Δυστυχώς ακόμη ένας συμπολίτης μας και μέλος του νοσηλευτικού προσωπικού στο νοσοκομείο των Γιαννιτσών έχασε τη ζωή του.
Δεν έχει τέλος η τραγωδία με την πανδημία στην Ελλάδα, καθώς πέθανε ένας ακόμη υγειονομικός υπάλληλος στα Γιαννιτσά.
Πρόκειται για έναν 55χρονο, πατέρα δυο παιδιών, ο οποίος δεν είχε κάποιο υποκείμενο νόσημα. Εργαζόταν στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών ενώ νοσηλευόταν διασωληνωμένος στο Ιπποκράτειο.
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, τόνισε σχετικά με τη νέα απώλεια:
Την Παρασκευή το απόγευμα πέθανε ακόμη ένας συνάδελφος του Νοσοκομείου Γιαννιτσών. Γυναικολόγος του νοσοκομείου που η κλινική του είχε μεγάλη διασπορά του ιού. 55 ετών πατέρας ενός παιδιού χωρίς υποκείμενα νοσήματα.
Δεν μπορεί να δικαιολογήσει απώλειες ανθρώπων που ζούσαν μια φυσιολογική ζωή.
Διέμεινε στη Θεσσαλονίκη, νόσησε και νοσηλεύτηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Τις τελευταίες ημέρες επιβαρύνθηκε η κατάσταση και νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ του Ιπποκράτειου.
Συλλυπητήρια σε οικείους και συναδέλφους
Στο Νοσοκομείο της ΕΔΕΣΣΑΣ πέθανε και ένας ιδιώτης παιδίατρος μαζί με τη σύζυγό του διασωληνωμένοι. Στο νοσοκομείο της Έδεσσας υπάρχει ΜΕΘ 3 κλινών γεμάτη και νοσηλεύονται και 5 διασωληνωμένοι σε θαλάμους αυτοσχέδιες ΜΕΘ».
Θρήνος για τον 16χρονο νεκρό – “Αντώνη, παλικάρι μου, έσβησες πριν ανθίσεις”
Με ένα συγκλονιστικό κείμενο ο πρόεδρος του συλλόγου πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων Γιάννης Λιονάκης αποχαιρετά το 16χρονο αγόρι, τον Αντώνη Στρατιδάκη, που σκοτώθηκε χθες σε τροχαίο στις Λούρες, αναδεικνύοντας παράλληλα τις ευθύνες της κοινωνίας και των ενηλίκων στους θανάτους νέων από τροχαία.
Ο Γιάννης αναφέρει:
“ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ,ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΕΣ ΠΡΙΝ ΑΝΘΙΣΕΙΣ,ΣΤΟ ..ΛΙΟΦΥΤΟ Αντώνη, Μιχάλη, Γιώργο, Γιάννη, Μανόλη, πιστέψτε με δεν φταίτε εσείς, που δεν σας αφήσαμε να μεγαλώσετε!Δεν ήσασταν άτυχα, κακορίζικα..Απλά κάνουμε πως δεν ξέρουμε, πως δεν βλέπουμε,πως δεν καταλαβαίνουμε πως δεν μας αφορά. Και είμαστε μοιραίοι και τραγικοί γιατί;
Δεν καταλάβαμε πως, όταν μας βλέπατε να σας πηγαίνουμε στο σπίτι από το μαιευτήριο στην αγκαλιά της μαμάς ή και της γιαγιάς,το κάναμε λέει,επειδή σας αγαπούσαμε πολύ και σας θέλαμε αγκαλιά..
Δεν καταλάβαμε πως, όταν σας πήγαμε για το πρώτο σας εμβόλιο η μαμά σας κρατούσε αγκαλιά χωρίς ζώνη για να μην κλαίτε,λέει..
Δεν καταλάβαμε πως ,όταν σας βάζαμε στην κούνια να κοιμηθείτε,ή όταν καλύπταμε τις γωνιές στο τραπεζάκι στα πρώτα σας βήματα ,το κάναμε γιατί φοβόμασταν μη χτυπήσετε το κεφαλάκι σας, κι ας σας αφήναμε αμολυτά στο πισω κάθισμα του αυτοκινήτου να πάμε την πρώτη σας βόλτα για να νοιωθετε ωραία,λέει ..
Δεν καταλάβαμε πως όταν ανεβοκατεβαίνατε τις σκάλες του σπιτιού, σας λέγαμε συνεχεια..μη ,γιατί σας αγαπούσαμε και φοβόμασταν μη πέσετε και χτυπήσετε τα γονατά σας ή το κεφαλάκι σας, λέει..Ενώ τα γόνατα και το κεφαλάκι σας άντεχαν όταν πηγαίναμε στη θεία κι ήσασταν όρθια ανάμεσα στα καθίσματα,λυτά,γιατί έπρεπε να..βλέπετε έξω,λέει..
Δεν καταλάβαμε πως, όταν πηγαίναμε στα γενέθλια όλοι χωρίς ζώνη ,βλέπατε τον μπαμπά να πίνει,να μεθά ,να ξεκουμπουρώνεται ,ή όταν οι έξυπνοι έβαζαν το δάχτυλο στη ρακί και σου το έφερναν στα χειλάκια και γελούσαν με τις αντιδράσεις σου εγκληματώντας ,τάκαναν για να γίνεις αντράκι ,λέει.. Άσε που ο μπαμπάς ύστερα οδηγούσε πολύ πιο ωραία πιωμένος,γιατί αυτόν δεν τον πιάνει,λέει..
