Η απίστευτα μακάβρια ιστορία και το χρονικό της αποκάλυψης – Ο αρχηγός της σπείρας πέθανε πριν από 4 χρόνια
Ήταν Πάσχα του 1987, όταν η κοινή γνώμη σοκάρεται από τις απίστευτες αποκαλύψεις για τη δράση της «Εταρείας Δολοφόνων», μιας σπείρας που σκότωνε ηλικιωμένους και τους έκλεβε την περιουσία με πλαστές διαθήκες.
Η δράση της «Εταιρείας» αφορούσε σε μια χρονική περίοδο από το 1981 έως το 1987. Τη Μεγάλη Εβδομάδα εκείνης της χρονιάς μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δελτία ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Η δράση της συμμορίας και πώς «καρφώθηκε»
Τα θύματα της συμμορίας ανήλθαν σε οκτώ συνολικά. Η αρχή έγινε με τον θείο της γυναίκας του Παπαδόπουλου, τον Βασίλη Ελευθεριάδη, ο οποίος πέθανε ξαφνικά και στη διαθήκη του όρισε κληρονόμο τον γιο του Παπαδόπουλου. Ακολούθησε η Λάουρα Πάντου, που βρέθηκε νεκρή σε ένα αλσύλλιο στο Κολωνάκι, και στη συνέχεια η θεία και συγκάτοικος της, Έλλη Βεριοπούλου, της οποίας η διαθήκη άφηνε κληρονόμους σε 46 γυναίκες.
Μεταξύ αυτών ήταν και οι δύο κόρες του Παπαδόπουλου, που τελικά, με περίεργες διαδικασίες, κατέληξαν αποκλειστικές κληρονόμοι. Το επόμενο θύμα ήταν η Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, μια 70χρονη χήρα που βρέθηκε δολοφονημένη με χτύπημα στο κεφάλι από πέτρα. Ακολούθησαν η 75χρονη Ευθυμία Πρωτονοταρίου, ο Άγγελος Καλαφάτος, ο Σταμάτης Μπρουζάκης και, τέλος, ο εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος.
Ο θάνατος του Τυπάλδου το 1986, όταν βρέθηκε νεκρός στα γραφεία της εταιρείας του στον Πειραιά, σηματοδότησε την αρχή της αποκάλυψης της «Εταιρείας Δολοφόνων». Η σύζυγος και η κόρη του αιφνιδιάστηκαν από την αναφορά ενός άγνωστου ονόματος στη διαθήκη του άτυχου εφοπλιστή και ανέθεσαν στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Κωνσταντίνο Σπύρου να διερευνήσει το ζήτημα. Οι έρευνες του Σπύρου οδήγησαν στην αποκάλυψη της δράσης της συμμορίας και στη σύλληψη των βασικών μελών της.
Εκεί αποκαλύφθηκαν πλήρως, σε όλη τη φρικιαστική τους έκταση, τόσο η μεθοδολογία όσο και ο τρόπος εκτέλεσης των θυμάτων. Προσέγγιζαν ηλικιωμένους και μοναχικούς ανθρώπους, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους, πλαστογραφώντας τις διαθήκες τους και εν συνεχεία τους θανάτωναν. Στη συνέχεια, με τη συνέργεια δικαστικών επιμελητών, συμβολαιογράφων και ψευδομαρτύρων, οικειοποιούνταν τις περιουσίες τους. Τα δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν ότι οι πλαστογραφίες τους ήταν τόσο άρτιες που ακόμα και οι πιο έμπειροι γραφολόγοι της Αστυνομίας δεν μπορούσαν να διακρίνουν την πλαστότητά τους.
Ένας εγκέφαλος… υπεράνω πάσης υποψίας
Αυτή η συμμορία περιλάμβανε πολλά ευυπόληπτα άτομα υπεράνω υποψίας, με αρχηγό, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, τον Χρήστο Παπαδόπουλο. Έναν τυπικό Έλληνα οικογενειάρχη της διπλανής πόρτας, με τρία παιδιά, δικηγόρο και δήμαρχο της Νέας Χαλκηδόνας. Η δράση της συμμορίας άρχισε περίπου το 1981 και συνεχίστηκε μέχρι το 1987, όταν αποκαλύφθηκαν όλες οι φρικαλεότητες που είχε διαπράξει κατά τη διάρκεια αυτών των ετών.
Ο κεντρικός πυρήνας της οργάνωσης απαρτιζόταν από τον Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος της «Εταιρείας», τον Βασίλη Πλατανιώτη (δικαστικός επιμελητής και «γαμπρός» για τις ηλικιωμένες κυρίες), τη Γεωργία Παπανικολάου (νοικοκυρά και ίσως η πιο εγκληματική μορφή της συμμορίας), τον Ιωάννη Πάμπρο (εργολάβος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα), τον Νικόλαο Πέππα (υπαρχηγό) και τον Γεώργιο Ξανθόπουλο (τσιλιαδόρο).
Στην πολυτάραχη δίκη που επακολούθησε, ο Παπαδόπουλος «συγκλόνισε» με τις αδιανόητες επινοήσεις που επικαλέστηκε, ισχυριζόμενος ότι επιτελούσε κοινωνικό έργο και επιμένοντας ότι λειτουργούσε με ιδεολογικό υπόβαθρο, παριστάνοντας τον Ρομπέν των Δασών που διαμοίραζε τις μεγάλες περιουσίες σε φτωχούς ανθρώπους. Το δικαστήριο τον καταδίκασε οκτώ φορές σε θάνατο και σε 25 χρόνια κάθειρξης, ενώ οι ποινές για τους υπόλοιπους ήταν πιο ελαφριές.
Το 2001, ο Παπαδόπουλος δεν επέστρεψε από την άδεια που του χορηγήθηκε από τις Φυλακές Κερκύρας και συνελήφθη πέντε μήνες αργότερα με πλαστή ταυτότητα. Το 2008 αποφυλακίστηκε, φαινομενικά ξεκινώντας μια νέα ζωή. Ωστόσο, το 2011 βρέθηκε ξανά στο εδώλιο, κατηγορούμενος για την απαγωγή και την κράτηση μιας 57χρονης γυναίκας στο Ξυλόκαστρο, με σκοπό να της αποσπάσει την περιουσία. Σύμφωνα με τον ιδιωτικό αστυνομικό Σπύρου, ο Παπαδόπουλος είχε επαναλειτουργήσει την «Εταιρεία» μέσα από τη φυλακή, στρατολογώντας νέα μέλη και θεωρείται υπεύθυνος για την εξαφάνιση δύο επιπλέον ατόμων μετά την αποφυλάκισή του.
Τον Νοέμβριο του 2020, σε ηλικία 82 ετών, ο Χρήστος Παπαδόπουλος απεβίωσε, αφήνοντας πίσω του μια υπόθεση που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Η υπόθεση δεν συγκλόνισε μόνο λόγω της βιαιότητας των εγκλημάτων, αλλά και επειδή μια τόσο εκτεταμένη εγκληματική δράση μπορούσε να εκτελείται από άτομα υπεράνω υποψίας. Ο Παπαδόπουλος, με κυνισμό και αυταρέσκεια, είχε δηλώσει ότι «η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού» και ότι «αν υπήρχαν εκατό εταιρείες δολοφόνων, η ζωή όλων μας θα ήταν καλύτερη».
