, ήμουνα ένας μικρός, πολύ μικρός ηθοποιός. Μεγαλώνοντας στην κοιλιά της μητέρας μου 9 μήνες, την τυρρανούσα γιατί έκανα πάρα πολλές κινήσεις, κάθε τόσο πεταγόταν. Όταν με γέννησε έκλαιγα, γέλαγα, χαμογελούσα, λες και το έκανα επίτηδες. Μεγαλώνοντας, στα 6 χρόνια μου, ερχόταν ένας περιοδεύων κινηματογράφος στη γειτονιά κι εγώ πήγαινα, έβλεπα την ταινία κι όταν επέστρεφα σπίτι, έπαιρνα ένα τρίκυκλο ποδήλατο, το γύριζα ανάποδα, πέρναγα μια σερπαντίνα από την πρώτη ρόδα μέχρι τη δεύτερη, γύρνακα το πετάλ, έκανα ότι ήταν μηχανή κινηματογράφου, έτρεχα στον τοίχο απέναντι κι έκανα ό,τι είχα δει. Άρα δεν έγινα τυχαία ηθοποιός. Άρα δεν μου ήρθε ξαφνικά. Άρα το είχα από τη μήτρα της μητέρας μου», ήταν τα λόγια του.
