«Ήρθαν φορτηγά ψυγεία και μαύρες σακούλες με τα κόκκαλα των παιδιών μας»
Συγκλονίζουν τα λόγια της Άλμα Λάτα, μητέρας της Κλαούντια Λάτα, που είναι μεταξύ των θυμάτων της πολύνεκρης σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη. Η ίδια μίλησε στην εκπομπή «Happy Day» για την φρικτή απώλεια που βιώνει η οικογένειά της, λίγο πριν τις μεγαλειώδεις συγκέντρωσεις της Παρασκευής (28/2).
Αρχικά, η κ. Λάτα τόνισε: «Κανένας φυλακή, μηδέν. Και ο ίδιος ο σταθμάρχης είναι στο σπίτι του πίνοντας καφέ και βλέποντας τηλεόραση». Και πρόσθεσε δακρυσμένη: «Αχ, πότε θα πάω να αγκαλιάσω το κορίτσι μου… Δεν έφταιγε σε τίποτα. Στην ιστορία, τα παιδιά μας τα δολοφονούν κάθε ημέρα. Κανείς δεν είναι στην φυλακή, κανείς. Ο πόνος του θανάτου της κόρης μου είναι τόσο μεγάλος που έχει παγώσει η ψυχή μου. Το σώμα μου είναι άδειο. Δεν άκουσα μεγάλο “συγγνώμη” από κανέναν. Αυτό, με πονάει περισσότερο. Περνάμε έναν γολγοθά μετά το δυστύχημα. Σκέφτομαι την ξανθούλα γιατρίνα μου».
«Την ημέρα που έμαθα ότι τράκαρα τα τρένα, δεν μπορούσα να το πιστέψω, έλεγα αποκλείεται, είναι ψέμα. Μίλησα μαζί της τώρα που έφυγε από τη Λάρισα. Τρέχαμε στα νοσοκομεία να δούμε τι γίνεται και ούρλιαζαν οι τραυματίες. Τετάρτη πρωί, στο νοσοκομείο ήρθαν φορτηγά ψυγεία και μαύρες σακούλες, και εκεί μέσα ήταν τα κόκκαλα των παιδιών μας. Και ξανά μετά την Πέμπτη, 16 μαύρες σακούλες. Δεν ήξερα πού να πάω. Ήθελα να ψάξω εκεί. Δίναμε DNA και εκείνοι έσκαβαν χώματα στο σημεία της τραγωδίας», θυμάται η Άλμα Λάτα.
«Παρασκευή πρωί, βγαίνει ένας αξιωματικός και μας είπε “θα σας πω ψυχρά, κάποιοι από εσάς θα πάρουν ένα μικρό κομμάτι, κάποιοι από εσάς δε θα πάρετε τίποτα”. Έλεγα δεν είναι δυνατόν. Δε μας άφησαν να καθόμαστε άλλο εκεί, μας έλεγαν τα σας πάρουμε τηλέφωνο. Τι έφταιγαν τα παιδιά μας; Έκοψαν το εισιτήριο του θανάτου. Ήξεραν ότι οι τηλεδιοίκηση δεν υπάρχει στη Λάρισα. Ήξεραν τα πάντα και δεν έκαναν τίποτα», συμπλήρωσε στην εξιστόρησή της.
«Πιστεύω ότι η κόρη μου είναι η γιατρός της Παναγίας»
«Η κόρη μου κάθε Σαββατοκύριακο ερχόταν με το τρένο και μου φώναζε “μαμά ήρθα”. Μέσα στο σπίτι είναι ένας μεγάλος γολγοθάς. Βλέπουμε τις φωτογραφίες της και καταρρέουμε. Κάθε φορά που ανάβω το καντήλι τρέμει το χέρι μου. Μια μάνα δε θέλει να ανάβει το καντήλι του παιδιού της».
«Μας πήραν τηλέφωνο να πάμε να πάρουμε το παιδί μας. Τι να πάρουμε; Στάχτες; Η πυροσβεστική έπρεπε να σβήσει την φωτιά, να μη γίνουν στάχτη όλα τα παιδιά στο κυλικείο. Η Ερριέττα Μόχλο είναι ακόμα αγνοούμενη και εκείνοι μπάζωσαν. Κάποιος φταίει για αυτά. Η κόρη μου τι λάθος έκανε; Επειδή έμπαινε στο τρένο; Που ήξερα ότι είναι το πιο ασφαλές μέσο;», εξομολογήθηκε σπαράζοντας στο κλάμα.
«Η κόρη μου κάηκε στους 1400 βαθμούς. Αυτό το μανιτάρι από τι έγινε; Θέλω να μου πείτε την αλήθεια! Φοβόντουσαν και άλλες εκρήξεις. Είπαμε στο παιδί μας να κατέβει στη Λάρισα γιατί είχε καθυστέρηση, να την πάμε εμείς στη Θεσσαλονίκη το πρωί. Η κόρη μου στις 23:04 μου είπε θα σε πάρω μόλις κατέβω. Θα σε πάρω με βίντεοκλήση μόλις φτάσω, όπως έκανε πάντα. Την έπαιρνα τηλέφωνο και δε χτυπούσε. Σκέφτηκα ότι δεν έχει σήμα. Πιστεύω ότι η κόρη μου είναι η γιατρός της Παναγίας. Πιστεύω η Παναγία τους κρατάει δίπλα της, στο φως. Κανείς δεν τρώει στην καρέκλα της κόρης μου. Είχε ζωντάνια μέσα της. Έχω άλλα δυο παιδιά, αλλά δεν είμαι πια δυνατή να τους δίνω συμβουλές».
