Η ζωή, τα θαύματα και η αποστολή του Προφήτη Μωυσή μέσα από την Αγία Γραφή
Ο Προφήτης Μωυσής, μια από τις σημαντικότερες και ιερότερες μορφές της Παλαιάς Διαθήκης, τιμάται σήμερα 4 Σεπτεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το εορτολόγιο και θεωρείται ο μέγιστος των Προφητών και ο Θεόπτης νομοθέτης του Ισραήλ. Η ζωή και το έργο του καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος των ιερών Γραφών, καθώς υπήρξε ο άνθρωπος που αξιώθηκε να μιλήσει με τον Θεό «πρόσωπον προς πρόσωπον», και να παραλάβει τον Θείο Νόμο για τον εκλεκτό λαό του Θεού.
Η ανατροφή στα ανάκτορα και η φυγή στη Μαδιάμ
Κατά την παράδοση, ο Μωυσής γεννήθηκε στην Αίγυπτο από την φυλή Λευΐ, σε εποχή σκληρής καταπίεσης των Εβραίων από τον Φαραώ. Οι γονείς του, Αμράμ και Ιωχαβέδ, τον έκρυψαν τρεις μήνες από τον διωγμό κατά των αρσενικών νηπίων και τελικώς τον άφησαν σε ένα καλάθι στα νερά του Νείλου. Εκεί τον βρήκε και τον υιοθέτησε η κόρη του Φαραώ, μεγαλώνοντάς τον μέσα στα ανάκτορα της Αιγύπτου.
Η ομιλία με τον Θεό «πρόσωπον προς πρόσωπον»
Αν και ανατράφηκε ως Αιγύπτιος, ο Μωυσής δεν λησμόνησε την καταγωγή του. Όταν σε ηλικία 40 ετών είδε έναν Αιγύπτιο να δέρνει έναν Εβραίο, επενέβη σκοτώνοντάς τον, γεγονός που τον ανάγκασε να φύγει στην εξορία, στη γη Μαδιάμ. Εκεί, έζησε για 40 χρόνια ως ποιμένας, ώσπου δέχθηκε τη θεία κλήση μέσω της φλεγόμενης και μη καιομένης βάτου στο Όρος Χωρήβ.
Η αποστολή του Θεού
Ο Θεός του ανέθεσε την αποστολή να ελευθερώσει τον λαό Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου. Παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, ο Μωυσής υπάκουσε, και μαζί με τον αδελφό του Ααρών στάθηκε ενώπιον του Φαραώ, ζητώντας την απελευθέρωση των Ισραηλιτών. Ακολούθησαν οι δέκα πληγές που ο Θεός επέφερε στην Αίγυπτο, οδηγώντας τελικά στην έξοδο του λαού και το θαυμαστό πέρασμα μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα.
Η παράδοση των Δέκα Εντολών στο Όρος Σινά
Στην έρημο, ο Μωυσής υπήρξε ο πνευματικός ηγέτης και καθοδηγητής του λαού. Στο όρος Σινά έλαβε από τον Θεό τις Δέκα Εντολές, γραμμένες σε πέτρινες πλάκες, και διδάχθηκε όλο το θείο θέλημα. Ήταν ο θεόπτης που εδέχθη την θεία αποκάλυψη με ασύγκριτη οικειότητα, τόσο ώστε το πρόσωπό του ακτινοβολούσε μετά τη συνομιλία του με τον Θεό.
Κατά την τεσσαρακονταετή πορεία του λαού Ισραήλ στην έρημο, ο Μωυσής αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, στασιασμούς και αμφισβητήσεις, παραμένοντας πάντα σταθερός στην αποστολή του. Με προσευχή, θαυματουργία και καρτερία, οδηγούσε τον λαό στην πίστη και την υπακοή στο θέλημα του Θεού.
Ο θάνατός του και η αιώνια παρακαταθήκη
Οι δέκα πληγές και η έξοδος από την Αίγυπτο
Πριν την είσοδο του λαού στη Γη της Επαγγελίας, και αφού έλαβε εντολή από τον Θεό, όρισε διάδοχό του τον Ιησού του Ναυή. Ο ίδιος δεν του επετράπη να εισέλθει στη γη Χαναάν, εξαιτίας μιας στιγμιαίας παρακοής, αλλά αξιώθηκε να την αντικρίσει από την κορυφή του όρους Ναβαύ, όπου και εκοιμήθη σε ηλικία 120 ετών. Η ταφή του έγινε από τον ίδιο τον Θεό, σε άγνωστο σημείο.
Η Εκκλησία τον τιμά ως Άγιο και Προφήτη, ενώ στα λειτουργικά της κείμενα αναφέρεται ως «Θεόπτης», δηλαδή αυτός που είδε τον Θεό. Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Σεπτεμβρίου. Αξιοσημείωτο είναι πως κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη η θαυματουργός ράβδος του Μωυσή, με ιδιαίτερες τιμές. Ο Αυτοκράτορας την προϋπάντησε πεζός, και την τοποθέτησε σε Ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο. Ο Προφήτης Μωυσής παραμένει μέχρι σήμερα πρότυπο πίστης, υπακοής και ηγεσίας για όλους τους πιστούς.
