Μια συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή είχε ο Γιώργος Λιάγκας στον αέρα της εκπομπής «Το Πρωινό» στον ANT1, την Τρίτη 25/2. Ο λόγος που «λύγισε» ήταν τα λόγια μιας μητέρας που έχασε το παιδί της στα Τέμπη.
Αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει για τη μεγάλη συγκέντρωση στη μνήμη των θυμάτων από τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, λόγω της οποίας την Παρασκευή έχει κηρυχθεί πανελλαδική απεργία.
Συγκλονιστικοί είναι οι συγγενείς των θυμάτων σε κάθε τους ομιλία. Μια από αυτές τις φορές ήταν και όσα είπε η μητέρα της 23χρονης Κέλλυς, Άννα Καρατζόγλου, η οποία μίλησε σήμερα (25/2) στο «Πρωινό», προκαλώντας συγκίνηση στο πλατό της εκπομπής του ANT1.
«Αντί να είναι το παιδί μου στα πόδια του, κάνω τρισάγια»
Η Άννα Καρατζόγλου, λοιπόν, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την εκπομπή, ανέφερε: «Καλημέρα σας. Είμαι εδώ για να σας απαντήσω σε ό,τι θέλετε. Δύο χρόνια χωρίς την Κέλλυ είναι τρομακτικά δύσκολα, αβίωτα. Για εμένα ο χρόνος πάγωσε εκείνο το βράδυ. Η ζωή μου τελείωσε επί της ουσίας εκείνο το βράδυ. Απλα κυλάει μετά, απλά επιβιώνεις. Δε ζεις. Εκείνο το βράδυ, πάγωσαν όλα, τελείωσαν όλα. Τι να πρωτοδιαχειριστώ;
Τον τρόπο θανάτου του παιδιού μου; Το τι κλήθηκα να αντιμετωπίσω μετά; Τι να πρωτοδιαχειριστώ; Ακόμα και τώρα νιώθω ότι ζω ένα κακό όνειρο, ότι έχει γίνει μόλις εχθές. Δεν έχω τη δυνατότητα να κλείσω την πόρτα του σπιτιού μου και να πω τώρα θα κοιτάξω να συνυπάρξω και να βρω μια ισορροπία με αυτό το αβάσταχτο, με αυτό το απάνθρωπο. Δεν υπήρξε ούτε καν αυτή η δυνατότητα σε αυτό που περάσαμε εμείς. Κάτι πρωτόγνωρο, εξαιρετική, μια ιδιαίτερη συνθήκη.
Δυο χρόνια έρχεσαι αντιμέτωπος με πληροφορίες με καταστάσεις και εκτός από την απώλεια που φτάσαμε να λέμε, την απώλεια του παιδιού σου, να διαχειριστείς αμέτρητα άλλα πράγματα. Είναι μια πληγή που κάθε μέρα ξύνεται και αιμορραγεί. Και αυτό έτσι πάει, έπεται και συνέχεια, δε σταματά. Εγώ αυτή τη στιγμή, αντί να είναι το παιδί μου στα πόδια του, να χαίρεται τα νιάτα του, να χαίρεται τη ζωή του, κάνω τρισάγια, πάω σε μνημόσυνα, σε εκδηλώσεις μνήμης.
Δεν υπάρχει ώρα, δεν υπάρχει μέρα που να μη λέω γιατί; Γιατί; Ναι, είμαι πολύ θυμωμένη και όσο περνά ο καιρός γίνομαι ακόμα περισσότερο. Ένα παιδί γεμάτο όνειρα, 23 χρονών. Από ένα τριήμερο γυρνούσε, γιατί τόσος πόνος; Δύο χρόνια μετά, ποιος υπέυθυνος είναι στην φυλακή; 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά. Αυτά που λέγατε όλα προηγουμένως για την ευθύνη, ειλικρινά σας μιλάω δεν περιμένω να αναλάβουν την ευθύνη. Δε βλέπετε τι γίνεται; Ποια πολιτική ευθύνη; Ποιο ήθος; Ποιο θάρρος;
Δεν μπορώ να μη θεωρήσω σαν εναν από τους δολοφόνους του παιδιού μου τον Καραμανλή, θα το πω, ναι. Είναι ένας από τους φονιάδες του παιδιού μου. Δεν μπορεί για την κατάντια του σιδηρόδρομου να μην έχει γνώση ο αρμόδιος υπουργός. Τι έκανε; Παραιτήθηκε για λίγες μέρες και μετά ξαναμπήκε στο ψηφοδέλτιο και τον ψήφισαν. Και; Αυτό είναι; Όλοι οι υπόλοιποι τι έκαναν; Και ο πρωθυπουργός ο ίδιος τι έκανε;
Εγώ έχω τη νηφαλιότητα να πω ότι η κατάντια του συγκεκριμένου σιδηροδρόμου δεν είναι ευθύνη μόνο της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Από το έγκλημα και μετά, όλο αυτό είναι καθολική ευθύνη της κυβέρνησης. Τι να μου πουν τώρα; Στο κάδρο των ευθυνών πρέπει να μπουν όλοι. Για εμένα αυτό είναι δικαιοσύνη, κυρίως οι πολιτικοί. Κρατικό έγκλημα είναι».
