Ήταν 20 Απριλίου πριν από 19 χρόνια όταν ο άνθρωπος που όλοι αποκαλούσαν “γίγαντα του γέλιου” έφυγε ξαφνικά από τη ζωή.
Ο μοναχογιός του, Κώστας, μιλά πρώτη φορά για εκείνη τη μέρα, την πιο δύσκολη που έζησε η οικογένειά του στην espresso και θυμάται: «Μια μαύρη μέρα για την οικογένειά μας. Ηταν Τρίτη 20 Απριλίου. Το πρωί, προτού πάω στη δουλειά, ένιωσε μια αδιαθεσία. Μου λέει “Κώστα, παιδί μου, δεν νιώθω καλά σήμερα”. Δεν κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Του λέω “μπαμπά, πήγαινε κάνε γενικές εξετάσεις και θα έρθω εγώ το μεσημέρι να δούμε τι συμβαίνει”. Το μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου και μου λέει “Κώστα, πηγαίνουμε τον μπαμπά σου στο νοσοκομείο”. Ηταν όμως αργά! Δεν πρόλαβε να φτάσει στο “Αλεξάνδρα”, γιατί ξεψύχησε στον δρόμο από οξύ πνευμονικό οίδημα. Θυμάμαι είχε ήδη κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Περοκέ, στην παράσταση “Καλομελέτα κι έρχεται»” και έλεγε συνέχεια πόσο πολύ του άρεσε και γελούσε με τον Βουτσά και τον Ψάλτη που έπαιζαν μαζί. Μέχρι τελευταία στιγμή ήταν μάχιμος».
Το μοναχοπαίδι του Νίκου Ρίζου υπογραμμίζει ότι ο πατέρα του ήθελε να πεθάνει στο σανίδι: «Ο μπαμπάς μου ήθελε να πεθάνει μάχιμος και το έκανε πράξη. Του το έλεγε συνέχεια ο Ορέστης Μακρής, που έπαιζαν μαζί στην αρχή της καριέρας του, το ’53- ’54. “Βλάχο, πάνω στη σκηνή θα πεθάνεις εσύ με τέτοιο ταλέντο”. Οπως και έγινε».
