Αληθινό περιστατικό στο Πήλιο (αφήγηση του κ.Γιώργου από το Βόλο στον κ. Σταύρο από το Βελεστίνο).
Γεννήθηκα άλαλος, χωρίς φωνή. Η μάνα μου είχε δυνατή πίστη. Μ΄έπαιρνε αγκαλιά κάθε χρόνο και με τα πόδια από τη γέφυρα, που μας άφηνε το λεωφορείο, ανέβαινε στο χωριό «Άγιος Λαυρέντιος» και όλη τη νύχτα κοιμόμασταν έξω από την εκκλησία. Η μάνα μου δεν κοιμόταν. Όλη τη νύχτα προσευχή στον Άγιο Απόστολο το Νέο,τον παρακαλούσε να μου δώσει τη φωνή.
Σταύρο αυτό γινότανε επί 16 συνεχή χρόνια. Ημουν 16 ετών. Καταλάβαινα τα πάντα αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω.
Εκείνη τη χρονιά κατά τις δύο τα μεσάνυχτα,σηκώνομαι όρθιος, πήγα να ασπασθώ την εικόνα του Αγίου….
-Με συγχωρείς Σταύρο με πήραν τα δάκρυα… (και άρχισε να κλαίει ασταμάτητα. Αφού ηρέμησε συνέχισε.)
-Πήγα κλαίγοντας στην εικόνα του και λέω στον Άγιο :
Σε παρακαλώ Άγιε αφού μπορείς να μου δώσεις τη φωνή γιατί δεν μου τη δίνεις; Κάντο μόνο για τη μάνα μου, να χαρεί και όταν πεθάνει ξαναπάρε με τη φωνή. Δεν βλέπεις πως βασανίζεται τόσα χρόνια. Λυπήσου μας!
Σταύρο εκείνη τη στιγμή ένα ρεύμα διαπέρασε ολόκληρο το σώμα μου και άρχισα να μιλάω κανονικά όπως όλος ο κόσμος.
(Άρχισε πάλι να κλαίει με λυγμούς.. Αφού σταμάτησε μου λέει) :
Σταύρο δεν μπορείς να φαντασθείς τι έγινε μετά… Ξύπνησα τη μάνα μου, που την είχε πάρει για λίγο ο ύπνος και αυτή πήγε στην εικόνα του Αγίου και σπαράζοντας από το κλάμα καταφιλούσε την εικόνα συνεχώς και τον ευχαριστούσε.
Ξεσηκώθηκαν όλοι που κοιμόντουσαν έξω από την εκκλησία.
Ήλθε ο Ιερέας. Άρχισε αγρυπνία. Άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες. Ηλθε στην εκκλησία το πρωϊ και ο Δεσπότης… (και πάλι άρχισε να κλαίει……….)
….. Από τότε έρχονταν ο Γιώργος από το Βόλο, πωλούσε ψάρια στο Βελεστίνο επί 50 χρόνια.
Ο Άγιος του έδωσε τέτοια βροντερή φωνή,που πιστεύω δεν είχε άλλος σε όλο τον πλανήτη.
Φώναζε «ο ψαρααααάς» και ακούγονταν χιλιόμετρα μακριά χωρίς υπερβολή ! Μου διηγήθηκε ένας Βελεστινιώτης,που ήταν βοσκός ότι τον άκουγε στο Σαριγκιόλ επάνω.Δηλαδή πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Βελεστίνο !
(Τώρα ο ψαράς, ο κ.Γιώργος έχει «κοιμηθεί». Καλή ανάπαυση να έχει!)
____
Ευλογία απο Λ.Ρ.Τ.
…………………
Άγιος Απόστολος ο Νέος
Εορτάζει στις 16 Αυγούστου εκάστου έτους.
Ο Άγιος Απόστολος ο Νέος, γεννήθηκε στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου το 1667 μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Κώστας Σταματίου και η μητέρα του Μέλω. Σε ηλικία 15 χρονών έμεινε ορφανός και το 1682 μ.Χ. πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν σ’ ένα καπηλιό.
