Όταν μια κατασκευαστική εταιρεία θέλησε να χτίσει ένα εμπορικό κέντρο στη θέση που ήταν το σπίτι της Edith Macefield, εκείνη αρνήθηκε.
Αυτό που προέκυψε από την αντί-εταιρική της στάση αποτελεί μέχρι σήμερα πραγματική έμπνευση για όλους.
Το σπίτι του καθενός είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό σπίτι.
Είναι το μέρος όπου οι μνήμες και οι εμπειρίες προσκολλώνται στον κάθε τοίχο του, όπου το γέλιο και η θλίψη κρατιούνται καλά φυλαγμένα, είναι το καταφύγιο που αντικατοπτρίζει τον ιδιοκτήτη του και τη μοναδική ζωή που εκείνος έζησε.
Για μερικούς ανθρώπους, δεν θα υπάρξει ποτέ μια τιμή που να μπορεί να εξαγοράσει το χώρο όπου δημιούργησαν τις αναμνήσεις τους. Η ιστορία της Edith Macefield είναι η απόδειξη για αυτό.
Το 2006, μια κατασκευαστική εταιρεία θέλησε να χτίσει ένα εμπορικό κέντρο στο Σιάτλ στην Ουάσιγκτον και έκανε ότι μπορούσε για να πείσει την ιδιοκτήτρια του σπιτιού Edith Macefield να μετακομίσει. Η 84 ετών ιδιοκτήτρια του σπιτιού αρνήθηκε και συνέχισε να αρνείται ακόμη και όταν η άνθρωποι της κατασκευαστικής της πρόσφεραν ένα εκατομμύριο δολάρια για να εγκαταλείψει το σπίτι της.
Μην μπορώντας να κάνουν κάτι άλλο, κατέληξαν στο να κατασκευάσουν το εμπορικό κέντρο γύρω από το σπίτι της!
Η άρνησή της να πουλήσει το σπίτι της, την ανέδειξε σε τοπικό ήρωα και γνωστή σε όλη την χώρα.
«Δεν θέλω να φύγω. Δεν χρειάζομαι τα χρήματα. Τα χρήματα δεν σημαίνουν τίποτα «, είπε η Macefield στην διαδικτυακή εφημερίδα Seattle P-I.
Αυτό που προέκυψε από την πεισματική της άρνηση και την έμπνευση της κατασκευαστικής εταιρείας είναι απίστευτο.
Στην αγαπημένη ταινία κινουμένων σχεδίων «Up» το σπίτι διαμορφώθηκε έτσι ώστε να μοιάζει με το σπίτι της Macefield!
Στόχος της Edith ήταν να μείνει στο σπίτι της όσο το δυνατόν περισσότερο.
«Η μητέρα μου πέθανε εδώ», είπε, «σε αυτόν τον καναπέ.»
Η Edith επέστρεψε πίσω στην Αμερική από την Αγγλία για να αναλάβει τη φροντίδα της. Η μητέρα της την έβαλε να της υποσχεθεί ότι θα την αφήσει να πεθάνει στο σπίτι και όχι σε κάποιο ίδρυμα και η Edith τήρησε την υπόσχεση της. Και αυτό είναι το σπίτι που και εκείνη ήθελε κάποια στιγμή να αφήσει την τελευταία της αναπνοή. Στο δικό της σπίτι και σε αυτόν τον ίδιο καναπέ. «
Όταν ξεκίνησε η κατασκευή των πολυώροφων κτιρίων του εμπορικού κέντρου και οι γερανοί κρέμονταν πάνω από το σπίτι της, εκείνη απλά δυνάμωνε την ένταση της τηλεόρασης.
«Έζησα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», είπε. «Ο θόρυβος δεν με ενοχλεί. Κάποια μέρα θα το τελειώσουν.»
Την περίοδο αυτή, στην ζωή της Edith μπήκε ο Barry Martin, ο οποίος ήταν επικεφαλής της κατασκευής του έργου γύρω από το σπίτι της Edith. Λόγω της εργασίας του κοντά στο σπίτι της και ακούγοντας την ιστορία της, την συμπάθησε και μεταξύ τους σχηματίστηκε μια πολύ όμορφη φιλία.
Όταν η Edith αρρώστησε σοβαρά με καρκίνο του παγκρέατος, ο Barry ήταν αυτός που ανέλαβε τη φροντίδα της. Για δύο χρόνια την πήγαινε στα ραντεβού με τους γιατρούς, την φρόντιζε, την έκανε μπάνιο, την τάιζε και κάθονταν δίπλα της με τις ώρες για να ακούσει τις ιστορίες της για το πώς ξέφυγε από τους Ναζί και πως έγινε κατάσκοπος για τους Συμμάχους.
Η Edith πέθανε το 2008, σε ηλικία 86 ετών στο σπίτι της, όπως ακριβώς ήθελε. Και κληρονόμησε το μικρό της σπίτι στον Barry.
Εμπνευσμένος από τη φιλία τους και την εμπειρία που έζησε μαζί της, ο Barry έγραψε ένα βιβλίο για όλα όσα είχε μάθει από την Edith. Εκτός του ότι η ιστορία της αποτέλεσε έμπνευση για την ταινία Up, η κληρονομιά της Edith έχει φτάσει ακόμη πιο μακριά.
Το πρώτο ετήσιο μουσικό φεστιβάλ Macefield πραγματοποιήθηκε το 2013, αφιερωμένο στη διατήρηση του έντονα ανεξάρτητου πνεύματος της Edith. Ένας τοπικός καλλιτέχνης τατουάζ δημιούργησε ένα σχέδιο προς τιμήν της Edith και του σπιτιού της και της σημασίας που έχει «το να εμμένουμε σε πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά για εμάς.»
Το 2008, το σπίτι πωλήθηκε για 310.000 δολάρια. Η δομή του θα αλλάξει ελαφρά, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του θα παραμείνει ανέπαφο και θα χρησιμοποιείται για την κατάρτιση κτηματομεσιτών αλλά και ως κέντρο της κοινότητας.
Δείτε το σπίτι της Edith Macefield στο βίντεο που ακολουθεί:
