Στις 9 το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου 1945, ο Αδόλφος Χίτλερ μιλούσε στο Γερμανικό λαό. Στην κατάμεστη αίθουσα του πλοίου Βίλχελμ Γκούστλοφ οι χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν στοιβαχτεί, δεν τον άκουγαν στο ραδιόφωνο που έπαιζε στη διαπασών. Το μόνο που ήθελαν ήταν να διασωθούν.
Βίλχελμ Γκούστλοφ: Aυτή είναι η ιστορία του «Τιτανικού» της Βαλτικής
Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στο λιμάνι του Γκντανσκ (σ.σ σήμερα βρίσκεται στην Πολωνία) απ’ όπου επιβιβάστηκαν ήταν πολύ κακές. Η θερμοκρασία άγγιζε τους 18 βαθμούς υπό το μηδέν, η ένταση του ανέμου ήταν 7 μποφόρ και υπήρχε συνεχής χιονόπτωση. Αν και το πλοίο είχε δυνατότητα μεταφοράς 1.685 ατόμων, σε αυτό επιβιβάστηκαν περισσότεροι από 6.000.
Μαζί με το υπερωκεάνιο είχαν αποπλεύσει και παγοθραυστικά με σκοπό να ανοίξουν τον πάγο που είχε δημιουργηθεί. Μέχρι την τελευταία στιγμή οι αξιωματικοί στο πλοίο δεν είχαν αποφασίσει την ρότα.
Για κακή τύχη του πληρώματος και των επιβατών επέλεξαν τη ρότα του σοβιετικού υποβρυχίου S13. Στις 21:08 αυτό εξαπέλυσε τέσσερις τορπίλες εκ των οποίων οι τρεις βρήκαν τον στόχο.
Λίγη ώρα αργότερα το πλοίο βυθίστηκε, παρασύροντας στο βυθό χιλιάδες.
Μόλις 1230 άνθρωποι διασώθηκαν από τα πλοία που έσπευσαν στην περιοχή. Η βύθιση του Βίλχελμ Γκούστλοφ αποτελεί τη μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην ανθρώπινη ιστορία, από την άποψη του αριθμού απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, και παρ’ όλα αυτά έχει επισκιαστεί από το ναυάγιο του Τιτανικού.