Ενώ ο άγιος είχε ήδη τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, συνέβη το εξής γεγονός στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι κάτοικοι του Αγίου Λαυρεντίου και της περιοχής, επειδή καταπιέζονταν σκληρά από τη βαριά και άδικη φορολογία, αποφάσισαν να προσφύγουν στους επιτρόπους του Σουλτάνου, η οποία όριζε τα χωριά εκείνα. Πράγματι επέτυχαν κάποια μείωση της φορολογίας και επέστρεψαν. Ο Βοεβόδας όμως όχι μόνο δεν αναγνώρισε τα έγγραφα των επιτρόπων και τα απέρριψε ως πλαστά αλλά συνέλαβε και τρεις από την επιτροπή των κατοίκων, που είχαν πάει στην Κωνσταντινούπολη, τους έδεσε ως κακούργους, τους πήγε ο ίδιος στην Πόλη και ενήργησε να φυλακιστούν ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας.
Ο παλιός ναός του Αγ. Αποστόλου στο Βόλο, πριν γκρεμιστεί
Όταν το έμαθαν αυτό οι συμπατριώτες τους στέλνουν αμέσως στην Πόλη μια επιτροπή σκοπεύοντας να απευθυνθούν στην ίδια την βασιλομήτορα για να ελευθερώσουν τους δεσμώτες. Καθώς δεν γνώριζαν πως και που θα έπρεπε να απευθυνθούν, προθυμοποιήθηκε ο Άγιος Απόστολος να τους βοηθήσει, αφού γνώριζε καλά και την τουρκική γλώσσα. Πήρε μάλιστα ο ίδιος την αναφορά και την έδωσε σε ανώτατο αξιωματούχο του Σουλτάνου. Εκείνος όμως είχε ήδη δεχθεί τις διαβολές του Βοεβόδα του Πηλίου. Διέταξε αμέσως εξαγριωμένος να συλληφθεί ο Άγιος και να παραδοθεί στον Βοεβόδα για να τιμωρηθεί για την αυθάδειά του. Ο Βοεβόδας διέταξε να τον δέσουν με αλυσίδες και του ζήτησε χαράτσι τεσσάρων ετών για όσο χρόνο έλειπε από το χωριό του. Ωστόσο, επειδή φοβόταν μήπως προσφύγουν οι υπόλοιποι της επιτροπής στην ίδια τη βασιλομήτορα, σκεφτόταν ν’ απολύσει τελικά τους τέσσερις κρατούμενους. Κάποιος όμως συμπατριώτης του Αγίου, ζηλότυπος γέρος, από φθόνο μήπως ένα ασήμαντο και φτωχό παιδί θεωρηθεί ευεργέτης του τόπου του, τον συκοφάντησε ότι αυτός υποκίνησε την όλη υπόθεση και ότι αν τον ελευθέρωνε σίγουρα θα καταμήνυε τον Βοεβόδα στην βασιλομήτορα. Έτσι ο Βοεβόδας διέταξε να τον βασανίσουν σκληρά μέχρι θανάτου.
Ενώ ο άγιος βασανιζόταν άσπλαχνα κάποια μέρα κατάφερε να ελευθερώσει το ένα του πόδι και προσπάθησε αργοπατώντας να δραπετεύσει. Τον αντιλήφθησαν όμως από τον θόρυβο των αλυσίδων και τον συνέλαβαν. Ο Βοεβόδας ήρθε τότε και άρχισε να τον χτυπά με ένα τσεκούρι. Ο άγιος του λέγει: «τι με χτυπάς με τόση σκληροκαρδία; Ή δεν γνωρίζεις ότι είμαι και από σένα και από τους υπηρέτες σου καλύτερος»; Αυτό θεωρήθηκε ομολογία πίστεως στο ισλάμ, ότι δήθεν ο Άγιος έλεγε πως είναι καλύτερος μωαμεθανός από αυτούς και αμέσως ο Βοεβόδας διέταξε να περιτμηθεί. Ο Άγιος αντιστεκόταν γενναία λέγοντας: «εγώ Χριστιανός είμαι και δεν αρνούμαι την αγία μου πίστη». Τον βασάνισαν τότε και τον έκλεισαν στη φυλακή των κακούργων. Κατόπιν τον οδήγησαν στον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη των μουσουλμάνων και τους άλλους αξιωματούχους οι οποίοι άρχισαν με κολακείες και υποσχέσεις για αξιώματα, πλούτη, τιμές την προσπάθεια για εξισλαμισμό. Επειδή ο άγιος έμενε σταθερός στην πίστη του τον