Ήταν καλοκαίρι του 1996… Ο Χαράλαμπος Συμεού, πατέρας πέντε παιδιών, είχε διαβάσει ένα άρθρο σε μια εφημερίδα, που μιλούσε για τα μεγάλα θαύματα της Αγίας Θέκλας…
Μια συνέντευξη ενός γιατρού δερματολόγου, ο οποίος δήλωνε ότι δεν γίνονται θαύματα από τη θαυματουργή λάσπη της Αγίας Θέκλας που υπάρχει στο ομώνυμο μοναστήρι κοντά στο χωριό Μοσφιλωτή, αλλά οι θεραπείες πραγματοποιούνται από την ιατρική επιστήμη…
Ήταν η στιγμή, που ο κ. Συμεού έκανε τον σταυρό του και ζήτησε από τον Θεό να φορτώσει στον ίδιο τον σταυρό, ώστε να αποδείξει στον γιατρό αλλά και σε όλο τον κόσμο ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών…
Το τέταρτο κατά σειρά παιδί του κ. Συμεού, ο Βασίλης, ήταν μόλις εννέα μηνών, και μόλις είχε αρχίσει να κάνει τα πρώτα του βήματα.
Ήταν Κυριακή, παραμονή της μεγάλης γιορτής του Αγίου Πνεύματος… Εκείνο το απόγευμα, όπου οι γονείς του Βασίλη διαπίστωσαν ότι κάτι ενοχλούσε τον γιο τους και δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Και αφού του έβγαλαν τις κάλτσες αντίκρισαν το μαρτύριο που επρόκειτο να βασανίσει το παιδί τους…
Οι αλλεπάλληλες επισκέψεις σε γιατρούς και δερματολόγους δεν έφεραν αποτελέσματα… Οι αλοιφές και τα φάρμακα κορτιζόνης δεν έλεγαν να ηρεμήσουν τις φουσκάλες που άρχισαν να τυλίγουν το μικρό σώμα του Βασίλη. Τόσο στα πόδια, όσο και στα χέρια του, οι φουσκάλες άρχισαν σιγά σιγά να σμίγουν μεταξύ τους, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερες, με το μέγεθός τους, να ξεπερνά το μέγεθος ενός μήλου, σαν ηφαίστεια έτοιμα να εκραγούν.
Αναζητώντας τον κατάλληλο γιατρό για να διαγνωστεί και να γιατρευτεί το μαρτύριο που βρήκε τον γιο του, ο κ. Συμεού άκουσε αυτό που δεν περίμενε… Άκουσε αυτό που είχε διαβάσει στην εφημερίδα πριν κάτι ημέρες…
Να αποφύγει δηλαδή τα γιατροσόφια και κυρίως τη λάσπη της Αγίας Θέκλας… Ήταν η στιγμή που πάγωσε ο χρόνος… Η στιγμή, που κ. Χαράλαμπος αντιλήφθηκε ότι το βάρος του σταυρού που ζήτησε από τον Θεό ενώ διάβαζε εφημερίδα, τον ένιωσε στην πλάτη του.. Αποφάσισε ωστόσο, να τον κουβαλήσει μέχρι τέλους, με το οκτάμηνο παιδί του…
Οι μέρες και οι νύχτες όσο περνούσε ο καιρός, γίνονταν χειρότερες… Το κορμί του Βασίλη, ήταν ζωσμένο από τις ολοκόκκινες φουσκάλες, οι οποίες δεν έλεγαν με τίποτα να υποχωρήσουν… Παρά μόνο να βασανίζουν το οκτάμηνο βρέφος και να το λιώνουν… Η μεγάλη πίστη και αφοσίωση του κ. Συμεού όμως, δεν του επέτρεπαν να δειλιάσει και να γονατίσει…
Γι΄ αυτό και πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση και ευθύνη, σαν πατέρας αλλά και σαν χριστιανός… Να παραβλέψει τις οδηγίες του δερματολόγου και να πάει στο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας. Αφού προσευχήθηκε, πήρε τη θαυματουργή λάσπη από τη σπηλιά που βρίσκεται στον χώρο της Μονής για να θεραπεύσει τον γιο του…
Ήταν ξημερώματα, 20 του Αυγούστου, όταν η κατάσταση του μικρού Βασίλη έφθασε στο απροχώρητο και ήταν πλέον όλα θέμα ωρών… Μα ο κ. Συμέου, ακόμη και τις πιο κρίσιμες ώρες, πίστευε και ανέμενε… Ανέμενε βουρκωμένος, το μεγάλο θαύμα της Αγίας Θέκλας, αφού προηγουμένως είχε αλείψει τον Βασίλη με λάσπη…
Αφού σήκωσε σε μια στιγμή τα σεντόνια που ήταν σκεπασμένο το παιδί του για να κοιτάξει τις φουσκάλες, ήρθε αντιμέτωπος με το μεγάλο θαύμα… Όλες οι φουσκάλες στο κορμί του Βασίλη ήταν ξηραμένες και αγγίζοντας τις έπεφταν στο κρεβάτι σαν φύλλα…
Σε μερικά δευτερόλεπτα, το κορμί του Βασίλη, έγινε ολοκάθαρο και τίποτα πλέον δεν το βασάνιζε… Ήταν η στιγμή επιβεβαίωσης της μεγάλης πίστης του κ. Συμεού αφού μόλις είχε πάρει το μεγαλύτερο δώρο ζωής από την Αγία Θέκλα τη θαυματουργή….reporter.com.cy
