Ήταν ξημερώματα της Τρίτης 10 Μαΐου 2011, περίπου στις 05.00 το πρωί ο Μανώλης και η Σιμόνα ετοιμάζονταν να φύγουν από το σπίτι τους στη συμβολή των οδών Ηπείρου και Φυλής για το μαιευτήριο. Ο Μανώλης πήγε να φέρει το αυτοκίνητο τους από το πάρκινγκ για να φύγουν μαζί με τη Σιμόνα και τη μητέρα της.
Στο δρόμο δύο Αφγανοί και ένας Πακιστανός, επιτέθηκαν στο Μανώλη με σκοπό να τον ληστέψουν και να του αποσπάσουν μια βιντεοκάμερα που είχε μαζί του. Τον μαχαίρωσαν και τον εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο. Ο Μανώλης δολοφονήθηκε λίγη ώρα πριν έλθει στη ζωή η κόρη του Εμμανουέλα, το δεύτερο παιδί από το γάμο του με τη Σιμόνα. Δολοφονήθηκε για μια κάμερα, με την οποία ήθελε να τραβήξει τη στιγμή της γέννησης της κόρης του, μια κάμερα που αργότερα πουλήθηκε στο Μοναστηράκι για 120 ευρώ.
Η πνευμονολόγος – φυματιολόγος/εντατικολόγος, Διευθύντρια της ΜΕΘ του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν στην Αθήνα, Σιμόνα Βιρτζίλι, το τελευταίο διάστημα έδωσε μια άνιση μάχη με τον καρκίνο, που γνώριζε μέσα από το ερευνητικό της έργο ως γιατρός.
Ήταν άλλο ένα χτύπημα της μοίρας, όμως η διακεκριμένη επιστήμονας, επέδειξε γενναιότητα, ακόμα και όταν η κατάστασή της επιδεινώθηκε. Το τελευταίο διάστημα είχε επιστρέψει στον Πύργο για να βρίσκεται κοντά στη μητέρα της, μαζί με τα παιδιά της.
Η Σιμόνα ήταν ένας άνθρωπος που πάλευε. Πάλεψε για την καριέρα της, πάλεψε για να σώσει συνανθρώπους μας στη ΜΕΘ ως γιατρός, πάλεψε με τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της. Στάθηκε όρθια σε στιγμές που άλλοι θα είχαν λυγίσει. Στήριξε τα παιδιά της και ήταν μάνα και πατέρας για αυτά. Στήριξε την οικογένειά της που ζούσε μαζί της δύσκολες καταστάσεις. Στάθηκε απέναντι στον θάνατο, τον κοίταξε κατάματα και έφυγε όρθια…χθες το βράδυ.
