Εμπειρία Βελγίδας τουρίστριας στην Ελλάδα
“Πήγα στην Πελοπόννησο, το οποίο ήταν όνειρο ζωής να επισκεφτώ το αρχαιότατο κομμάτι της Ελληνικής γης.
Χάθηκα και βρέθηκα σε ένα χωριό κοντά στο Άργος. Είδα έναν κήπο και μπήκα μέσα να ζητήσω ρεύμα για να φορτίσω το κινητό μου.
Μια γιαγιά με είδε κουρασμένη με το σακίδιο μου να γέρνει και γρήγορα με έβαλε να κάτσω. Μου έφερε αμυγδαλωτό και κρύο νερό. Δεν μιλούσε Αγγλικά.
Μέσα σε λίγες ώρες γνώρισα όλη την οικογένεια. Μου έφεραν κρέας και λαχανικά που ήταν δικιά τους παραγωγή. Είπα ευγενικά ότι είμαι χορτοφάγα και μου έδωσαν μόνο λαχανικά και φρούτα. Επέμειναν να μείνω στο σπίτι τους.
Η γιαγιά έφτιαξε το κρεβάτι μου και με σκέπασε μες στην νύχτα όταν κατέβηκε η θερμοκρασία. Στο τέλος έκατσα πέντε μέρες. Με πήγαν στους αγρούς, στο καφενείο και στην εκκλησία. Φεύγοντας πήγα να προσφέρω λίγα χρήματα, αλλά δεν δέχτηκαν ούτε ευρώ. Δεν ξέρω ακριβώς τι έζησα αλλά η Ελλάδα μου άφησε την πιο όμορφη γεύση.”
Μεταφρασμένο από τα Γαλλικά