οδήγησαν στον βεζύρη, ο οποίος προσπάθησε και αυτός με τη σειρά του να εξισλαμίσει τον μάρτυρα με ακόμα μεγαλύτερες υποσχέσεις. Ο άγιος ούτε καν πρόσεχε τα λόγια τους αλλά τους έλεγε: «Μην αργοπορείτε και χάνετε τον καιρό σας, ό,τι είναι να κάνετε κάντε το γρήγορα. Οποιονδήποτε θάνατο και αν μου δώσετε θα τον δεχθώ προθυμότατα για χάρη του Χριστού μου. Μην αργοπορείτε λοιπόν. Θέλετε να με κάψετε; Να μαζέψω εγώ τα ξύλα και να ετοιμάσω την φωτιά. Θέλετε να με απαγχονίσετε; Να ετοιμάσω με τα ίδια μου τα χέρια τη θηλειά. Θέλετε να με αποκεφαλίσετε; Δώστε μου το ξίφος να το ακονίσω εγώ όσο χρειάζεται». Μη μπορώντας να τον ανεχθούν άλλο διέταξε ο βεζύρης τον αποκεφαλισμό του. Αφού όλη εκείνη τη νύχτα τον βασάνισαν, πριν ακόμη ξημερώσει τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης. Κάποιους Χριστιανούς που συνάντησαν τους χαιρέτισε ταπεινά και ζήτησε να τον συγχωρήσουν. Εκείνοι κατάλαβαν τον λόγο, ακολούθησαν φοβισμένοι από μακριά και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του τέλους του. Σην πύλη του Γενή τζαμιού προς τον Κεράτιο ο Άγιος γονάτισε και περίμενε τον δήμιο. Οι άπιστοι προσπάθησαν και αυτή την τελευταία στιγμή να κάμψουν το φρόνημά του, μάταια όμως. Ο δήμιος για να κάνει οδυνηρότερη την εκτέλεση τον χτύπησε τρεις φορές στο λαιμό με το ξίφος και μετά αρπάζοντας με το αιμοβόρο του χέρι τα μαλλιά του αγίου τον αποκεφάλισε. Ήταν δεκαεννέα ετών.
Ο ναός του Αγίου σήμερα
Ενώ το εκτελεστικό απόσπασμα καθόταν λίγο πιο πέρα από το άγιο λείψανο, ένα αστέρι από τον ουρανό κατέβηκε, στάθηκε πάνω από το άγιο λείψανο και σχημάτιζε σταυρό. Συγχρόνως πλήθος ανθρώπων εμφανίστηκε και περικύκλωνε τον μάρτυρα. Νομίζοντας ότι το πλήθος εκείνο είναι Χριστιανοί που ήρθαν να κλέψουν το λείψανο όρμησαν κατά κει αλλά πλησιάζοντας δεν είδαν τίποτα πέρα από το ιερό σώμα του αγίου.
Επειδή ξημέρωνε και άρχισε η κίνηση, φοβήθηκαν οι εκτελεστές μήπως αντιληφθούν οι Χριστιανοί τι συνέβαινε και ζητήσουν να πάρουν τον άγιο να τον θάψουν και να τον τιμούν. Έριξαν αμέσως το σώμα στη θάλασσα, την δε κεφαλή πήγαν στον βεζύρη ως απόδειξη της εκτέλεσης. Το άγιο λείψανο αντί να βυθισθεί βγήκε πλέοντας από τον Κεράτιο αλλά μένει άγνωστο το που προσορμίστηκε. Την αγία κεφαλή ζήτησαν μέσω του Πατριαρχείου οι Χριστιανοί που είχε συναντήσει ο άγιος στο δρόμο, για να την θάψουν δήθεν. Την έβαλαν σε αργυρή θήκη και την κατέθεσαν στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στα Ταταύλα.
Αργότερα ο Δοσίθεος Σελευκείας, συμπατριώτης του μάρτυρος, την έστειλε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο σπίτι του, που είχε ανοικοδομηθεί σε ναό, μετά από θαυμαστή προτροπή του ίδιου του Αγίου.
Η Ανακομιδή της Κάρας
Η κάρα του Αγίου
Η Ανακομιδή της ιερής Κάρας του Αγ. Νεομάρτυρα Αποστόλου του Νέου από την Κωνσταντινούπολη στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου έγινε το 1796, εκατό δέκα χρόνια μετά τον αποκεφαλισμό του. Γιορτάζεται στις 3 Νοεμβρίου.
Επιμέλεια κειμένου Χώρα Του Αχωρήτου
Πηγές: choratouaxoritou.gr
