Τελικά αυτός ο λαός έχει σοβαρό πρόβλημα ανασφάλειας το οποίο αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης.
Η χθεσινή μαζική έξοδος των Αθηναίων στα καταστήματα λιανεμπορίου δεν είναι φυσιολογική αντίδραση πληθυσμού. Η ανακοίνωση της επιβολής lockdown ξύπνησε στερητικά σύνδρομα και οδήγησε όλους τους πολίτες στα καταστήματα. Τελευταία ημέρα θυμήθηκαν όλοι ότι πρέπει να αγοράσουν ρούχα, φόρμες, αθλητικά παπούτσια.
Μια ημέρα πριν από το lockdown ξαφνικά θυμήθηκαν άπαντες ότι πρέπει να πάνε στο χωριό και να κλείσουν το ρουμπινέ του νερού και τον γενικό διακόπτη του ρεύματος.
Για να μην αρχίσω να λέω για όλους όσοι για άλλη μια φορά όρμησαν στα σούπερ μάρκετ για να γεμίσουν το καρότσι με χαρτιά υγείας, ρύζι και μακαρόνια.
Προμήθειες για ένα μήνα λες και πάμε για πόλεμο και θα σωθούμε με μακαρόνια.
Κι αν είναι να έρθει η μαύρη μέρα δηλαδή, αυτοί που έχουν 5 πακέτα μακαρόνια περισσότερα, θα ζήσουν περισσότερες μέρες;
Και τα χαρτιά τουαλέτας ποια χρησιμότητα έχουν;
Ποτέ μου δεν το κατάλαβα.
Όπως ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό τον λαό.
Και δεν λέω για όσους επέλεξαν να πάνε στα εξοχικά τους να περάσουν την καραντίνα. Προφανώς θα είναι αρκετοί όσοι μπορούν να ζήσουν και χωρίς να εργάζονται. Διότι υπό φυσιολογικές συνθήκες, ποιος εργαζόμενος θα έβγαινε σε αναστολή με επίδομα ψίχουλων και θα πήγαινε για διακοπές στο εξοχικό. Μόνο κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα βιοπορισμού. Πάντως από την χθεσινή κίνηση στους δρόμους και στις εξόδους της πρωτεύουσας μάλλον είναι αρκετοί οι έχοντες και κατέχοντες.
Ακόμα κι αν αρκετοί βρίσκονται μόνιμα σε κλάψα. Πολλή κλάψα όμως…
Εχθές πάντως δεν ήταν παραμονή lockdown, ήταν παραμονή Χριστουγέννων… Άπαντες ξεχύθηκαν στους δρόμους για ένα δυο λεπτά ελευθερίας…
Τώρα τα κεφάλια μέσα σύντροφοι… Έτσι κι αλλιώς κανονικά Χριστούγεννα δεν θα κάνουμε.
