Ορθοδοξία: Ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος (Συρακούσες, 816 – Κωνσταντινούπολη, 3 Απριλίου 886) υπήρξε εξέχουσα μορφή της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, καθώς και σπουδαίος Έλληνας μουσικός και ποιητής.
Γεννημένος στη Σικελία από ευλαβείς και ενάρετους γονείς, τον Πλουτίνο και την Αγάθη, ο Ιωσήφ αφιερώθηκε από νωρίς στη θρησκευτική ζωή και την υμνογραφία. Οι πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του προέρχονται κυρίως από τον βίο που συνέταξε ο μαθητής και διάδοχός του στη μονή, Θεοφάνης, καθώς και από εγκώμια που του αφιέρωσαν ο Ιωάννης Διάκονος και ο Θεόδωρος Πεδιάσιμος.
Ο Ιωσήφ συνέθεσε πολυάριθμους κανόνες αφιερωμένους σε δεσποτικές και θεομητορικές εορτές, καθώς και σε αγίους, συμβάλλοντας σημαντικά στη βυζαντινή υμνογραφική παράδοση. Μεταξύ των πιο γνωστών έργων του ξεχωρίζει ο κατανυκτικός κανόνας του Ακάθιστου Ύμνου, «Χριστού βίβλον έμψυχον». Επιπλέον, εμπλούτισε την «Οκτώηχο» του Ιωάννη Δαμασκηνού, προσθέτοντας 48 κανόνες που φέρουν το όνομά του, «Ιωσήφ».
Ορισμένα από τα έργα του τυπώθηκαν στη Βενετία το 1610 και το 1640, διασφαλίζοντας τη διαχρονικότητα της προσφοράς του στη βυζαντινή μουσική και ποίηση.
Απολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα
Τὸ δωδεκάχορδον τοῦ Λόγου ὄργανον, τὴν παναρμόνιον λύραν τῆς χάριτος, τὸ Ὑμνογράφον Ἰωσὴφ τιμήσωμεν ἐπαξίως, οὗτος γὰρ ἀνύμνησε, μελιχροὶς μελωδήμασι, Πνεύματι κινούμενος, τῶν Ἁγίων πᾶν σύστημα. Μεθ’ ὧν καὶ ἱκετεύει ἀπαύστως, δοῦναι ἠμὶν πταισμάτων λύσιν.