Δεν καταλάβαμε πως όταν έγινες 7-8 χρόνων και δεν μας είδες ποτέ με ζώνη ,με κράνος,αλλά μας είδες με το χέρι έξω από το αυτοκίνητο,με το τσιγάρο και τον καφέ στο ένα και το τιμόνι στο άλλο και μας ζητούσες να σε πάρουμε στην αγκαλιά όντας σε στάση το αυτοκίνητο, και σε βάζαμε να γυρνάς το τιμόνι και να παίζεις την ..κόρνα,δεν σκεφτόμασταν πως σε ετοιμάζαμε για άλλα πράγματα .Το κάναμε για να μαθαίνεις από τώρα, λέει..
Δεν καταλάβαμε πως στο χωράφι ,στο δρόμο για τη μάντρα,κι ύστερα στον αμαξωτό,που σε κρατούσαμε αγκαλιά και εσυ..γύριζες το τιμόνι και σου μιλούσαμε για τις ταχύτητες και πώς τις αλλάζουν,πάλι καμαρώναμε που τάπαιρνες ,λέει..
Δεν καταλάβαμε όταν στα 10-11σου σε στείλαμε για τσιγάρα με το αυτοκίνητο, αφού είναι κοντά και ξέρειςνα οδηγείς , και ο ..άλλος έλεγε ,καλά δεν έχει οδηγό το αυτοκίνητο;,Με κρυφό καμάρι λέγαμε , πόσο εύκολα τα καταφέρνει ο γιος μου,καμία φορά και η κόρη μου!
Δεν καταλάβαμε όταν στη μεγάλη κατηφόρα του χωριού που κρατούσαμε τη σέλα για να μάθετε ισορροπία στο μηχανάκι, σας ετοιμάζαμε για τα μεγάλα..κυβικά,τους εύκολους θανάτους και ήταν κάτι που έπρεπε να σας το μάθουμε να οδηγείτε μηχανή από τα 11σας λέει..
Δεν καταλάβαμε πως κινδυνεύετε όταν τα μισά παιδιά από το γυμνάσιο ακόμη πηγαίνετε με το μηχανάκι,χωρίς κράνος βέβαια , στο σχολείο σας, εμεις νομίζαμε πως μεγαλώσατε και δεν μας βάζατε σε κόπο να σας πηγαινοφέρνουμε,λέει..
Δεν καταλάβαμε πώς έγινε στα 16 σας, να σας στέλνουμε για δουλειές με το επιβατικό ή το φορτηγο ,αφού ξέρετε και μπορείτε και πρέπει να μας βοηθάτε,λέει ..
Δεν καταλάβαμε πως τα Ανάπηρα και τα σκοτωμένα παιδιά που γνωρίζουμε γύρω μας δεν ήταν μόνο ..άτυχα,άρα μπορεί να ..τύχει και σε μας.Μα αφού σε μας δεν..τυχαίνει λέει..
Δεν καταλάβαμε όταν σας είδαμε στα 18,19 σας να ..φτιάχνετε το αυτοκίνητο σας με ζαντολάστιχα κλπ, και να γυαλίζετε τη 1000άρα μηχανή σας ,πως μάλλον δεν μπορείτε να τα κουμανταρετε,και δεν ψαχτήκαμε ακόμη και για το πόσο κάνουν ούτε πολλές φορές πού βρέθηκαν τόσα λεφτά!
Δεν καταλάβαμε πως κανένα τροχαίο δεν είναι τυχαίο,και πως δεν φταίει κανενός το ριζικό του..
Δεν καταλάβαμε γιατί η Αστυνομια(μπορεί παντού;)δεν μάζεψε τα μηχανάκια και δεν συγκέντρωσε πληροφορίες από το σχολείο σας για το τι κάνετε με αυτό το ζήτημα και στον.. εισαγγελέα ή δεν την έφεραν οι δάσκαλοι σας να δούμε όλοι μαζί τι γίνεται..
Καλά αυτό που λέμε πολιτεία;Αφήστε το καλύτερα,πίκρα κι αδιαφορία ..
Δεν καταλάβαμε πως κάναμε τόσο αγώνα μαυτό το παλιόπραμα που μας βρήκε,τον ιό λέμε,και φτάσαμε να ξοδεύουμε τόσα ,και καλά κάνουμε,
για να σώσουμε κατά κανόνα ηλικιωμένους ανθρώπους και ξεχάσαμε πως σε σας ούτε ένα γαμημένο τεστ δεν προλάβαμε να κάνουμε,γιατί για τα τροχαία δεν το βρήκαμε..ακόμη!
Δεν καταλάβαμε παλικαράκια μου πως δεν πρόλαβατε να αρρωστήσετε,για να σας βοηθήσουμε ..
Δεν καταλάβαμε πως η αδελφούλα σας θα διηγείται για χρόνια πώς έχασε το μικρό της αδελφάκι,και θα ξαναγελάσει στο γάμο της,πως
τα γένια του πατέρα θα μεγαλώνουν ολόασπρα σε λίγο πάνω στο μαύρο του πουκάμισο, και η μάνα θα ξαναχαρεί, όταν θα βγαίνει η ψυχή της γιατί θα σας ..συναντήσει! Πώς γίναμε έτσι;Πότε θα αλλάξουμε;;Συλλυπούμαι τους δικούς σου Αντώνη..”nassosblog.gr
