Παλιές ωραίες εποχές!
Μια απόδειξη του 1978, όταν ακόμη το νόμισμα στην Ελλάδα ήταν οι δραχμές, παρουσίασε η εκπομπή του OPEN “Ανοιχτή Επικοινωνία”. Τι ψωνίζαμε με 1.150 δραχμές, δηλαδή τα σημερινά 3,5 ευρώ;
Η απόδειξη αποδεικνύει την αύξηση του κόστους ζωής μέσα σε 45 χρόνια
Ειδικότερα, πριν από 45 χρόνια, 3,50 ευρώ αρκούσαν για να διασκεδάσει μια ολόκληρη παρέα, όπως συνέβη στην Κόρινθο, με τους φίλους να πίνουν μέχρι και σαμπάνια και να πληρώνουν 1.150 δραχμές.
Το περιεχόμενο της απόδειξης προκάλεσε αίσθηση
Οι παρουσιαστές έκαναν σύγκριση τις τότε τιμές με τις τιμές του σήμερα, υπογραμμίζοντας «5 coca-cola: 350 δραχμές, 1 gin fizz (κοκτέιλ): 130 δραχμές, 1 χυμός: 70 δραχμές και 1 σαμπάνια: 600 δραχμές… Όλα αυτά 1.150 δραχμές, δηλαδή περίπου 3,3 ευρώ. Οι 5 coca-cola έκαναν όσο ένα ευρώ».
Σημειώνεται ότι η απόδειξη ήταν από το κέντρο νυχτερινής διασκέδασης «Le Canal», που βρισκόταν στην Κόρινθο.
Δεν πάει το μυαλό σας: Αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος που οι 340,75 δραχμές έγιναν 1 ευρώ!
Η χώρα μας άρχισε από το 2002 να χρησιμοποιεί ως νόμισμα το ευρώ, αφήνοντας πίσω της τις δραχμές, με την ισοτιμία να βρίσκεται στις 340,75 και σε βαθμό πολλές φορές να… ζητάμε πίσω το παλιό νόμισμα, αν και σήμερα μπορούμε ακόμη να τις πουλήσουμε με καλό αντίτιμο.
Στις 14 Μαρτίου του 1998, ημέρα Σάββατο, ο Θόδωρος Πάγκαλος μετέβη στο Εδιμβούργο για το άτυπο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. Κεντρικό θέμα στη συνεδρίαση ήταν η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων 11 υποψηφίων νέων μελών, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Πριν μπει στη συνεδρίαση, οι ερωτήσεις των Ελλήνων ανταποκριτών αφορούσαν το πώς η Αθήνα θα αντιστεκόταν στις πιέσεις να συνδεθεί η ενταξιακή πορεία της Κύπρου με την πρόοδο στην επίλυση του Κυπριακού.
Μετά την -ευτυχή για τα ελληνικά και τα κυπριακά συμφέροντα- κατάληξή της, ο κ. Πάγκαλος εξεπλάγη από σειρά ερωτήσεων για ένα θέμα για το οποίο δεν γνώριζε τίποτα: είχε διαρρεύσει από τις Βρυξέλλες η είδηση της υποτίμησης της δραχμής και της εισαγωγής της στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ).
Το ότι ο υπουργός Εξωτερικών δεν ήταν ενήμερος, είναι ενδεικτικό της μυστικότητας με την οποία η τότε κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα, με σκοπό να αποτραπούν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Το σημαντικό αυτό βήμα στον δρόμο της Ελλάδας προς την Ευρωζώνη, ωστόσο, πέντε χρόνια νωρίτερα, με τη χώρα στα όρια συναλλαγματικής κρίσης, έμοιαζε με ουτοπία.
Εκτοτε, η χώρα είχε υπερβεί τους στόχους του Αναθεωρημένου Προγράμματος Σύγκλισης για τέσσερα διαδοχικά έτη (1994-7) σχετικά με τον δείκτη ανάπτυξης και το δημοσιονομικό έλλειμμα, που είχε μειωθεί από 13,6% του ΑΕΠ το 1993 σε 4% το 1997. Ο πληθωρισμός, από 14,1% το 1993 είχε μειωθεί σε μονοψήφιο επίπεδο το 1995 (9%), για πρώτη φορά μετά το 1972, και στο 5,6% το 1997.
Η είσοδος στην ΟΝΕ, οι επιφυλάξεις και η κατάληξη
Ο Κώστας Σημίτης είχε θέσει ως στόχο τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ το αργότερο το 2001 – δύο χρόνια μετά τις υπόλοιπες χώρες, αλλά πριν εισαχθεί το ευρώ στη φυσική του μορφή. Οπως λέει στην «Κ» ο τέως πρωθυπουργός, στις πρώτες του συναντήσεις με τους ηγέτες των μεγάλων χωρών της Ε.Ε. -Κολ, Σιράκ, Πρόντι, Μέιτζορ- αφού ανέλαβε την πρωθυπουργία, «εξέφρασα την αποφασιστικότητά μας για ένταξη στο ευρώ». Παρά τη θετική τους στάση, οι ομόλογοί του, θυμάται, «τόνισαν ότι η ελληνική οικονομία πρέπει να είναι επαρκώς προετοιμασμένη για το κρίσιμο αυτό βήμα».
