Το πρωινό της 4ης Φεβρουαρίου 1943, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι Γερμανοί εκτελούν τον Κώστα Περρίκο, έναν αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας, που ηγήθηκε μιας από τις πιο εντυπωσιακές αντιστασιακές ενέργειες κατά την Κατοχή: της ανατίναξης των γραφείων της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ, στην καρδιά της Αθήνας.
Ο Περρίκος δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή που οι Γερμανοί πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα, βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Αρχικά, οργάνωσε τη «Στρατιά των Σκλαβωμένων Νικητών» και στη συνέχεια την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων (ΠΕΑΝ), που έμελλε να αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην Ιστορία.
Το σαμποτάζ που ταρακούνησε την Ευρώπη
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, μια ισχυρή έκρηξη συγκλονίζει την οδό Γλάδστωνος στο κέντρο της Αθήνας. Τα γραφεία της ΕΣΠΟ, μιας προδοτικής οργάνωσης που στρατολογούσε Έλληνες για τη Βέρμαχτ, καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος. Μαζί τους σκοτώνονται δεκάδες στελέχη της οργάνωσης και Γερμανοί αξιωματικοί. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Μόσχας μεταδίδουν πως ήταν το μεγαλύτερο σαμποτάζ που είχε γίνει μέχρι τότε στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Περρίκος είχε πάρει μέρος στη σχεδίαση και εκτέλεση της επιχείρησης, γνωρίζοντας πολύ καλά πως η Γκεστάπο δεν θα το άφηνε ατιμώρητο. Και πράγματι, λίγες εβδομάδες αργότερα, η προδοσία δεν άργησε να έρθει.
Στις 11 Νοεμβρίου 1942, μετά από προδοσία, η Γκεστάπο συλλαμβάνει τον Περρίκο και άλλους συναγωνιστές του. Το γερμανικό στρατοδικείο δεν είχε καμία πρόθεση να του χαριστεί. Στις 31 Δεκεμβρίου τον καταδικάζει τρεις φορές σε θάνατο και 15 χρόνια φυλάκισης.
Τις τελευταίες του μέρες τις περνά στο κελί των μελλοθανάτων στις φυλακές Αβέρωφ. Η οικογένειά του τον επισκέπτεται στις 23 Ιανουαρίου 1943, για μια τελευταία φορά. Τη μέρα της εκτέλεσης, στέκεται αγέρωχος μπροστά στους Γερμανούς. «Δεν αισθάνομαι τίποτα εναντίον σας. Εσείς εκάματε το καθήκον σας. Ομοίως και εγώ έκαμα το καθήκον μου. Είμαι έλλην αξιωματικός της Αεροπορίας, υποσμηναγός. Σας συγχωρώ. Ζήτω η Ελλάς», ήταν τα τελευταία του λόγια, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.
Ο Κώστας Περρίκος δεν πρόλαβε να δει την Ελλάδα ελεύθερη, αλλά το όνομά του έμεινε ανεξίτηλο στην Ιστορία. Το 1987, στη διασταύρωση Πατησίων και Γλάδστωνος, εκεί όπου κάποτε έστεκαν τα γραφεία της ΕΣΠΟ, στήθηκε η προτομή του, ως φόρος τιμής στον άνθρωπο που απέδειξε πως η αντίσταση δεν είναι απλώς μια πράξη, αλλά μια στάση ζωής.
