Όταν η μητέρα της Vitória Bueno την πήγε για πρώτη φορά στο μάθημα μπαλέτου, ανησυχούσε για το αν η 5χρονη κόρη της θα κατάφερνε να προσαρμοστεί.
Γεννημένη χωρίς χέρια, το όνειρο της Bueno να γίνει κάποτε χορεύτρια φαινόταν οδυνηρά μη ρεαλιστικό – ειδικά στη μικρή αγροτική πόλη της Βραζιλίας που ζούσε, όπου η αναπηρία της την έκανε κοινωνικά περιθωριοποιημένη.
«Οι άνθρωποι παρατάσσονταν έξω από το σπίτι μας για να τη δουν», λέει η μητέρα της, Wanda, 39 ετών, ενθυμούμενη την αναισθησία τους. «Σήκωναν τα μανίκια της για να κοιτάξουν.»
View this post on Instagram
Κι όμως η κοπέλα, στα 16 της χρόνια, έχει καταφέρει να επικεντρωθεί στις ανσάμπλ, τις πιρουέτες και τις υπόλοιπες προκλήσεις του μπαλέτου.
Μάλιστα, ξεκίνησε και μαθήματα τζαζ και ταπ.
Πλέον, τακτική μαθήτρια στην ακαδημία μπαλέτου στην πατρίδα της, στην πολιτεία Minas Gerais, το ταλέντο της Bueno την έχει κάνει αστέρι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έμπνευση για πολλούς.
«Για εμένα τα χέρια μου αποτελούν απλώς μια λεπτομέρεια», λέει το κορίτσι στο θέατρο όπου εξασκείται. «Ακολουθώ με τα μάτια μου, σαν τα χέρια μου να ήταν εκεί.»
Βλέποντάς την να γλιστρά πάνω στην ξύλινη σκηνή, συγχρονισμένη απόλυτα με τους συναδέλφους της σε μια λάμψη πράσινη και λευκή, είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι χορεύει χωρίς χέρια.
«Δεν νιώθω να τα χρειάζομαι καθόλου», πρόσθεσε.
View this post on Instagram
Η Bueno ξεκίνησε το μπαλέτο ακούγοντας τη συμβουλή της φυσιοθεραπευτή της, ο οποίος παρατήρησε ότι το νεαρό κορίτσι είχε ταλέντο στο να χορεύει.
Περισσότερο από την πραγματοποίηση ενός ονείρου, η δύναμη και η ευελιξία που απέκτησε μέσω του χορού αποδείχτηκαν ζωτικής σημασίας για τη Μπουένο, η οποία κάνει τα πάντα, από το βούρτσισμα των δοντιών της έως τη συλλογή αντικειμένων από το ράφι του σουπερμάρκετ, με τα πόδια της.
«Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει με τα πόδια της που δεν μπορώ να κάνω με τα χέρια μου», λέει ο πατέρας της, Χοσέ Κάρλος Περέιρα.
View this post on Instagram
Με περισσότερους από 150.000 ακόλουθους στο Instagram (@vihb_bailarina), η Bueno χαίρεται να αποτελεί πρότυπο για άλλους.
«Είμαστε κάτι παραπάνω από τις αναπηρίες μας, οπότε πρέπει να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας», λέει με ένα πλατύ χαμόγελο.
πηγή: usnews.com
