«Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η διαδήλωση είναι καθήκον» – Η επιζήσασα της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών άνοιξε την καρδιά της
«Πολεμάμε γιατί αντί να αναρρώνω, επιδεινώνεται το τραύμα μου», δήλωσε σήμερα, δύο χρόνια μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, η επιζήσασα Ευδοκία Τσαγκλή.
Η ίδια, με αφορμή τις σημερινές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, άνοιξε την καρδιά της, καλεσμένη στην εκπομπή του ANT1 «Καλημέρα Ελλάδα», για όσα είδε να συμβαίνουν το μοιραίο εκείνο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου ενώ, όπως είπε, τα πάντα πλέον έχουν αλλάξει στην καθημερινότητά της.
«Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η διαδήλωση είναι καθήκον»
«Όλες αυτές οι ημέρες είναι δύσκολες και έχουν βάρος. Είναι πραγματικά σαν να πολεμάμε, σαν μαραθώνιος, όσο πλησιάζει και η ημέρα ειδικά. Είναι ημέρες τιμής, μέρες αγώνα. Σίγουρα είναι μεγάλη ημέρα με τις διαδηλώσεις να καρφώνονται. Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η διαδήλωση είναι καθήκον, κυρίως για το μέλλον της χώρας. Τέτοια θρασυδειλία πια… Θα γινόταν ποτέ αυτό σε κάποια ιδιωτική εταιρεία; Θα τολμούσε καποιος να έλεγε ότι έγινε μια σειρά από απανωτά λάθοι; Και να μην ξεχάσουμε, να σας ευχαριστήσω και πάρα πολύ γιατί δύο χρόνια μας αφήνετε να μιλάμε ελεύθερα στην εκπομπή. Και με είχατε αφήσει, κανένας δε μας είχε αφήσει στα μεγάλα κανάλια. Εσείς με είχατε αφήσει. όπου είχατε θέσει και στον κύριο Μητσοτάκη για την ερώτηση για το ξυλόλιο», είπε αρχικά η Ευδοκία Τσαγκλή.
«Ήμουν έτοιμη να πηδήξω από το παράθυρο του ψυχιατρείου»
«Κύριε Παπαδάκη, έχω ακούσει ακόμη ότι δεν ήμουν μέσα στο τρένο. Αυτό που θα πω είναι ότι δε θα μιλήσω για την ποιότητα του ύπνου μου, ο εφιάλτης είναι τις πρωινές ώρες. Δεν είχα ποτέ καμία βοήθεια. Έναν χρόνο μετά το συμβάν, πήρα ένα email από το ψυχιατρείο που νοσηλεύτηκα ότι όλα είναι καλά. Ξέρετε τι είναι να το περάσεις όλο αυτό; Ήμουν έτοιμη να πηδήξω από το παράθυρο, κύριε Παπαδάκη, κάποια στιγμή. Δεν είμαι άνθρωπος με ενοχές, τύψεις. Έλεγες πώς είναι δυνατόν. Επέζησα από ένα βαγόνι το οποίο κάηκε ολοσχερώς. Εγώ είχα ένα εργαλείο, τα social media, και ήξερα πώς να το χειριστώ σωστά. Δε γιατρεύεσαι, όσο χρόνο θα έπαιρνες τελικά πολλαπλασιάζεται. Όλοι γύριζαν από διακοπές, όλοι γελούσαν. Ήταν γεμάτο το τρένο. Σε ελληνικό τρένο… Είδατε πώς μας κάνατε; Να φοβόμαστε να μπούμε σε τρένο. Δεν ξεχνούμε, δεν υποχωρούμε», τόνισε η επιζήσασα των Τεμπών.
