Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε πάρει μια απόφαση που του απέφερε περίπου 1 δισ. δολάρια (σημερινή αξία). Στις αρχές του 1950, ο έλληνας πλοιοκτήτης είχε προχωρήσει στην παραγγελία νέων τάνκερ. Τα πλοία έμειναν στα λιμάνια όταν χάλασε η συμφωνία του με τη Σαουδική Αραβία για τη μεταφορά των εξαγωγών πετρελαίου. Η πρώτη του σκέψη για να μαζέψει τη ζημιά ήταν να πουλήσει το στόλο του Royal Dutch Shell, κάτι που τελικά δεν έκανε.
Ο Ωνάσης βρισκόταν μπροστά σε μια μεγάλη οικονομική καταστροφή αλλά το χαρτί γύρισε μέσα σε ένα βράδυ και η σωτηρία του ήρθε από τη Διώρυγα του Σουέζ. Το 1956, η Αίγυπτος αποφάσισε να κρατικοποιήσει τη Διώρυγα και απαγόρευσε στα πλοία του Ισραήλ να περνούν. Η απάντηση του Ισραήλ ήταν να εισβάλει σε Χερσόνησο του Σινά και Λωρίδα της Γάζας. Η Διώρυγα του Σουέζ αποκλείστηκε από την Αίγυπτο, μπλοκάροντας τις κινήσεις των πλοίων για το επόμενο εξάμηνο. Αυτή η εξέλιξη επηρέασε την παγκόσμια ναυτιλία και το παγκόσμιο εμπόριο, καθώς τα τάνκερ πρεπε πλέον να κάνουν τον περίπλου της Αφρικής
Και εδώ έρχεται ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο οποίος είχε διαθέσιμα πολλά πλοία, χωρίς συμβόλαια. Το «χωρίς συμβόλαια» σήμαινε πως μπορούσαν να μισθωθούν άμεσα με σκοπό να αντιμετωπιστεί η μεγάλη ζήτηση. Τα αρχεία της εποχής αναφέρουν πως τα μεταφορικά πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία στην Ευρώπη κόστιζαν 4 δολάρια ανά τόνο. Ο Ωνάσης, μετά την νέα κατάσταση, χρέωσε 60 δολάρια.
Σύμφωνα με τον Franky Brady, τον συγγραφέα του βιβλίου «Onassis: An Extravagant Life», ο Ωνάσης έβγαζε περίπου 2 εκατ. δολάρια σε κάθε ταξίδι που έκανε κάθε τάνκερ του. Εκτιμάται πως μέσα στη χρονιά, ο έλληνας πλοιοκτήτης είχε κερδίζει, με σημερινά χρήματα, 1 δισ. δολάρια. Περισσότερα από όσα είχε συνολικά μέχρι τότε.
