Πέθανε ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Ζαχαριάδης, σε ηλικία 55 ετών, όπως μετέδωσε η ΕΡΤ. Καθώς βρισκόταν σε επαγελματικό ραντεβού, ο δημοσιογράφος ένιωσε αδιαθεσία και κλήθηκε ασθενοφόρο. Δεν πρόλαβε, όμως, και κατά τη διακομιδή του σε νοσοκομείο απεβίωσε.
Την δυσάρεστη είδηση επιβεβαίωσε μέσω twitter και ο δημοσιογράφος Κώστας Γιαννακίδης. Παράλληλα, θλίψη επικρατεί στην Χαλκίδα και ολόκληρη την Εύβοια στο άκουσμα της τραγικής είδησης του θανάτου του Γιάννη Σπανού.
Πέθανε ξαφνικά το πρωι ο δημοσιογράφος Νίκος Ζαχαριάδης. Ηταν από τους πιο χαρισματικούς και ευφυείς ανθρώπους που γνώρισα σε αυτή τη δουλειά. Μόλις 55 ετών…
— Kostas Giannakidis (@kgiannakidis) April 15, 2021
Ποιος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολης, στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Παράλληλα ξεκίνησε να εργάζεται στο Ραδιόφωνο της ΕΤ-2. Το 1989 πέρασε στην εφημερίδα «Αυγή» ως Κριτικός Κινηματογράφου. Στην ίδια θέση έχει εργαστεί επίσης στις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Μεσημβρινή».
Το 1993, εγκαταλείπει τις εφημερίδες για τα περιοδικά. Αρχικά ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό ΜΑΧ στη συνέχεια στο περιοδικό Nitro. Επι 5 χρόνια έγραφε τις «Απορίες Ενός Ζαλισμένου Αθηναίου» στο περιοδικό Downtown, από όπου προέκυψαν και δύο βιβλία. Από το 2005 μέχρι το 2012, δούλεψε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», όπου είχε την ευθύνη του ένθετου περιοδικού «Big Fish» μέχρι το 2008. Στην Athens Voice είχε τη στήλη «Forrest Gump» και την καθημερινή διαδικυακή στήλη Moufanet. Επίσης από το 2015 δίδασκε Applied Jourlanism στο Metropolitan College.
Η αγάπη για τη ζωγραφική
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, με άρθρο του στην Athensvoice είχε εξηγήσει το πώς άλλαξε καριέρα και από δημοσιογράφος έγινε ζωγράφος.
Μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο κείμενο ανέφερε: Οι επόμενες ημέρες πέρασαν σε απόλυτη απομόνωση. Έξω η πόλη γιόρταζε τα Χριστούγεννα και εγώ με λερωμένα χέρια και ρούχα μέσα στις μπογές, περνούσα ατέλειωτες ώρες κόβοντας με ένα κοπίδι τη «μάσκα» της χαρτοταινίας, που πριν την είχα σχεδιάσει με ένα μολύβι. Ήταν τότε που κατάλαβα τι σημαίνει να δουλεύεις με τα χέρια.
Τι απίστευτη αυτοσυγκέντρωση, στα όρια του διαλογισμού, σου φέρνει. Ούτε καν θυμάμαι πόσες φορές με βρήκε το ξημέρωμα όρθιο στο σαλόνι, σκυμμένο πάνω από τον καμβά, να κόβω. Το σπίτι είχε γεμίσει κομματάκια χαρτοταινίας.
Στο τηλέφωνο έβρισκα αφορμές για να αποφύγω προσκλήσεις και εξόδους. «Χρειαζόμουν κάτι για τον μεγάλο τοίχο του καινούργιου σπιτιού», έλεγα σε όποιον με ρωτούσε τι με έπιασε ξαφνικά. Με τον καιρό, τα ζωγραφισμένα τελάρα άρχισαν να συσσωρεύονται. Και η ζωγραφική αποδείχθηκε επίσης μια πολύ καλή λύση στο θέμα «δώρα».
