Σεισμός στην Ελασσόνα: Την τρομακτική στιγμή του σεισμού περιέγραψε σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ – ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9Fm» ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου στο Δαμάσι Τυρνάβου, Γρηγόρης Λέτσιος, η άμεση παρέμβαση του οποίου (και των υπόλοιπων εκπαιδευτικών) υπήρξε καθοριστική για να βγούν με ασφάλεια οι 63 μαθητές του σχολικού συγκρότηματος που υπέστη σοβαρότατες ζημιές.
Ο κ. Λέτσιος εξιστορώντας αρχικά το πώς έζησε ο ίδιος, οι μαθητές και οι υπόλοιποι δάσκαλοι την ημέρα του καταστροφικού ισχυρού σεισμού των 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ανέφερε πως τίποτα στο σχολείο δεν προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν.
«Ήταν όλα όμορφα εκείνη την ημέρα. Ήμασταν χαρούμενοι γιατί μια μέρα νωρίτερα το σχολείο μας είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Θεσσαλίας σε διαγωνισμό λογοτύπου και αφίσας για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.
Με το έργο των μαθητών της ΣΤ’ τάξης, το σχολείο μας πήρε την πρώτη θέση ανάμεσα σε όλα τα σχολεία της Θεσσαλίας και το λογότυπο και η αφίσα θα είναι η επίσημη αφίσα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μια τεράστια επιτυχία για ένα μικρό σχολείο σε ένα χωριό του νομού Λάρισας. Και ήμασταν πολύ χαρούμενοι», είπε αρχικά ο διευθυντής.
Ο σεισμός βρήκε τα παιδιά μέσα στις αίθουσες, στη διάρκεια της πέμπτης διδακτικής ώρας και όπως λέει ο κ.Λέτσιος «ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, άρχισε η γη να χορεύει κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας.
Το κτίριο άρχισε να κουνιέται συθέμελα, δεξιά – αριστερά, πάνω – κάτω, με φοβερό κρότο και βοή. Εκείνη τη στιγμή, διατήρησα τη ψυχραιμία μου και χωρίς να σκεφτώ και να προστατευτώ, έτρεξα από το γραφείο μου στον επάνω όροφο του σχολείου που ήταν οι τέσσερις τάξεις».
Αντικείμενα, γυψοσανίδες, μεσοτοιχίες, σοβάδες έπεφταν στο χώρο, όπως λέει ο διευθυντής, ενώ στο διάδρομο τα πάντα είχαν σκοτεινιάσει από το σύννεφο σκόνης που είχαν δημιουργηθεί, από τα μπάζα που κατέρρεαν.
«Άκουγα φωνές, κραυγές, κλάμματα… δεν έβλεπα μπροστά μου. Στην πρώτη αίθουσα που μπήκα, το μάτι που έπεσε στο πρώτο θρανίο και είδα το παιδί να βρίσκεται από κάτω. Τότε σκέφτηκα: “ίσως να είμαστε τυχεροί”.
Τα παιδιά με τους δασκάλους είχαν εφαρμόσει το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης και το ευτύχημα είναι πως λόγω του κορωνοϊού το κάθε παιδί είχε το δικό του θρανίο και αρκετό χώρο για να προφυλαχτεί».
Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, περίπου 20 – 25, πρόσθεσε ο κ Λέτσιος, η γη σταμάτησε να κουνάει και τότε δόθηκε εντολή να εκκενωθεί το κτίριο. «Σηκώθηκαν τα παιδιά με τάξη, με ασφάλεια, με γρήγορο βηματισμό και με τους δασκάλους κατέβηκαν τη σκάλα.
Έλεγξα όλες τις τάξεις εάν υπάρχει κανένα εγκλωβισμένο παιδάκι. Όντως ήταν ένα κοριτσάκι το οποίο είχε παγώσει από τον φόβο του, κλαίγοντας και από το σοκ που είχε υποστεί.
Το ηρέμησα, το έβγαλα από την τάξη και το παρέδωσα σε μια δασκάλα. Συνέχισα να ψάχνω τις τάξεις και όταν είδα ότι δεν υπήρχε άλλο παιδί εγκλωβισμένο και ήμουν σίγουρος ότι όλοι είχαν κατέβει κάτω και δεν υπήρχε μαθητής τραυματισμένος ή χτυπημένος, έκλεισα τον γενικό διακόπτη και βγήκαμε όλοι στην αυλή. Μετρηθήκαμε ανά τάξη, βρεθήκαμε όλοι παρόντες, μαθητές, δάσκαλοι και εκεί τελείωσε το κακό».
