Κυριακή της Σαμαρείτιδος…
“Η Σαμαρείτιδα πήγε μέρα μεσημέρι στο πηγάδι γιατί δεν ήθελε να δει ανθρώπους, ντρεπόταν τους ανθρώπους. Και βρήκε Αυτόν, τον Έναν! Και της ζήτησε νερό, παρ’όλο που ήταν ο εχθρός. Κι έτσι κατάλαβε ότι Αυτός που είναι απέναντί της, μπορεί να της απαντήσει στα πιο ζωτικά ερωτήματα της ζωής της. Και ο Χριστός της μίλησε, δεν την περιφρόνησε, δεν της είπε για τον άσχημο βίο της αλλά της αποκάλυψε πού λατρεύεται ο Θεός. Και εν τέλει ότι ο ίδιος, είναι ο Μεσσίας.
Ο Χριστός θέλει να διαλεχθεί με τον καθένα από μας. Θέλει να ξεδιψάει η ψυχή μας. Κι όταν ο διάλογος είναι ειλικρινής, τότε μετά τη συνάντηση μαζί Του, θα γυρίσουμε άλλοι άνθρωποι στην πόλη για να φέρουμε το μήνυμα ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας. Η Αγία Φωτεινή μας δείχνει το δρόμο. Ας τολμήσουμε! Η συνάντηση με τον Χριστό είναι Σωτηρία και Ανάσταση!”
Ὕδωρ λαβεῖν ἐλθοῦσα τὸ φθαρτὸν γύναι,
Τὸ ζῶν ἀπαντλεῖς, ᾧ ῥύπους ψυχῆς πλύνεις.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Πίστει ἐλθοῦσα ἐν τῷ φρέατι, ἡ Σαμαρεῖτις ἐθεάσατο, τὸ τῆς σοφίας ὕδωρ σε, ᾧ ποτισθεῖσα δαψιλῆς, Βασιλείαν τὴν ἄνωθεν ἐκληρώσατο, αἰωνίως ἡ ἀοίδιμος.
