Σύμφωνα με πληροφορίες από dimokratiki.gr, έφυγε από τη ζωή σήμερα το μεσημέρι της Πέμπτης (26/12) ο γνωστός επιχειρηματίας Κώστας Ζώης σε ηλικία 62 ετών μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο επιχειρηματίας νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο των Αθηνών.
Να σημειωθεί πως έδειχνε πως είχε νικήσει την ύπουλη ασθένεια. Δεν τα κατάφερε σε αυτή την άνιση μάχη.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του
Έφυγε από τη ζωή σήμερα το μεσημέρι ο γνωστός επιχειρηματίας Κώστας Ζώης σε ηλικία 62 ετών μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο . Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.
Η άγνωστη ιστορία του
Η γυναίκα του Κώστα Ζώη, Νίκη Ζώη είχε αντιμετωπίσει και η ίδια πρόβλημα με τον καρκίνο μιλώντας στη Ροδούλα Λουλουδάκη σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη στις 6 Μαίου 2023. Η συνέντευξη ξεδιπλώνει την καθηλωτική ιστορία μιας γυναίκας που, αν και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έχει υπάρξει στυλοβάτης για τους γύρω της. Με φόντο την Παλιά Πόλη, μας μιλά για τη ζωή της, γεμάτη προκλήσεις, αγάπη και αντοχή. Η αφήγησή της, άλλοτε γλυκιά και άλλοτε σκληρή, αποτυπώνει τη διαδρομή από τα παιδικά της χρόνια στο τούρκικο σχολείο έως την επιχειρηματική της πορεία, αλλά και τη μάχη που δίνει σήμερα ο σύντροφός της, Κώστας Ζώης, με τη δική της αφοσίωση στο πλευρό του. Μια αφήγηση για την αγάπη, τη δύναμη και την ευγνωμοσύνη που γεμίζει την καρδιά της.
Πόσα ν’ αντέξει πια ένας άνθρωπος! Είναι πολλά τα χτυπήματα, αλλά κι η Νίκη Ζώη είναι πολύ δυνατή!
Ήθελε να μιλήσει, σαν όταν μιλάς για το κακό να το ξορκίζεις κιόλας. Και τώρα, που ένα ακόμα χτύπημα ήρθε, και φεύγει και περνά, απόγευμα στην Παλιά Πόλη, ανοίγει την καρδιά της.
Μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη που χτυπά δυνατά για ό,τι καταπιάνεται ο νους και το σώμα, που στηρίζει με δύναμη τους πάντες γύρω της, που σφίγγει τα δόντια και ξαναρχινά.
Η ιστορία μιας γυναίκας, που δεν θέλησε ποτέ τα φώτα πάνω της, στήριξε τον άντρα που αγάπησε, κι είναι γλυκιά και σκληρή μαζί, ύαινα και αποφασιστική την άλλη στιγμή.
Ο επιχειρηματίας Κώστας Ζώης, ο άντρας της ζωής της, δίνει κι αυτός τη μεγάλη μάχη αυτόν τον καιρό. Έχει συνοδοιπόρο όμως και σύντροφο, και αγάπη χρυσή.
«Μικρή έμενα στην Παλιά Πόλη», μου λέει. «Δημοτικό πήγαινα στο τούρκικο σχολείο. Θυμάμαι που ο παππούς μου είχε ένα τρίκυκλο και μας ανέβαζε πάνω, δύο αδελφές και δύο ξαφελφούλες, τέσσερις εγγονούλες να μας πάει στο σχολείο, σ’ ένα κάθισμα και τις τέσσερις. Όταν ανεβαίναμε το δρόμο της Αγησάνδρου, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι εγώ εδώ κάποτε θα είχα επιχειρηματική δραστηριότητα και κόσμο να δουλεύει μαζί μου.
Ήταν τριθέσιο το σχολείο μας. Θυμάμαι μία μέρα ο δάσκαλος μας ζήτησε να γράψουμε ένα ποίημα. Ήθελα πολύ να διαβάσω, να σπουδάσω, αλλά εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ φτωχικά και ο πατέρας μου ήταν μεταφορέας και η μαμά, στο σπίτι. Θυμάμαι μία μέρα ο δάσκαλος μας ζήτησε να γράψουμε ένα ποίημα.
Πρέπει να ήμουν στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Με σήκωσε πάνω να το διαβάσω, είπε ότι ήταν το ωραιότερο, κι ότι τον συγκίνησε. Το ποίημά μου είχε για θέμα του, την αγάπη».
