Το Θαύμα που έζησε η Ελένη: Η συγκλονιστική εξομολόγηση.
Ακολουθεί μια συγκινητική εξομολόγηση μιας πιστής, η οποία έζησε το δικό της θαύμα, μέσα από την δύναμη της Πίστης.
«Δεν θα αφήσει Ο Θεός» έλεγε ο γυναικολόγος στη μητέρα μου. Μέχρι 2 ετών δεν μιλούσα ώσπου κοινώνησα στην Τήνο
«Έμεινε έγκυος η μητέρα μου όταν ξεκίνησε η κλιμακτήριος, 40 χρονών ήταν. Δεν το περίμενε βέβαια. Οι γιατροί της έλεγαν να κάνει έκτρωση γιατί σίγουρα δεν θα προλάβω να γεννηθώ, αλλά θα κινδυνέψει και η ίδια.
Δεν το σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή. Βρήκε τελικά έναν γιατρό ό οποίος της έδωσε κουράγιο και της έλεγε κάθε μα κάθε φορά όταν του μιλούσε:
“Ο Θεός κυρία Δεβελέγκα. Δεν θα αφήσει Ο Θεός”.
Γεννήθηκα με καισαρική με πάρα πολλά προβλήματα και αιμορραγία κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Πριν γεννηθώ, οι γονείς μου έταξαν να με βαφτίσουν στην Τήνο.
Μετά την γέννησή μου (την ώρα που έβαζαν την μητέρα μου χειρουργείο, ο γιατρός της έπιασε το χέρι και είπε πάλι το ίδιο :
-“Ο Θεός. Δεν θα αφήσει Ο Θεός!”
Μετά, λόγω οικονομικής δυσχέρειας, αλλά και αμέλειας ίσως, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι και το έχουν μετανιώσει, δεν με βαφτίσανε στην Τήνο. Βαφτίστηκα στον πολυαγαπημένο μου προστάτη Άγιο Παντελεήμονα στην Αχαρνών.
Η συνέχεια της συγκλονιστικής εξομολόγησης
Το Θαύμα που έζησε η Ελένη: «Η μητέρα μου με γέννησε στα 40 της. Δε μπορούσα να μιλήσω ώσπου κοινώνησα στην Τήνο»
Πέρασαν 2 χρόνια, όλο έλεγαν να πάμε στην Τήνο και όλο αναβολές.
Η αδερφούλα μου Σοφία, 14 χρόνια μεγαλύτερη από εμένα είδε στην τηλεόραση μια φορά τυχαία (τίποτα δεν είναι τυχαίο) τα θαύματα Της Παναγίας, ήταν περίοδος δεκαπενταύγουστου και είπε στους γονείς μου – “Παίρνω την μικρή και πάω Τήνο. Αν θέλετε ελάτε”.
Πήγαμε λοιπόν όλοι.
Το σημαντικό που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι ενώ ήμουν 2 χρονών, ο λόγος μου δεν συμβάδιζε με την ηλικία μου.
Δεν μπορούσα να μιλήσω.
Ο παιδίατρος ήθελε να μπούμε σε διαδικασία εξετάσεων γιατί είχε ανησυχήσει πολύ.
Είμαστε λοιπόν Τήνο. Με κοινώνησαν και φύγαμε. Δεν θυμάμαι τίποτα.
Μόνο αμυδρά το βράδυ που κοιμηθήκαμε εκεί και λίγο τον χώρο.
Στην επιστροφή στο καράβι, έπιασα κουβέντα με όλους τους επιβάτες..!!!!
Με κοιτούσαν και δεν χόρταιναν να με ακούν να μιλάω, τραγουδούσα και λέγανε στους γονείς μου συνέχεια πόσο χαριτωμένη είμαι.
Η μητέρα μου βουρκωμένη και άφωνη απλώς έκανε τον Σταυρόν της ξανά και ξανά και το μόνο που έλεγε ήταν:
“Παναγία μου”.!
Αυτό ήθελα να το αναφέρω προς Δόξα Θεού!
Και να θυμόμαστε τα λόγια του υπέροχου γυναικολόγου της μαμάς μου.
-“Ο Θεός.
Δεν θα αφήσει Ο Θεός”.
