ΠΕΤΡΑ ΜΑΛΛΙΑΡΗ: Οι παλιότεροι σίγουρα θα το θυμούνται και οι νεώτεροι έχουν την ευκαιρία σήμερα να το γνωρίσουν. Φυσικά μιλάμε για το έθιμο της μαλλιαρής, που κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, της Αναλήψεως.
ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ- ΠΕΤΡΑ ΜΑΛΛΙΑΡΗ: Το πιάσιμο της μαλλιαρής τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια στο Ηράκλειο του παλιού καλού καιρού.
Μικροί και μεγάλοι κατέβαιναν την ημέρα της Αναλήψεως στο παραλιακό μέτωπο της πόλης, και συγκεκριμένο στη θάλασσα μπροστά από τον Πόρο, στο Μέγαρο Φυτάκη, στο Δερματά, φθάνοντας μέχρι το Λίντο, όπου σταδιακά σημειωνόταν το αδιαχώρητο από τον κόσμο.
Αυτό γινόταν μετά το μεσημέρι και κυρίως το απόγευμα για να έχει τελειώσει η λειτουργία στην εκκλησία.
Εκεί στην αμμουδιά έστρωναν ένα υπαίθριο τραπέζι με καλούδια που είχαν ετοιμάσει από το σπίτι, έτρωγαν έπιναν στον καθαρό αέρα της θάλασσας κι έκαναν και το πρώτο μπάνιο της χρονιάς.
Συνήθως μπάνιο έκαναν τα παιδιά και οι νεολαίοι όμως και οι υπόλοιποι για το καλό έβρεχαν έστω τα πόδια τους στο θαλασσινό νερό.
Η μέρα λοιπόν το καλούσε να βουτήξουν στη θάλασσα και βγάλουν από το βυθό της την πιο μαλλιαρή πέτρα που έβρισκαν, καλυμμένη δηλαδή από φύκια, ώστε να την πάρουν στο σπίτι για να τους φέρει καλοτυχία. Ο πατέρας επιστρέφοντας το βράδυ και μπαίνοντας από τη πόρτα έλεγε τη φράση «Όξω ψύλλοι και κοργιοί και στα όρη οι ποντικοί» και έβαζε την μαλλιαρή πέτρα σε μια γωνία .
Αλλού, της Αναλήψεως, οι γυναίκες μάζευαν θαλασσινό νερό από 40 κύματα, το έβαζαν σε μπουκάλια και το πήγαιναν στο σπίτι να ραντίσουν με αυτό τους χώρους του για να φύγει η κακογλωσσιά και κάθε αρρώστια.
Το υπόλοιπο νερό το κρατούσαν, όπως τον αγιασμό, και στη διάρκεια του χειμώνα το είχαν για γιατρικό σε δαγκώματα, μάτιασμα και άλλες ασθένειες.
Η σημερινή μέρα όμως, σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις, είναι και για ένα ακόμα λόγο ξεχωριστή καθώς κλείνει ο κύκλος του Πάσχα και ψάλλεται για τελευταία φορά το «Χριστός Ανέστη» στην Εκκλησία.
Αυτή την ημέρα οι ψυχές των νεκρών, ακόμα και των αμαρτωλών που ήταν στην Κόλαση κυκλοφορούν στη γη, ανάμεσα στους ζωντανούς και τους οικείους τους, όμως με την Ανάληψη του Χριστού πρέπει να γυρίσουν πίσω κι αυτό είναι στενάχωρο.
